این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید مجتبی امینی»
Kh1.nazerian (بحث | مشارکتها) (درج عکس) |
جز (جایگزینی متن - 'سطح مقدمات' به 'سطح مقدمات') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت= ۱۳۶۵/۱۲/۲۰|مکان درگذشت= | {{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت= ۱۳۶۵/۱۲/۲۰|مکان درگذشت= كربلای ۵ |پدر= محمد مهدی |تاریخ تولد= ۱۳۴۸ |مکان تولد= اصفهان |از دانشگاه= [[حوزه علمیه اصفهان|حوزه علميه اصفهان]] |مدفن= [[تکیه شهدا|گلستان شهدای اصفهان]] |عرض_تصویر=170|تصویر=M-amini.jpg}} | ||
{{قلم رنگ۱|قرمز| |شهید}} ''' مجتبی امينی''' بیستم شهریور ۱۳۴۸ ، در شهرستان اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش محمدمهدی، در کارخانه رنگ رزی کار می کرد و مادرش شهربانو نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی پرداخت. روحانی [[مقاطع تحصیلی حوزه های علمیه|سطح مقدمات]] بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیستم اسفند ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در [[تکیه شهدا|گلستان شهدا]]<nowiki/>ی زادگاهش واقع است. <ref> واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی، ص134.</ref> | |||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
اهتمامش به قرآن بود و احكام دين. در مسابقات قرآن رتبه اش اول بود. از آموزش حمد و سوره به بچه ها دريغ | اهتمامش به قرآن بود و احكام دين. در مسابقات قرآن رتبه اش اول بود. از آموزش حمد و سوره به بچه ها دريغ نمی كرد و بعد هم طلبگی يعنی سربازی امام زمان(عج) را اختيار نمود. | ||
حدود | حدود سی ماه از آن دوران گذشت. عشق او به شهادت، وی را به جبهه ها كشاند و شش ماه در كنار ساير رزمندگان به جهاد و مبارزه پرداخت. در جبهه علاوه بر تبليغ احكام دينی به عنوان آرپی جی زن در خطوط مقدم شركت می كرد. | ||
همسنگرانش | همسنگرانش می گويند: ايثارگر بود و حالاتی عجيب داشت. شب ها چراغی برمی داشت و در سنگرها و يا گودالی می نشست و به تهجد شبانه می پرداخت. يك بار هم مجروح گرديد و صفحه پايانی زندگی اش چنين رقم خورد كه در سنگر نگهبانی گلوله ای به طرف آن ها آمد و او را به همراه سه نفر از رزمندگان به لقای حق رساند، چنان كه هيچ اثری از سنگر باقی نماند. <ref> کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی، ص44.</ref> | ||
==پانویس== | |||
<references /> | |||
==منابع== | |||
*واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، [https://www.ghbook.ir/index.php?name=%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%20%D8%A7%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85%20%D8%B4%D9%87%D8%AF%D8%A7%DB%8C%20%D8%B1%D9%88%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8C%20:%20%D8%A8%D9%87%20%D9%87%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%87%20%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%D9%8A%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%20%D8%B4%D9%87%D8%AF%D8%A7%DB%8C%20%D8%B1%D9%88%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8C&option=com_dbook&task=readonline&book_id=15516&page=1&chkhashk=18A0AD00E3&Itemid=218&lang=fa&tmpl=component فرهنگ اعلام شهدای روحانی: به همراه زندگينامه شهدای روحانی]، قم: معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی امام زاده شاه جمال ، ۱۳98. | |||
*کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، [[شاهدان روحانی (کتاب)|شاهدان روحانی: یادنامه کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان]]، اصفهان: وسپان، 1388. | |||
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۴۳
| شهید مجتبی امینی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۴۸ اصفهان |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۵/۱۲/۲۰ كربلای ۵ |
| مدفن | گلستان شهدای اصفهان |
| محل تحصیل | حوزه علميه اصفهان |
| والدین |
|
شهید مجتبی امينی بیستم شهریور ۱۳۴۸ ، در شهرستان اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش محمدمهدی، در کارخانه رنگ رزی کار می کرد و مادرش شهربانو نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی پرداخت. روحانی سطح مقدمات بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیستم اسفند ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلستان شهدای زادگاهش واقع است. [۱]
زندگی نامه
اهتمامش به قرآن بود و احكام دين. در مسابقات قرآن رتبه اش اول بود. از آموزش حمد و سوره به بچه ها دريغ نمی كرد و بعد هم طلبگی يعنی سربازی امام زمان(عج) را اختيار نمود.
حدود سی ماه از آن دوران گذشت. عشق او به شهادت، وی را به جبهه ها كشاند و شش ماه در كنار ساير رزمندگان به جهاد و مبارزه پرداخت. در جبهه علاوه بر تبليغ احكام دينی به عنوان آرپی جی زن در خطوط مقدم شركت می كرد.
همسنگرانش می گويند: ايثارگر بود و حالاتی عجيب داشت. شب ها چراغی برمی داشت و در سنگرها و يا گودالی می نشست و به تهجد شبانه می پرداخت. يك بار هم مجروح گرديد و صفحه پايانی زندگی اش چنين رقم خورد كه در سنگر نگهبانی گلوله ای به طرف آن ها آمد و او را به همراه سه نفر از رزمندگان به لقای حق رساند، چنان كه هيچ اثری از سنگر باقی نماند. [۲]
پانویس
منابع
- واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی: به همراه زندگينامه شهدای روحانی، قم: معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی امام زاده شاه جمال ، ۱۳98.
- کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی: یادنامه کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، اصفهان: وسپان، 1388.