این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدصادق بن محمدطاهر حسینی مرعشی خلیفه سلطانی»
Kh1.najafi (بحث | مشارکتها) (ایجاد صفحه) |
Kh1.najafi (بحث | مشارکتها) جز |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
== معرفی == | == معرفی == | ||
میر عبدالحسین خاتون آبادی که معاصر اوست در کتاب خود می نویسد: <blockquote>«علّامه الزّمانی آقای میرزا محمّد صادق الحسینی دامت برکاته که مدّتی خدمت سراسر سعادت مولینا آخوند ملّا محمّد باقر مجلسی اکتساب حدیث فرمودی و از ایشان روایت می نماید و از رشحات خامه او حاشیه نفیسه بر شرح هدایه میبدی می باشد.»<ref>وقایع السنین و الاعوام، ص519</ref></blockquote>در الذریعه گوید: «دارای اجازه مختصری است در پشت «استبصار» تاریخ آن 1092 می باشد.»<ref>الذریعه، ج1، ص152</ref> | [[عبدالحسین خاتون آبادی|میر عبدالحسین خاتون آبادی]] که معاصر اوست در کتاب خود می نویسد: <blockquote>«علّامه الزّمانی آقای میرزا محمّد صادق الحسینی دامت برکاته که مدّتی خدمت سراسر سعادت مولینا آخوند ملّا محمّد باقر مجلسی اکتساب حدیث فرمودی و از ایشان روایت می نماید و از رشحات خامه او حاشیه نفیسه بر شرح هدایه میبدی می باشد.»<ref>وقایع السنین و الاعوام، ص519</ref></blockquote>در الذریعه گوید: «دارای اجازه مختصری است در پشت «استبصار» تاریخ آن 1092 می باشد.»<ref>الذریعه، ج1، ص152</ref> | ||
وی مدّتی به هندوستان مهاجرت نموده و در آنجا به مباحثه علوم اشتغال جسته و پس از مدّتی به اصفهان مراجعت نمود. | وی مدّتی به هندوستان مهاجرت نموده و در آنجا به مباحثه علوم اشتغال جسته و پس از مدّتی به اصفهان مراجعت نمود. | ||
نسخهٔ ۲۷ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۵۹
میرزا محمّد صادق بن میرزا محمّد طاهر خلیفه سلطانی بن نواب میر سیّد علی بن میر سیّد علاءالدّین حسین حسینی مرعشی (خلیفه سلطان)، عالم فاضل، ادیب شاعر و محقّق مدقّق بود.
معرفی
میر عبدالحسین خاتون آبادی که معاصر اوست در کتاب خود می نویسد:
«علّامه الزّمانی آقای میرزا محمّد صادق الحسینی دامت برکاته که مدّتی خدمت سراسر سعادت مولینا آخوند ملّا محمّد باقر مجلسی اکتساب حدیث فرمودی و از ایشان روایت می نماید و از رشحات خامه او حاشیه نفیسه بر شرح هدایه میبدی می باشد.»[۱]
در الذریعه گوید: «دارای اجازه مختصری است در پشت «استبصار» تاریخ آن 1092 می باشد.»[۲]
وی مدّتی به هندوستان مهاجرت نموده و در آنجا به مباحثه علوم اشتغال جسته و پس از مدّتی به اصفهان مراجعت نمود.
تالیفات
کتاب های زیر از اوست:
1. «حاشیه شرح هدایه» میبدی
2. «دیوان اشعار»
3. «کشکول» که در آن شرحی راجع به مسافرت های و پیش آمدهای سفر و توقّفش در هند در آنجا نوشته است.[۳]
او همچنین «حاشیه روضه البهیه» تألیف عمویش میرزا محمّد ابراهیم خلیفه سلطانی را جمع آوری و مدوّن ساخته و در 25 شعبان 1125ق آن را به خط نستعلیق کتابت نموده که در کتابخانه آیت اللّه مرعشی نجفی موجود است.[۴]
وفات
در سال 1135ق در اصفهان وفات یافت و در قبرستان ستّی فاطمه که بسیاری از افراد خاندان او نیز در آنجا مدفون بودند به خاک سپرده شد.[۵][۶]
پانویس
- ↑ وقایع السنین و الاعوام، ص519
- ↑ الذریعه، ج1، ص152
- ↑ زندگینامه علّامه مجلسی، ج2، صص 42 و 43؛ الکواکب المنتشره، صص 358 و 264؛ الذریعه، ج9، ص581 و ج18، ص74
- ↑ فهرست مرعشی، ج8، ص282؛ تراجم الرّجال، ج2، ص722
- ↑ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص186؛ مزارات اصفهان، ص251؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص327؛ علّامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، ص350
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان،ج3،ص448
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.