این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «مدرسه صدر خواجو»
(نام کاربری حذف شد) جز (Alahdadian صفحهٔ مدرسه علمیه صدر خواجو را به مدرسه امین الدوله منتقل کرد) |
(نام کاربری حذف شد) (ایجاد) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند تکمیل}}<div class="wikiInfo"> | {{نیازمند تکمیل}}<div class="wikiInfo"> | ||
| سطر ۶: | سطر ۵: | ||
|- | |- | ||
|'''سال ساخت''' | |'''سال ساخت''' | ||
| data-type="authorOtherNames" | | | data-type="authorOtherNames" |اوایل حکومت قاجاریّه | ||
|- | |- | ||
|'''آدرس''' | |'''آدرس''' | ||
| data-type="authorfatherName" |چهارباغ | | data-type="authorfatherName" |چهارباغ خواجو | ||
|- | |- | ||
|وضعیت: | |وضعیت: | ||
| سطر ۱۵: | سطر ۱۴: | ||
|- | |- | ||
|علّت نام گذاری: | |علّت نام گذاری: | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |محل ساخت | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE00453AUTHORCODE | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00453AUTHORCODE | ||
|}</div>{{نقل قول مرحوم مهدوی}} | |}</div>{{نقل قول مرحوم مهدوی}} | ||
[مهدوی:] | [مهدوی:] | ||
از آثار امین الدّوله فرزند مرحوم صدر اصفهانی است که قبلا نیز نامی از او برده شد. از اوایل قرن چهاردهم هجری مدرسه خالی از سکنه و نیمه خراب گردید. | |||
بدین جهت شهرداری آن را تصرّف نموده و با اندک تعمیری آنجا را تیمارستان قرار داد. سالها به همین کیفیّت باقی بود تا پس از پیش آمدن شهریور 1320، به همت مردم دیندار به صورت اوّلیّه برگشت و اکنون معمور و طلبه نشین است. | |||
در کتاب: «تاریخچه ی محله خواجو» (صفحه 31) درباره ی این مدرسه می نویسد: | |||
این مدرسه از زمان تأسیس همچنان معمور بوده تا پس از گرانی سال 1336 قمری که این ناحیه شهر از سکنه خالی گردید، مدرسه نیز بایر گردید و فقط در ایّام عاشورا و سایر ایّام سوگواری در مسجد آن مجلس روضه خوانی برپا و اقامه جماعت می شد، تا این اواخر که فی الجمله فتوری در امور طلّاب و محصّلین علوم دین حادث گردید. | |||
بطور کلّی مدرسه و مسجد متروک شد و چون نه از طرف متولی اقدامی برای تعمیر آن صورت گرفت و نه از طرف مردم توجّهی به آن مبذول گردید، در نتیجه همه ی قسمت های آن به شکل مخروبه و اتاق ها بدون در و پنجره و بیشتر اطاق آنها نیمه خراب و صحن آن کثیف شده بود. لذا شهرداری اصفهان آنجا را تصرف نموده و تیمارستان، یعنی محل تجمّع دیوانگان قرار داد و این وضع چندین سال به طول انجامید و فقط شهرداری تعمیراتی جزئی در اتاق ها نموده که فی الجمله قابل استفاده باشد. در اساس و بنیان مشاهده می کرد که در جایی که باید علوم دینی و معارف تدریس شود و مسجدی که از نظر شریعت مطهّره، تطهیر آن واجب است در زیر دست و پای دیوانگان به چه صورتی درآمده است، ناراحت می شد تا اینکه در حدود سال 1360 قمری مردم و دولت متوجه شدند که فقط از راه تقویت روابط درسی و اعیانی است که می توان جلوی حوادث را گرفت. | |||
