این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین بن محمدباقر ذوعلم فشارکی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(حذف رده)
جز (درج جعبه اطلاعات عالمان)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{جعبه اطلاعات عالمان|نام کامل=محمد حسین ذوعلم فشارکی اصفهانی|شهرت=ذوعلم فشارکی|تاریخ وفات=۷صفر۱۳۷۳قمری|مدفن=مقبره شیخان در قم|آثار=نور الآفاق فی شرح دعای مکارم الاخلاق|اجتماعی=ائمه جماعت ، نویسنده}}
'''شیخ محمّد حسین ذو علم ابن محمّد باقر فشارکی'''، عالم فاضل و محقق بوده است.
'''شیخ محمّد حسین ذو علم ابن محمّد باقر فشارکی'''، عالم فاضل و محقق بوده است.


سطر ۳۹: سطر ۴۱:
[[رده:نویسندگان]]
[[رده:نویسندگان]]
[[رده:نیازمند درج تصویر]]
[[رده:نیازمند درج تصویر]]
[[رده:نیازمند درج الگو اطلاعات عالم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۵۲

اطلاعات فردی و علمی
نام کاملمحمد حسین ذوعلم فشارکی اصفهانی
شهرتذوعلم فشارکی
تاریخ وفات۷صفر۱۳۷۳قمری
مدفنمقبره شیخان در قم
آثارنور الآفاق فی شرح دعای مکارم الاخلاق
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
اجتماعیائمه جماعت ، نویسنده


شیخ محمّد حسین ذو علم ابن محمّد باقر فشارکی، عالم فاضل و محقق بوده است.

زندگینامه

سید مصلح الدین مهدوی در مورد وی می نویسد:«از موثقین علماء اصفهان و محبوب القلوب نزد خواص و عوام بود و در مسجد یزدآباد اصفهان اقامه جماعت می نمود».[۱]

خاندان

او در هنگام صدور شناسنامه با تفعل به قرآن آیه«اِنّهُ لَذو عِلم لمّا عَلَّمنهُ[۲]» نام خانوادگی «ذو علم» را برای خود انتخاب کرد و به ذوعلم فشارکی معروف گردید.آقا شیخ محمدحسین از شاگردان شیخ محمدحسین فشارکی و داماد وی است.

همسر شیخ محمد حسین، حاجیه خانم آقا فشارکی، دختر ملا محمدحسین فشارکی،از مراجع و علمای طراز اول اصفهان بود. وی زنی متدین و خوش محضر و دائم الذکر بود و در شب زنده داری مداومت داشت.[۳]

وی پدر فضل‌الله ذوعلم فشارکی از علمای فاضل و زاهد در قرن چهاردهم هجری است.

آثار

صاحب عنوان تألیفاتی دارد که از آن جمله است: «نور الآفاق فی شرح دعای مکارم الاخلاق»، که بسیار خوب و محققانه نوشته شده و تاکنون چندین مرتبه به طبع رسیده است.[۴]

وفات

وی سرانجام در مسافرت رامسر در ۷ صفر ۱۳۷۳ق وفات یافته، جنازه به قم حمل و در مقبره شیخان مدفون گردید.

مرحوم میرزا حبیب اللَّه نیر در ماده تاریخ وفات ایشان چنین سروده است:

راح فی الجنّه من کان شهیرا بالقدسعالم نال من الرّب مقاماً فی الانس
روّح الشّرع و قد الّف نور الآفاققلّ فی الزّهد له المثل باوطان الفرس
نَیِّرُ نقص الاثنین فصار التّاریخ«جاء ذو العلم حسین بمحل فی القدس»[۵]

پانویس

  1. مهدوی،اعلام اصفهان،ج۲،ص۶۳۶.
  2. سوره یوسف،آیه۶۸.
  3. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،دانشنامه تخت فولاد،ج۲،ص۳۱۱.
  4. تاریخ اصفهان(جابری)،ص338؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان،ج۱، صص۵۵۳و۵۵۴.
  5. مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۳۶.

منابع

  • مهدوی،مصلح الدین،اعلام اصفهان،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان،۱۳۸۶.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم،دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.