این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «علی اکبر نعمت اللهی»
Kh1.najafi (بحث | مشارکتها) (←منبع) |
Kh1.najafi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''حاج ميرزا على اكبر نعمت اللّهى''' متخلّص بـه '''موافـق''' ،شاعر فاضل و عارف صوفى قرن چهاردهم قمری است. | '''حاج ميرزا على اكبر نعمت اللّهى''' متخلّص بـه '''موافـق''' ،شاعر فاضل و عارف صوفى قرن چهاردهم قمری است.وی فرزند آقا مير محمّداسماعيل خاتون آبادى اصفهانى در سال 1288 قمـرى ديـده بـه جهان گشود. | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
تحصيلات خود را در فقه و اصول و فلسفه و عرفـان و علـوم ادبـى و تفسير در خدمت اساتيد اصفهان از جمله حكيم ربانى [[جهانگیرخان قشقایی|جهانگيرخان قشقايى]] به پايان رسانيد و به دليل اينكه در خانواده اى عرفانى و زاهد به دنيا آمده بود از اوايل جوانى در طريق سير و سلوك پا نهاد و در خدمت مير محمّدهادى هادى عليشاه(متوفى 11 رجب 1311 (به تصفيه نفس و تزكيه باطن پرداخت و رياضت هاى فراوان را متحمّل شد تا بالاخره پس از فوت آقا ميرزا عباس پاقلعه اى صابرعليشـاه از طـرف قطـب وقت مأموريت ارشاد و هدايت فقراى اصفهان به او واگذار گرديد و منصب شـيخيّت به او اعطا شد.<ref>نعمت اللّهى، على اكبر، ديوان موافق، ص مقدمه</ref> | |||
[[سیّد محمّد حسین خاتون آبادی|سيّد محمدحسـين خـاتون آبـادى]] مـتخلص بـه آزاد در مـورد وى مى نويسد: | [[سیّد محمّد حسین خاتون آبادی|سيّد محمدحسـين خـاتون آبـادى]] مـتخلص بـه آزاد در مـورد وى مى نويسد:<blockquote>مردى عالم و كامل و فاضل بود و در فقه و حديث و تفسير و كلام مهارتى تمـام داشت و قصايد و غزليات آبدارش نمونه طبع سرشار اوست.<ref>آزاد، سيد محمدحسين، اغصان طيبه، ج1 ،مخطوط</ref></blockquote>سرانجام در شب سه شنبه 28 شوال 1352 درگذشت و در [[تكيه ى آغاباشى]] [[تخت فولاد]] مدفون گرديد. <ref>[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوى]]، سيرى در تاريخ تخت فولاداصفهان، ص142</ref> | ||
مردى عالم و كامل و فاضل بود و در فقه و حديث و تفسير و كلام مهارتى تمـام داشت و قصايد و غزليات آبدارش نمونه طبع سرشار اوست.<ref>آزاد، سيد محمدحسين، اغصان طيبه، ج1 ،مخطوط</ref> | |||
سرانجام در شب سه شنبه 28 شوال 1352 درگذشت و در [[تكيه ى آغاباشى]] [[تخت فولاد]] مدفون گرديد. <ref>[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوى]]، سيرى در تاريخ تخت فولاداصفهان، ص142</ref> | |||
چاپ سوم ديوان اشعارش به سال 1409 قمرى در اصفهان به همت چاپخانه كيوان به طبع رسيده است. | چاپ سوم ديوان اشعارش به سال 1409 قمرى در اصفهان به همت چاپخانه كيوان به طبع رسيده است. | ||
نسخهٔ ۲۲ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۰۹:۳۸
حاج ميرزا على اكبر نعمت اللّهى متخلّص بـه موافـق ،شاعر فاضل و عارف صوفى قرن چهاردهم قمری است.وی فرزند آقا مير محمّداسماعيل خاتون آبادى اصفهانى در سال 1288 قمـرى ديـده بـه جهان گشود.
زندگی نامه
تحصيلات خود را در فقه و اصول و فلسفه و عرفـان و علـوم ادبـى و تفسير در خدمت اساتيد اصفهان از جمله حكيم ربانى جهانگيرخان قشقايى به پايان رسانيد و به دليل اينكه در خانواده اى عرفانى و زاهد به دنيا آمده بود از اوايل جوانى در طريق سير و سلوك پا نهاد و در خدمت مير محمّدهادى هادى عليشاه(متوفى 11 رجب 1311 (به تصفيه نفس و تزكيه باطن پرداخت و رياضت هاى فراوان را متحمّل شد تا بالاخره پس از فوت آقا ميرزا عباس پاقلعه اى صابرعليشـاه از طـرف قطـب وقت مأموريت ارشاد و هدايت فقراى اصفهان به او واگذار گرديد و منصب شـيخيّت به او اعطا شد.[۱]
سيّد محمدحسـين خـاتون آبـادى مـتخلص بـه آزاد در مـورد وى مى نويسد:
مردى عالم و كامل و فاضل بود و در فقه و حديث و تفسير و كلام مهارتى تمـام داشت و قصايد و غزليات آبدارش نمونه طبع سرشار اوست.[۲]
سرانجام در شب سه شنبه 28 شوال 1352 درگذشت و در تكيه ى آغاباشى تخت فولاد مدفون گرديد. [۳]
چاپ سوم ديوان اشعارش به سال 1409 قمرى در اصفهان به همت چاپخانه كيوان به طبع رسيده است.
از اشعار اوست:
| نبود به غيـر دوسـت كـس انـدر سـراى دل | آرى درون دل نبــــود جــــز خــــداى دل | |
| گفتـيش عـرش اعظـم و زيـن نكتـه بيخبـر | كــز عــرش برتــر آمــده عــالى بنــاى دل[۴][۵] |
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان : معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان،1390.