این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمد کیوان فر»
Kh1.moghadas (بحث | مشارکتها) (ویرایش متن، اضافه کردن تیتر، رده) |
Kh1.moghadas (بحث | مشارکتها) (ویرایش جزیی) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
=== ولادت === | ===ولادت=== | ||
او | او در سال ۱۲۸۰ش در اصفهان متولد گردیده است. | ||
===تحصیلات=== | ===تحصیلات=== | ||
کیوانفر تحصیلات دوره ابتدایی و متوسطه را در اصفهان و تهران در دارالفنون به انجام رسانید.<ref>مهدوی، تذکره شعرای اصفهان، ص ٣١٤.</ref> | کیوانفر تحصیلات دوره ابتدایی و متوسطه را در اصفهان و تهران در دارالفنون به انجام رسانید.<ref>مهدوی، تذکره شعرای اصفهان، ص ٣١٤.</ref> | ||
=== اساتید === | ===اساتید=== | ||
از جمله استادان وی در دارالفنون می توان به ملک الشعرای بهار اشاره کرد.<ref>نجار اعرابی، مصاحبه با علی کیوان فر.</ref> جاذبه های روحانی، کیوان فر را در طی دوران تحصیل به سمت عرفان کشید و مدتی در خانقاه حــاج ذوالریاستین در شیراز معتکف و به تصفیه باطن اشتغال داشت. وی همچنین از حاج ذوالریاستین، علومی مثل رمل و اسطرلاب را آموخت. کیوانفر در اصفهان خدمت آقا میرزا عباس پاقلعه ای مشرف شد و در زمرهٔ مریدان وی قرار گرفت و به وادی صوفیه و عرفان وارد شد. | از جمله استادان وی در دارالفنون می توان به ملک الشعرای بهار اشاره کرد.<ref>نجار اعرابی، مصاحبه با علی کیوان فر.</ref> جاذبه های روحانی، کیوان فر را در طی دوران تحصیل به سمت عرفان کشید و مدتی در خانقاه حــاج ذوالریاستین در شیراز معتکف شد و به تصفیه باطن اشتغال داشت. وی همچنین از حاج ذوالریاستین، علومی مثل رمل و اسطرلاب را آموخت. کیوانفر در اصفهان خدمت آقا میرزا عباس پاقلعه ای مشرف شد و در زمرهٔ مریدان وی قرار گرفت و به وادی صوفیه و عرفان وارد شد. | ||
=== شاگردان === | ===شاگردان=== | ||
از جمله شاگردان او می توان به [[سید مصلح الدین مهدوی|سید مصلح الدين مهدوى]] اشاره کرد که در سالهای ١٣٤٦- | از جمله شاگردان او می توان به [[سید مصلح الدین مهدوی|سید مصلح الدين مهدوى]] اشاره کرد که در سالهای ١٣٤٦-١٣٤٧ق در مدرسه گلبهار، افتخار شاگردی او را داشته است.<ref>مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد اصفهان، ص۲۲۸.</ref> شاگرد دیگر وی سرهنگ محمود زاهدی( رئیس اسبق اوقاف اصفهان) است. | ||
== آثار و فعالیت ها == | ==آثار و فعالیت ها== | ||
=== آثار === | ===آثار=== | ||
او در زمان | او در زمان حیات، اقدام به نگارش کتابی تحت عنوان« طفل راه» نموده بود که با فوت وی، این اثر هم از میان رفت و به زیور طبع آراسته نشد. وی در شرح و تفسیر مثنوی، دیوان سعدی و حافظ در اصفهان کم نظیر و به زبانهای عربی و فرانسه مسلط بود؛ چنان که مقالاتی در قالب ترجمه، در جراید آن زمان به چاپ می رسانید. | ||
او در سرودن شعر دستی توانــا داشـــت و در انجمن های ادبی مانند سعدی شرکت و از شعرای ممتاز اصفهان محسوب می شد. ابیات زیر از اشعار اوست: | او در سرودن شعر دستی توانــا داشـــت و در انجمن های ادبی مانند سعدی شرکت می‌کرد و از شعرای ممتاز اصفهان محسوب می شد. ابیات زیر از اشعار اوست: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| سطر ۲۸: | سطر ۲۸: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
=== فعالیت ها === | ===فعالیت ها=== | ||