بنابراین عده ای از اهل خیر و صلاح و معتمدین دور هم جمع شده و برای نجات مسجد و مدرسه از جنگ تیمارستان به فکر چاره جویی برآمده و بدین منظور اقداماتی را آغاز کردند و چون شهرداری حاضر نبود آنجا را تخلیه کند و تصرف من له الحق، بدهد دست توسل به مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت اللّه العظمی مرحوم حاج آقا حسین بروجردی (1292- 1380) (قدّس اللّه روحه الشریف) زدند و از ایشان استمداد طلبیدند و معظم له نیز دست به کار شده و در اثر توجه ایشان، دولت دستور تخلیه و تحویلش را داد. | |||
مدرسه از طرف شهرداری به معتمدین محل تحویل داده شد، و بعدها به همّت و مردانگی جمعی از اهل خیر و صلاح و وکیل معظم له در اصفهان تعمیرات اساسی آن شروع شد و تاکنون به وضع آن رسیدگی می شود (تعمیرات مدرسه پس از تألیف کتاب نامبرده تمام شده است). | |||
تمام حجرات و مدرس ها و مسجد تعمیر شده است و کاشی کاری گردید و فعلا از مدارس آباد و معمور می باشد که در حدود 25 نفر از طلّاب علوم دینیّه از سطح مقدماتی گرفته تا آنها که در خارج درس می خوانند، و در آن سکونت داشته و صبح و عصر جلسات مباحثه و مذاکره فقه و اصول و تفسیر و سایر معارف اسلامی در آنجا منعقد می شود و در سه وقت صبح و عصر و شب در مسجد آن اقامه جماعت می شود و این ها همه از برکات وجودی مرحوم آیت اللّه بروجردی است. | |||
مدرسه دارای دو درب می باشد: | |||
یکی به سمت چهارباغ خواجو | |||
دیگری در کوچه سمت شرق بر سردر مدرسه سمت خیابان چهارباغ که عبارتی نیز بر روی کاشی خشتی آن نوشته شده است.<ref>اصفهان دار العلم شرق، مهدوی، ص: 198</ref> | |||
<big>علمای مدرسه</big> | |||
# شیخ احمد فیاض | #شیخ احمد فیاض | ||
# سیدالعراقین | #سیدالعراقین | ||
# حاج شیخ علی قدیری کفرانی | #حاج شیخ علی قدیری کفرانی | ||
# شیخ محمد سالک کاشانی | #شیخ محمد سالک کاشانی | ||
# حاج شیخ محمد تقی فشارکی | #حاج شیخ محمد تقی فشارکی | ||
# سید فضل الله سجادی | #سید فضل الله سجادی | ||
# حاج شیخ یحیی هدایت شهرضایی | #حاج شیخ یحیی هدایت شهرضایی | ||
# حاج محمد علی امامی بیستجانی | #حاج محمد علی امامی بیستجانی | ||
<br /> | <br /> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
[[رده:مدارس علمیه تاریخی]] | [[رده:مدارس علمیه تاریخی]] | ||
[[رده:مدارس علمیه اصفهان]] | [[رده:مدارس علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:مدارس علمیه]] | [[رده:مدارس علمیه]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۹ خرداد ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۵۹
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
| سال ساخت | اوایل حکومت قاجاریّه |
| آدرس | چهارباغ خواجو |
| وضعیت: | دایر و طلبه نشین است |
| علّت نام گذاری: | محل ساخت |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00453AUTHORCODE |
تحقیق مرحوم مصلح الدین مهدوی
مرحوم سید مصلح الدین مهدوی در کتاب اصفهان دارالعلم شرق اینگونه ذکر کرده اند: [مهدوی:]
از آثار امین الدّوله فرزند مرحوم صدر اصفهانی است که قبلا نیز نامی از او برده شد. از اوایل قرن چهاردهم هجری مدرسه خالی از سکنه و نیمه خراب گردید.
بدین جهت شهرداری آن را تصرّف نموده و با اندک تعمیری آنجا را تیمارستان قرار داد. سالها به همین کیفیّت باقی بود تا پس از پیش آمدن شهریور 1320، به همت مردم دیندار به صورت اوّلیّه برگشت و اکنون معمور و طلبه نشین است.
