تفاوت میان نسخه‌های «عبدالحسین ادیب فرهمند»

نسخهٔ ‏۱۱ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۰۹

عبدالحسین بنان زاده معروف و متخلّص به ادیب فرهمند فرزند خلیل خان بنان السّلطنه، شاعر ادیب، جامع فضائل انسانی و حاوی جمیع کمالات [از سخنوران قرن چهاردهم هجری.]

زندگی‌نامه

عبدالحسین ادیب فرهمند در ماه صفر 1317ق در بروجن متولّد شد. جهت تحصیل به اصفهان آمده و در این شهر علم و ادب آموخت و به واسطه قریحه خدادادی لب به گفتن شعر باز کرده و ابتدا «دبیر» تخلّص نموده و به انجمن ادبی شیدا راه یافت. وی طبق فرمانی از طرف احمدشاه قاجار در ماه ربیع الثّانی 1341ق به لقب «ادیب الممالک» ملقّب شد.^[۱]

پس از تعطیل شدن انجمن شیدا، به اذن مرحوم شیدا در منزل خود انجمن تأسیس نمود و تقریبا مدت 7 سال آن انجمن دایر بود.^[۲]

او به عنوان سردبیر به همکاری با روزنامه «اختر مسعود» به مدیریت «عبدالوهاب گلشن ایرانپور» پرداخت. در شعبان 1340ق (مطابق برج حمل 1301ش) مجله «تحفه الادباء» را منتشر کرد که پس از 10 شماره در پایان همان سال تعطیل شد.

در سال 1306ش امتیاز روزنامه «مداین» و ماهنامه «همایون» را کسب نموده و آنها را منتشر ساخت که خیلی زود از انتشار آن جلوگیری شد.

در سال 1309ش مدیریت روزنامه «گیتی نما» به صاحب امتیازی «مهدی اژه ای» را پذیرفت.^[۳]

اشعار او دارای حلاوت مخصوصی بوده و به طرز قدیم و جدید شعر و تصنیف سروده است. از آثار او رساله «جشن جغدها» به نظم به طبع رسیده است.^[۴]

اديب، گرچه عمرى كوتاه داشـت،ولى روزگار او به تمامى در راه علم و ادب و توسعه معارف صرف شد، گر فرصـتى مى يافت در جمع شعرا با نغمه شعر به تسكين سراچه و رونق و فتق امور اين صـنف پرداخته از هيچ كوششى در اعتلاى ادبيات دريغ نمى ورزيد.^[۵]

ادیب فرهمند در شب جمعه 9 رجب 1353ق در اصفهان وفات یافته و در یکی از اتاق های تکیه ملک [که اکنون در تکیه شهداء واقع شده است] در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.^[۶]

هنگـام احـداث گلستان شهدا در پى تخريب اتاق هاى اين تكيه مزارش مفقود شد و اكنـون اثـرى از آرامگاه او ديده نمى شود.^[۷]

مادّه تاریخ وفاتش را «گلشن ایرانپور» گوید:

از بهر سال وفاتش نوشت خامه ی «گلشن»

«بچرخ ادیب فرهمند پای زد چو مسیحا»^[۸]^[۹]

از اشعار اوست:

من آن نیم که به یک توبه ترک باده کنم		به سادگی نخورم باده ترک باده کنم
مقدّسم ولی از بهر آنکه هر سحری		نماز نافله باده را اعاده کنم

پانویس

↑ تاریخ جراید و مجلات ایران، ج2، ص112.
↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص765.
↑ تاریخ و جراید و مجلات ایران، ج2، صص 110-112 و ج4، ص172؛ مشاهیر مطبوعاتی اصفهان، صص 208-216.
↑ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص203.
↑ روزنامه دانش اصفهان، سال اول، شماره 13 ،ص3.
↑ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص203.
↑ لطفی،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۵۷
↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص765.
↑ مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج4، ص157.

منابع

برگفته از کتاب: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش. برگرفته از کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان : معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان.