او پس از فراغت از تحصیل، مدتی در مدارس اصفهان به کار تعلیم و تربیت نوباوگان اشتغال داشت.<ref>مهدوی، تذکره شعرای اصفهان، ص ٣٩٤.</ref> وی مدتی در شهرداری اصفهان رئیس تبلیغات شد و گویندگی در برنامه رادیویی شهر و شهرداری را عهده دار شد. از همکاران این دوره او در شهرداری می توان به جلیل شهناز اشاره کرد. کیوانفر در یزد، مدیر و سرپرست دبیر‌ستان مارکار و مدتها در کجور، مازندران، بندر گز و غیره در اداره فرمانداری به عنوان فرماندار و شهردار خدمت کرد تا قضایای شهریور ۱۳۲۰ش پیش آمد. وی تنها مأمور دولتی غیر محلی بود که در این گیرودار، محل خدمت خود را ترک نکرد و در حفظ و نگاهداشت اموال دولتی و امنیت محلی بـه قـدر میسر کوشش نمود. | او پس از فراغت از تحصیل، مدتی در مدارس اصفهان به کار تعلیم و تربیت نوباوگان اشتغال داشت.<ref>مهدوی، تذکره شعرای اصفهان، ص ٣٩٤.</ref> وی مدتی در شهرداری اصفهان رئیس تبلیغات شد و گویندگی در برنامه رادیویی شهر و شهرداری را عهده دار شد. از همکاران این دوره او در شهرداری می توان به جلیل شهناز اشاره کرد. کیوانفر در یزد، مدیر و سرپرست دبیر‌ستان مارکار و مدتها در کجور، مازندران، بندر گز و غیره در اداره فرمانداری به عنوان فرماندار و شهردار خدمت کرد تا قضایای شهریور ۱۳۲۰ش پیش آمد. وی تنها مأمور دولتی غیر محلی بود که در این گیرودار، محل خدمت خود را ترک نکرد و در حفظ و نگاهداشت اموال دولتی و امنیت محلی بـه قـدر میسر کوشش نمود. | ||
| سطر ۳۵: | سطر ۳۵: | ||
وی سرانجام در ٢٧ تیر ١٣٤٨ش/ ۱۳۸۹ق فوت و در [[تکیه آغاباشی]] در [[تخت فولاد]] به خاک سپرده شد.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۳، صص 616-615.</ref> | وی سرانجام در ٢٧ تیر ١٣٤٨ش/ ۱۳۸۹ق فوت و در [[تکیه آغاباشی]] در [[تخت فولاد]] به خاک سپرده شد.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۳، صص 616-615.</ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| سطر ۴۸: | سطر ۴۸: | ||
[[رده:روزنامه نگاران]] | [[رده:روزنامه نگاران]] | ||
[[رده:مدرسین]] | [[رده:مدرسین]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۵۴
 | |
| اطلاعات فردی و علمی | |
|---|---|
| نام کامل | محمد کیوان فر |
| شهرت | کیوان، حلوایی نژاد، شیمیایی، و... |
| زادروز | ۱۲۸۰شمسی |
| تاریخ وفات | ۲۷ تیر ۱۳۴۸ شمسی |
| مدفن | تخت فولاد، تکیه آغاباشی |
| اساتید | ملک الشعرای بهار |
| شاگردان | سید مصلح الدین مهدوی، سرهنگ محمود زاهدی |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | فرماندار، شهردار، نویسنده،روزنامه نگار و... |
محمد کیوان فر( ۱۲۸۰ش_١٣٤٨ش) فرزند محمدصادق محمودیان فرزند حاج محمد جعفر، ادیب و شاعر متخلص به« کیوان» بود. وی در زمان تحصیل به حلوایی نژاد و شیمیایی شهرت داشت و سپس نام فامیلی خود را کیوانفر قـرار داد.
زندگی‌نامه
ولادت
او در سال ۱۲۸۰ش در اصفهان متولد گردیده است.
تحصیلات
کیوانفر تحصیلات دوره ابتدایی و متوسطه را در اصفهان و تهران در دارالفنون به انجام رسانید.[۱]
اساتید
از جمله استادان وی در دارالفنون می توان به ملک الشعرای بهار اشاره کرد.[۲] جاذبه های روحانی، کیوان فر را در طی دوران تحصیل به سمت عرفان کشید و مدتی در خانقاه حــاج ذوالریاستین در شیراز معتکف شد و به تصفیه باطن اشتغال داشت. وی همچنین از حاج ذوالریاستین، علومی مثل رمل و اسطرلاب را آموخت. کیوانفر در اصفهان خدمت آقا میرزا عباس پاقلعه ای مشرف شد و در زمرهٔ مریدان وی قرار گرفت و به وادی صوفیه و عرفان وارد شد.