در کتاب: «تاریخچه ی محله خواجو» (صفحه 31) درباره ی این مدرسه می نویسد:
این مدرسه از زمان تأسیس همچنان معمور بوده تا پس از گرانی سال 1336 قمری که این ناحیه شهر از سکنه خالی گردید، مدرسه نیز بایر گردید و فقط در ایّام عاشورا و سایر ایّام سوگواری در مسجد آن مجلس روضه خوانی برپا و اقامه جماعت می شد، تا این اواخر که فی الجمله فتوری در امور طلّاب و محصّلین علوم دین حادث گردید.
بطور کلّی مدرسه و مسجد متروک شد و چون نه از طرف متولی اقدامی برای تعمیر آن صورت گرفت و نه از طرف مردم توجّهی به آن مبذول گردید، در نتیجه همه ی قسمت های آن به شکل مخروبه و اتاق ها بدون در و پنجره و بیشتر اطاق آنها نیمه خراب و صحن آن کثیف شده بود. لذا شهرداری اصفهان آنجا را تصرف نموده و تیمارستان، یعنی محل تجمّع دیوانگان قرار داد و این وضع چندین سال به طول انجامید و فقط شهرداری تعمیراتی جزئی در اتاق ها نموده که فی الجمله قابل استفاده باشد. در اساس و بنیان مشاهده می کرد که در جایی که باید علوم دینی و معارف تدریس شود و مسجدی که از نظر شریعت مطهّره، تطهیر آن واجب است در زیر دست و پای دیوانگان به چه صورتی درآمده است، ناراحت می شد تا اینکه در حدود سال 1360 قمری مردم و دولت متوجه شدند که فقط از راه تقویت روابط درسی و اعیانی است که می توان جلوی حوادث را گرفت.
بنابراین عده ای از اهل خیر و صلاح و معتمدین دور هم جمع شده و برای نجات مسجد و مدرسه از جنگ تیمارستان به فکر چاره جویی برآمده و بدین منظور اقداماتی را آغاز کردند و چون شهرداری حاضر نبود آنجا را تخلیه کند و تصرف من له الحق، بدهد دست توسل به مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت اللّه العظمی مرحوم حاج آقا حسین بروجردی (1292- 1380) (قدّس اللّه روحه الشریف) زدند و از ایشان استمداد طلبیدند و معظم له نیز دست به کار شده و در اثر توجه ایشان، دولت دستور تخلیه و تحویلش را داد.
مدرسه از طرف شهرداری به معتمدین محل تحویل داده شد، و بعدها به همّت و مردانگی جمعی از اهل خیر و صلاح و وکیل معظم له در اصفهان تعمیرات اساسی آن شروع شد و تاکنون به وضع آن رسیدگی می شود (تعمیرات مدرسه پس از تألیف کتاب نامبرده تمام شده است).
تمام حجرات و مدرس ها و مسجد تعمیر شده است و کاشی کاری گردید و فعلا از مدارس آباد و معمور می باشد که در حدود 25 نفر از طلّاب علوم دینیّه از سطح مقدماتی گرفته تا آنها که در خارج درس می خوانند، و در آن سکونت داشته و صبح و عصر جلسات مباحثه و مذاکره فقه و اصول و تفسیر و سایر معارف اسلامی در آنجا منعقد می شود و در سه وقت صبح و عصر و شب در مسجد آن اقامه جماعت می شود و این ها همه از برکات وجودی مرحوم آیت اللّه بروجردی است.
مدرسه دارای دو درب می باشد:
یکی به سمت چهارباغ خواجو
دیگری در کوچه سمت شرق بر سردر مدرسه سمت خیابان چهارباغ که عبارتی نیز بر روی کاشی خشتی آن نوشته شده است.[۱]
علمای مدرسه
- شیخ احمد فیاض
- سیدالعراقین
- حاج شیخ علی قدیری کفرانی
- شیخ محمد سالک کاشانی
- حاج شیخ محمد تقی فشارکی
- سید فضل الله سجادی
- حاج شیخ یحیی هدایت شهرضایی
- حاج محمد علی امامی بیستجانی
پانویس
- ↑ اصفهان دار العلم شرق، مهدوی، ص: 198