این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «تکیه زند کرمانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(حذف کلمه برگرفته در منبع)
(لینک کردن منبع)
سطر ۳۱: سطر ۳۱:
*[http://Www.takhtefoulad.ir پایگاه اطلاع رسانی تخت فولاد اصفهان]
*[http://Www.takhtefoulad.ir پایگاه اطلاع رسانی تخت فولاد اصفهان]


*عقیلی، احمد، تخت فولاد اصفهان، زیرنظر اصغر منتظر القائم؛ با همکاری مجموعه تاریخی فرهنگی و مذهبی تخت فولاد (دانشنامه تخت فولاد اصفهان)، چاپ دوم، اصفهان، کانون پژوهش، 1385.
*عقیلی، احمد، [[تخت فولاد اصفهان (کتاب)|تخت فولاد اصفهان]]، زیرنظر اصغر منتظر القائم؛ با همکاری مجموعه تاریخی فرهنگی و مذهبی تخت فولاد (دانشنامه تخت فولاد اصفهان)، چاپ دوم، اصفهان، کانون پژوهش، 1385.


[[رده: تکایای تخت فولاد]]
[[رده: تکایای تخت فولاد]]
[[رده: تکایای دوره قاجاریه تا معاصر]]
[[رده: تکایای دوره قاجاریه تا معاصر]]

نسخهٔ ‏۲۵ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۵۶

نمایی از تکیه زند کرمانی در تخت فولاد اصفهان

تکیه زند کرمانی از تکایای جدیدالاحداث و معاصر تخت فولاد بوده که در سال 1389ق، سال فوت آقا شیخ محمدباقر زند کرمانی، احداث گردیده است.

وجه تسمیه

این تکیه به خاطر دفن عالم فقیه و مجتهد آقا شیخ محمّدباقر زند کرمانی(متوفّی 1389 هجری قمری) به این نام معروف است.[۱]

معماری

در گذشته دارای محدوده ای مشخص بود، امّا در حال حاضر هیچ نوع بنا و عمارتی در این تکیه وجود ندارد. از آنجا که مرحوم زند کرمانی نیز وصیّت کرده بود که بر سر قبر او بقعه و بنایی نسازند؛ قبر ایشان تنها بر سکویی وسط تکیه قرار دارد. امروزه به غیر از صورت قبرهای مدفونان تکیه از بناهای تکیه اثری باقی نمانده است.

موقعیت جغرافیایی

محل این تکیه واقع در شمال شرقی مصلی صفوی تخت فولاد و در مجاورت خیابان عبوری و دسترسی به تکایای مختلف است؛ و از جنوب به تکیه ی زرگرها، از شمال به تکیه ی صیرفیان(اکنون به نام باغ طوبی است)و از شرق به قبرستان عمومی محدود می شود.

مشاهیر مدفون

از بزرگان مدفون در این تکیه:

پانویس

  1. عقیلی، تخت فولاد اصفهان، صص۲۷۶ _۲۷۴.

منابع

  • عقیلی، احمد، تخت فولاد اصفهان، زیرنظر اصغر منتظر القائم؛ با همکاری مجموعه تاریخی فرهنگی و مذهبی تخت فولاد (دانشنامه تخت فولاد اصفهان)، چاپ دوم، اصفهان، کانون پژوهش، 1385.