این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین بن محمدباقر ذوعلم فشارکی اصفهانی»
Kh1.farokhi (بحث | مشارکتها) (ویرایش جزیی) |
Kh1.zeynali (بحث | مشارکتها) (حذف رده) |
||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
وی پدر [[فضل‌الله بن محمدحسین ذوعلم فشارکی|فضل‌الله ذوعلم فشارکی]] از علمای فاضل و زاهد در قرن چهاردهم هجری است. | وی پدر [[فضل‌الله بن محمدحسین ذوعلم فشارکی|فضل‌الله ذوعلم فشارکی]] از علمای فاضل و زاهد در قرن چهاردهم هجری است. | ||
==آثار == | ==آثار== | ||
صاحب عنوان تألیفاتی دارد که از آن جمله است: «نور الآفاق فی شرح دعای مکارم الاخلاق»، که بسیار خوب و محققانه نوشته شده و تاکنون چندین مرتبه به طبع رسیده است.<ref>تاریخ اصفهان(جابری)،ص338؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان،ج۱، صص۵۵۳و۵۵۴.</ref> | صاحب عنوان تألیفاتی دارد که از آن جمله است: «نور الآفاق فی شرح دعای مکارم الاخلاق»، که بسیار خوب و محققانه نوشته شده و تاکنون چندین مرتبه به طبع رسیده است.<ref>تاریخ اصفهان(جابری)،ص338؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان،ج۱، صص۵۵۳و۵۵۴.</ref> | ||
| سطر ۳۵: | سطر ۳۵: | ||
[[رده:مدفونین در قبرستان شیخان قم]] | [[رده:مدفونین در قبرستان شیخان قم]] | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:ائمه جماعت]] | [[رده:ائمه جماعت]] | ||
[[رده:علمای قرن 14]] | [[رده:علمای قرن 14]] | ||
نسخهٔ ۶ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۰۵
شیخ محمّد حسین ذو علم ابن محمّد باقر فشارکی، عالم فاضل و محقق بوده است.
زندگینامه
سید مصلح الدین مهدوی در مورد وی می نویسد:«از موثقین علماء اصفهان و محبوب القلوب نزد خواص و عوام بود و در مسجد یزدآباد اصفهان اقامه جماعت می نمود».[۱]
خاندان
او در هنگام صدور شناسنامه با تفعل به قرآن آیه«اِنّهُ لَذو عِلم لمّا عَلَّمنهُ[۲]» نام خانوادگی «ذو علم» را برای خود انتخاب کرد و به ذوعلم فشارکی معروف گردید.آقا شیخ محمدحسین از شاگردان شیخ محمدحسین فشارکی و داماد وی است.
همسر شیخ محمد حسین، حاجیه خانم آقا فشارکی، دختر ملا محمدحسین فشارکی،از مراجع و علمای طراز اول اصفهان بود. وی زنی متدین و خوش محضر و دائم الذکر بود و در شب زنده داری مداومت داشت.[۳]
وی پدر فضل‌الله ذوعلم فشارکی از علمای فاضل و زاهد در قرن چهاردهم هجری است.
آثار
صاحب عنوان تألیفاتی دارد که از آن جمله است: «نور الآفاق فی شرح دعای مکارم الاخلاق»، که بسیار خوب و محققانه نوشته شده و تاکنون چندین مرتبه به طبع رسیده است.[۴]
وفات
وی سرانجام در مسافرت رامسر در ۷ صفر ۱۳۷۳ق وفات یافته، جنازه به قم حمل و در مقبره شیخان مدفون گردید.
مرحوم میرزا حبیب اللَّه نیر در ماده تاریخ وفات ایشان چنین سروده است:
| راح فی الجنّه من کان شهیرا بالقدس | عالم نال من الرّب مقاماً فی الانس | |
| روّح الشّرع و قد الّف نور الآفاق | قلّ فی الزّهد له المثل باوطان الفرس | |
| نَیِّرُ نقص الاثنین فصار التّاریخ | «جاء ذو العلم حسین بمحل فی القدس»[۵] |
پانویس
منابع
- مهدوی،مصلح الدین،اعلام اصفهان،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان،۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم،دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.