[1] تاریخ جراید و مجلات ایران، ج2، ص112.

[2] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص765.

[3] تاریخ و جراید و مجلات ایران، ج2، صص 110-112 و ج4، ص172؛ مشاهیر مطبوعاتی اصفهان، صص 208-216.

[4] سیری در تاریخ تخت فولاد، ص203.

[5] روزنامه دانش اصفهان، سال اول، شماره 13 ،ص3.

[6] سیری در تاریخ تخت فولاد، ص203.

[7] لطفی،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۵۷

[8] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص765.

[9] مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج4، ص157.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
-عبدالحسین بنان زاده معروف و متخلّص به «ادیب فرهمند» فرزند خلیل خان بنان السّلطنه، شاعر ادیب، جامع فضائل انسانی و حاوی جمیع کمالات [از سخنوران قرن چهاردهم هجری.]
+'''عبدالحسین بنان زاده''' معروف و متخلّص به '''ادیب فرهمند''' فرزند خلیل خان بنان السّلطنه، شاعر ادیب، جامع فضائل انسانی و حاوی جمیع کمالات [از سخنوران قرن چهاردهم هجری.]
-<br />
 == زندگی‌نامه ==
-در ماه صفر 1317ق در بروجن متولّد شد. جهت تحصیل به اصفهان آمده و در این شهر علم و ادب آموخت و به واسطه قریحه خدادادی لب به گفتن شعر باز کرده و ابتدا «دبیر» تخلّص نموده و به انجمن ادبی شیدا راه یافت. وی طبق فرمانی از طرف احمدشاه قاجار در ماه ربیع الثّانی 1341ق به لقب «ادیب الممالک» ملقّب شد.<ref>تاریخ جراید و مجلات ایران، ج2، ص112.</ref>
+عبدالحسین ادیب فرهمند در ماه صفر 1317ق در بروجن متولّد شد. جهت تحصیل به اصفهان آمده و در این شهر علم و ادب آموخت و به واسطه قریحه خدادادی لب به گفتن شعر باز کرده و ابتدا «دبیر» تخلّص نموده و به انجمن ادبی شیدا راه یافت. وی طبق فرمانی از طرف احمدشاه قاجار در ماه ربیع الثّانی 1341ق به لقب «ادیب الممالک» ملقّب شد.<ref>تاریخ جراید و مجلات ایران، ج2، ص112.</ref>
 پس از تعطیل شدن انجمن شیدا، به اذن مرحوم شیدا در منزل خود انجمن تأسیس نمود و تقریبا مدت 7 سال آن انجمن دایر بود.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص765.</ref>
-او به عنوان سردبیر به همکاری با روزنامه «اختر مسعود» به مدیریت «عبدالوهاب گلشن ایرانپور» پرداخت. در شعبان 1340ق (مطابق برج حمل 1301ش) مجله «تحفه الادباء» را منتشر کرد که پس از 10 شماره در پایان همان سال تعطیل شد. در سال 1306ش امتیاز روزنامه «مداین» و ماهنامه «همایون» را کسب نموده و آنها را منتشر ساخت که خیلی زود از انتشار آن جلوگیری شد. در سال 1309ش مدیریت روزنامه «گیتی نما» به صاحب امتیازی «مهدی اژه ای» را پذیرفت.<ref>تاریخ و جراید و مجلات ایران، ج2، صص 110-112 و ج4، ص172؛ مشاهیر مطبوعاتی اصفهان، صص 208-216.</ref>
+او به عنوان سردبیر به همکاری با روزنامه «اختر مسعود» به مدیریت «عبدالوهاب گلشن ایرانپور» پرداخت. در شعبان 1340ق (مطابق برج حمل 1301ش) مجله «تحفه الادباء» را منتشر کرد که پس از 10 شماره در پایان همان سال تعطیل شد.
+در سال 1306ش امتیاز روزنامه «مداین» و ماهنامه «همایون» را کسب نموده و آنها را منتشر ساخت که خیلی زود از انتشار آن جلوگیری شد.
-اشعار او دارای حلاوت مخصوصی بوده و به طرز قدیم و جدید شعر و تصنیف سروده است. از آثار او رساله «جشن جغدها» به نظم به طبع رسیده است.
