این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین بن محمدصالح جویباره ای مازندرانی»
Kh1.fatemi (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
||
| سطر ۲۱: | سطر ۲۱: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | *[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | ||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | *مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ ۱۷ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۳۱
شیخ محمّدحسین بن ملا محمدصالح بن ملا محسن جویباره ای مازندرانی، عالم، فاضل و محقق بود. و در اصفهان و نجف اشرف به تحصیل پرداخت و پس از مراجعت از نجف اشرف در مسجد معروف به «شیره پزها» و «مسجد شیشه گری» اقامه نماز جماعت می نمود و مورد وثوق مؤمنین و مقدسین بود.
معرفی
مادر محمدحسین، زهرا بیگم دختر سید صدرالدین محمد عاملی است. وی دختر حاج سید جعفر بیدآبادی را به زوجیت اختیار نموده است.
آقا شیخ محمدحسین جویباره ای در اصفهان متولد شد و نزد پدر دانشمند خود و جمعی دیگر از بزرگان علما و مجتهدان شهر که ظاهراً مرحوم حاج شیخ محمدباقر مسجدشاهی (شوهر خاله اش)، و آقا میرزا محمدهاشم چهارسوقی (شوهر خاله دیگرش) بوده-اند، تحصیل نموده است. سپس برای ادامه و تکمیل تحصیلات خود به نجف اشرف عزیمت و سال ها از محضر علمای آنجا استفاده نمود تا به درجات عالیه علم ارتقا یافته است.
پس از فوت پدر (1285ق) در مسجد شیره پزها و همچنین شیشه گری امامت نمود. آقا شیخ محمدحسین عالمی فاضل و جامع و در زهد و تقوی مورد قبول طبقات و احترام کلیه افراد از علما و غیره بود .
فرزندان
از فرزندانش مرحوم حاج شیخ محمدرضا صالحی بوده که از علما و زهاد اصفهان به شمار می رفته و در استخاره از قرآن عنوان و شهرتی داشته است. وی در شب اول رجب سال 1386ش در سن 90 سالگی در اصفهان وفات یافت و در جنب قبر پدر و اجدادش مدفون گردید.
فرزند دیگرش، شیخ محمدتقی صالحی مازندرانی یک سال قبل از فوت پدر، به سال 1337ق فوت و داخل بقعه تکیه فاضل سراب مدفون گردید.[۱]
وفات
وی در جمادی الثانی 1338 ق در اصفهان وفات یافت و در «تکیه فاضل سراب» معروف به «تکیه جویباره ای ها» در تخت فولاد مدفون شد.[۲][۳]
پانویس
منابع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.