شاگردان
از جمله شاگردان او می توان به سید مصلح الدين مهدوى اشاره کرد که در سالهای ١٣٤٦-١٣٤٧ق در مدرسه گلبهار، افتخار شاگردی او را داشته است.[۳] شاگرد دیگر وی سرهنگ محمود زاهدی( رئیس اسبق اوقاف اصفهان) است.
آثار و فعالیت ها
آثار
او در زمان حیات، اقدام به نگارش کتابی تحت عنوان« طفل راه» نموده بود که با فوت وی، این اثر هم از میان رفت و به زیور طبع آراسته نشد. وی در شرح و تفسیر مثنوی، دیوان سعدی و حافظ در اصفهان کم نظیر و به زبانهای عربی و فرانسه مسلط بود؛ چنان که مقالاتی در قالب ترجمه، در جراید آن زمان به چاپ می رسانید.
او در سرودن شعر دستی توانــا داشـــت و در انجمن های ادبی مانند سعدی شرکت می‌کرد و از شعرای ممتاز اصفهان محسوب می شد. ابیات زیر از اشعار اوست:
| گواه عاشق صادق دو چشم گریان است | که این نشان دل ریش و سوز پنهان است | |
| به راه عشق بجز نیستی دلیلی نیست | هزار خضر در این راه مات و حیران است |
فعالیت ها
او پس از فراغت از تحصیل، مدتی در مدارس اصفهان به کار تعلیم و تربیت نوباوگان اشتغال داشت.[۴] وی مدتی در شهرداری اصفهان رئیس تبلیغات شد و گویندگی در برنامه رادیویی شهر و شهرداری را عهده دار شد. از همکاران این دوره او در شهرداری می توان به جلیل شهناز اشاره کرد. کیوانفر در یزد، مدیر و سرپرست دبیر‌ستان مارکار و مدتها در کجور، مازندران، بندر گز و غیره در اداره فرمانداری به عنوان فرماندار و شهردار خدمت کرد تا قضایای شهریور ۱۳۲۰ش پیش آمد. وی تنها مأمور دولتی غیر محلی بود که در این گیرودار، محل خدمت خود را ترک نکرد و در حفظ و نگاهداشت اموال دولتی و امنیت محلی بـه قـدر میسر کوشش نمود.
او علاوه بر آنکه عارفی شاعر و ادیبی وارسته بود، نویسنده ای توانا و روزنامه نگاری ماهر بود؛ چنان که مدتی در روزنامه« اصفهان» به صاحب امتیازی امیرقلی امینی به عنوان مدیر داخلی و در هفته نامه« داد اصفهان» [۵] به صاحب امتیازی و مدیر مسؤولی محمد پایداری در سمت سردبیر انجـام وظیفه می نمود. همچنین در یزد سردبیری روزنامه گلبهار را برعهده داشته است.[۶] از جمله جرایـد دیـگـری کـه او در آنهـا قلـم زده است، می توان به راه نجات، مجاهد، ستاره اصفهان، اولیاء و در شهر یزد، روزنامه گلبهار و همکاری با روزنامه های تهران اشاره کرد[۷] که مقالاتی در زمینه های ادبی، فلسفی، شعر و ترجمه به چاپ می رسانید.
وفات
وی سرانجام در ٢٧ تیر ١٣٤٨ش/ ۱۳۸۹ق فوت و در تکیه آغاباشی در تخت فولاد به خاک سپرده شد.[۸]
پانویس
- ↑ مهدوی، تذکره شعرای اصفهان، ص ٣١٤.
- ↑ نجار اعرابی، مصاحبه با علی کیوان فر.
- ↑ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد اصفهان، ص۲۲۸.
- ↑ مهدوی، تذکره شعرای اصفهان، ص ٣٩٤.
- ↑ معصومی زاده، مروری بر تاریخ مطبوعات اصفهان، ص ٢٣٦.
- ↑ صدر هاشمی، تاریخ جراید و مجلات ایران، ج ٣-٤، ص١٥٦.
- ↑ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد اصفهان، ص۲۲۸؛ نجاراعرابی، مصاحبه با علی کیوانفر.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۳، صص 616-615.
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۳، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.