این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدباقر حکیم باشی مدرس خراسانی»
Kh1.mirzaei (بحث | مشارکتها) (ایجاد صفحه) |
(ویرایش جزئی) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''حاج میرزا محمّد باقر حکیم باشی | '''حاج میرزا محمّد باقر حکیم باشی''' طبیب فقیه و حکیم ادیب، از دانشمندان و اطباء معروف اواخر دوره قاجاریّه. در اصفهان متولّد شد. | ||
== معرفی == | ==معرفی== | ||
ایشان پس از فوت پدر به ناچار از تدریس علوم دینی چشم پوشیده به طبابت پرداخت. در جوانی طبیب خوانین بختیاری بود و سرانجام به طبابت خانواده ظلّ السّلطان حاکم اصفهان پرداخت<ref>الاصفهان (رجال و مشاهیر)، صص 202 و 203.</ref>. | وی مدّتی نزد پدر میرزا عبدالجواد مدرس خراسانی به تحصیل پرداخت. سپس نزد آقا سیّد محمّد شهشهانی، [[محمدباقر نجفی|حاج شیخ محمّد باقر نجفی]]، حاج سیّد اسداللَّه بیدآبادی، ملّا حسینعلی تویسرکانی و میر محمّد صادق کتاب‌فروش تلمّذ نمود و در علوم فقهی به اجتهاد نائل آمد و در طب طبیبی حاذق و در حکمت، حکیم ماهر شد. | ||
ایشان پس از فوت پدر به ناچار از تدریس علوم دینی چشم پوشیده به طبابت پرداخت. در جوانی طبیب خوانین بختیاری بود و سرانجام به طبابت خانواده ظلّ السّلطان حاکم اصفهان پرداخت<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص145؛ الاصفهان (رجال و مشاهیر)، صص 202 و 203.</ref>. | |||
در مداوای بیماران و علاج امراض، نفسی عیسوی داشته و تدریس طب قدیم در زمان او بدو منحصر بوده است. [میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت، دکتر ابراهیم انواری، [[محمدباقر طبیب پوده ای سمیرمی اصفهانی|میرزا محمّد باقر طبیب پوده ای]]، میرزا علی آقا شیرازی، میرزا علی محمّد طبیب کرونی، آقا شیخ محمّد هادی فرزانه قمشه ای و حاج سیّد مصطفی مؤیّد الاطباء از شاگردان زبده او بوده اند. <ref>تخت فولاد، یادگار تاریخ، (نسخه خطی).</ref> | در مداوای بیماران و علاج امراض، نفسی عیسوی داشته و تدریس طب قدیم در زمان او بدو منحصر بوده است. [میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت، دکتر ابراهیم انواری، [[محمدباقر طبیب پوده ای سمیرمی اصفهانی|میرزا محمّد باقر طبیب پوده ای]]، میرزا علی آقا شیرازی، میرزا علی محمّد طبیب کرونی، آقا شیخ محمّد هادی فرزانه قمشه ای و حاج سیّد مصطفی مؤیّد الاطباء از شاگردان زبده او بوده اند. <ref>تخت فولاد، یادگار تاریخ، (نسخه خطی).</ref> | ||
وی کتابی در وبا نوشته که به طبع رسیده است. همچنین نسخه ای از چهل حدیث، از فرمایشات بزرگان دین موّرخ به غروب پنج شنبه 7 جمادی الثّانیه 1285 به خط و امضاء محمّد باقر بن عبدالجواد، نزد نویسنده موجود است که احتمالاً از صاحب ترجمه است<ref>بیان المفاخر، ج2، | وی کتابی در وبا نوشته که به طبع رسیده است. همچنین نسخه ای از چهل حدیث، از فرمایشات بزرگان دین موّرخ به غروب پنج شنبه 7 جمادی الثّانیه 1285 به خط و امضاء محمّد باقر بن عبدالجواد، نزد نویسنده موجود است که احتمالاً از صاحب ترجمه است.<ref>بیان المفاخر، ج2، ص228؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص86؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص56.</ref> | ||
== وفات == | |||
سرانجام در روز چهارشنبه 6 جمادی الاوّل 1327ق وفات یافته و در یکی از اطاق‌های جنوبی [[تکیه مرحوم آقا سیّد ابوجعفر خادم الشّریعه]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید و بعداً اولاد و اعقاب و نزدیکانش در آنجا به خاک رفتند. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص107.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۲۲ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۱۵
حاج میرزا محمّد باقر حکیم باشی طبیب فقیه و حکیم ادیب، از دانشمندان و اطباء معروف اواخر دوره قاجاریّه. در اصفهان متولّد شد.
معرفی
وی مدّتی نزد پدر میرزا عبدالجواد مدرس خراسانی به تحصیل پرداخت. سپس نزد آقا سیّد محمّد شهشهانی، حاج شیخ محمّد باقر نجفی، حاج سیّد اسداللَّه بیدآبادی، ملّا حسینعلی تویسرکانی و میر محمّد صادق کتاب‌فروش تلمّذ نمود و در علوم فقهی به اجتهاد نائل آمد و در طب طبیبی حاذق و در حکمت، حکیم ماهر شد.
ایشان پس از فوت پدر به ناچار از تدریس علوم دینی چشم پوشیده به طبابت پرداخت. در جوانی طبیب خوانین بختیاری بود و سرانجام به طبابت خانواده ظلّ السّلطان حاکم اصفهان پرداخت[۱].
در مداوای بیماران و علاج امراض، نفسی عیسوی داشته و تدریس طب قدیم در زمان او بدو منحصر بوده است. [میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت، دکتر ابراهیم انواری، میرزا محمّد باقر طبیب پوده ای، میرزا علی آقا شیرازی، میرزا علی محمّد طبیب کرونی، آقا شیخ محمّد هادی فرزانه قمشه ای و حاج سیّد مصطفی مؤیّد الاطباء از شاگردان زبده او بوده اند. [۲]
وی کتابی در وبا نوشته که به طبع رسیده است. همچنین نسخه ای از چهل حدیث، از فرمایشات بزرگان دین موّرخ به غروب پنج شنبه 7 جمادی الثّانیه 1285 به خط و امضاء محمّد باقر بن عبدالجواد، نزد نویسنده موجود است که احتمالاً از صاحب ترجمه است.[۳]
وفات
سرانجام در روز چهارشنبه 6 جمادی الاوّل 1327ق وفات یافته و در یکی از اطاق‌های جنوبی تکیه مرحوم آقا سیّد ابوجعفر خادم الشّریعه در تخت فولاد مدفون گردید و بعداً اولاد و اعقاب و نزدیکانش در آنجا به خاک رفتند. [۴]
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.