+در سال 1309ش مدیریت روزنامه «گیتی نما» به صاحب امتیازی «مهدی اژه ای» را پذیرفت.<ref>تاریخ و جراید و مجلات ایران، ج2، صص 110-112 و ج4، ص172؛ مشاهیر مطبوعاتی اصفهان، صص 208-216.</ref>
-از اوست:
-من آن نیم که به یک توبه ترک باده کنم به سادگی نخورم باده ترک باده کنم
+اشعار او دارای حلاوت مخصوصی بوده و به طرز قدیم و جدید شعر و تصنیف سروده است. از آثار او رساله «جشن جغدها» به نظم به طبع رسیده است.<ref>سیری در تاریخ [[تخت فولاد]]، ص203.</ref>
-مقدّسم ولی از بهر آنکه هر سحری نماز نافله باده را اعاده کنم
+اديب، گرچه عمرى كوتاه داشـت،ولى روزگار او به تمامى در راه علم و ادب و توسعه معارف صرف شد، گر فرصـتى مى يافت در جمع شعرا با نغمه شعر به تسكين سراچه و رونق و فتق امور اين صـنف پرداخته از هيچ كوششى در اعتلاى ادبيات دريغ نمى ورزيد.<ref>روزنامه دانش اصفهان، سال اول، شماره 13 ،ص3.</ref>
-= وفات =
+ادیب فرهمند در شب جمعه 9 رجب 1353ق در اصفهان وفات یافته و در یکی از اتاق های [[تکیه ملک]] [که اکنون در تکیه شهداء واقع شده است] در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.<ref>سیری در تاریخ تخت فولاد، ص203.</ref>
-ادیب فرهمند در شب جمعه 9 رجب 1353ق در اصفهان وفات یافته و در یکی از اطاق های تکیه ملک [که اکنون در تکیه شهداء واقع شده است] در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.<ref>سیری در تاریخ تخت فولاد، ص203.</ref>
+هنگـام احـداث گلستان شهدا در پى تخريب اتاق هاى اين تكيه مزارش مفقود شد و اكنـون اثـرى از آرامگاه او ديده نمى شود.<ref>لطفی،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۵۷ </ref>
 مادّه تاریخ وفاتش را «گلشن ایرانپور» گوید:
-از بهر سال وفاتش نوشت خامه «گلشن»: «بچرخ ادیب فرهمند پای زد چو مسیحا»<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص765.</ref><ref>'''مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان،''' ج4، ص157.</ref>
+{{شعر}}
-<br />
+{{ب|از بهر سال وفاتش نوشت خامه ی «گلشن»| «بچرخ ادیب فرهمند پای زد چو مسیحا»<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص765.</ref><ref>[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج4، ص157.</ref>}}
+{{پایان شعر}}
+از اشعار اوست:
+{{شعر}}
+{{ب|من آن نیم که به یک توبه ترک باده کنم |به سادگی نخورم باده ترک باده کنم}}
+{{ب|مقدّسم ولی از بهر آنکه هر سحری| نماز نافله باده را اعاده کنم}}
+{{پایان شعر}}
-= پانویس =
+== پانویس ==
-<references />
+{{پانویس}}
-== '''منبع''' ==
+== منابع ==
-برگفته از کتاب: '''مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.'''
+برگفته از کتاب: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.'''
+برگرفته از [[تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان|کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان]]<span> </span>: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان.
+[[رده:کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان]]

تفاوت میان نسخه‌های «عبدالحسین ادیب فرهمند»

نسخهٔ ‏۱۱ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۰۹

زندگی‌نامه

پانویس

منابع

منوی ناوبری

جستجو