این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سلطان محمد میرزا قاجار»
جز (اصلاح لینک) |
(اصلاح پانویس) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''سلطان محمّد میرزا قاجار''' متخلّص به '''«سلطان»''' و ملقّب به '''«سیف الدّوله»''' فرزند فتحعلی شاه قاجار شاعر و ادیب هنرمند، در 26 جمادی الاوّل 1228ق در تهران متولّد شده، حکمران اصفهان در قرن سیزدهم هجری است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، | {{نیازمند ویرایش}} | ||
'''سلطان محمّد میرزا قاجار''' متخلّص به '''«سلطان»''' و ملقّب به '''«سیف الدّوله»''' فرزند فتحعلی شاه قاجار شاعر و ادیب هنرمند، در 26 جمادی الاوّل 1228ق در تهران متولّد شده، حکمران اصفهان در قرن سیزدهم هجری است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص315و316.</ref> | |||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
| سطر ۶: | سطر ۸: | ||
وی در سال 1240ق در حالی که 13 سال بیشتر نداشت حکومت اصفهان برعهده او گذاشته شد و یوسف خان گرجی سپهدار وزیر سیف الدّوله شد. در این زمان قیومیت او را زنی به نام مریم بیگم دایه برعهده داشت. هم از این رو بود که پس از وفات دایه، بقعه و تکیه ای باشکوه به دستور سیف الدّوله در [[تخت فولاد]] بر مزار مریم بیگم ساخته شد که به [[تکیه مادر شاهزاده|«تکیه مادرشازده»]] معروف است. | وی در سال 1240ق در حالی که 13 سال بیشتر نداشت حکومت اصفهان برعهده او گذاشته شد و یوسف خان گرجی سپهدار وزیر سیف الدّوله شد. در این زمان قیومیت او را زنی به نام مریم بیگم دایه برعهده داشت. هم از این رو بود که پس از وفات دایه، بقعه و تکیه ای باشکوه به دستور سیف الدّوله در [[تخت فولاد]] بر مزار مریم بیگم ساخته شد که به [[تکیه مادر شاهزاده|«تکیه مادرشازده»]] معروف است. | ||
سیف الدّوله ده سالی در اصفهان حکومت کرد. هنگامی که پدرش مُرد و محمّد شاه به حکومت رسید، او را از حکومت اصفهان کنار گذاشته و به تهران احضار کرد و دو سه سالی او را تحت نظر گرفت و حکومت اصفهان به خسروخان گرجی سپرده شد. عاقبت سلطان محمّد میرزا از شاه اجازه یافت تا به اتفاق مادر در عتبات عالیات مجاور شود. چندی در نجف و بغداد ساکن بود. آنگاه به مسافرت شامات، حمص اسکندریه، دیار بکر و موصل و استانبول و قیروان رفته و سفرنامه ای نوشت و به تهران مراجعت کرد. در سال 1288ق به دستور ناصرالدّین شاه متولّی آستان قدس رضوی شد. او مردی ادیب و هنرمند بود و سیاه قلم را به خوبی نقاشی می‌کرد.<ref> | سیف الدّوله ده سالی در اصفهان حکومت کرد. هنگامی که پدرش مُرد و محمّد شاه به حکومت رسید، او را از حکومت اصفهان کنار گذاشته و به تهران احضار کرد و دو سه سالی او را تحت نظر گرفت و حکومت اصفهان به خسروخان گرجی سپرده شد. عاقبت سلطان محمّد میرزا از شاه اجازه یافت تا به اتفاق مادر در عتبات عالیات مجاور شود. چندی در نجف و بغداد ساکن بود. آنگاه به مسافرت شامات، حمص اسکندریه، دیار بکر و موصل و استانبول و قیروان رفته و سفرنامه ای نوشت و به تهران مراجعت کرد. در سال 1288ق به دستور ناصرالدّین شاه متولّی آستان قدس رضوی شد. او مردی ادیب و هنرمند بود و سیاه قلم را به خوبی نقاشی می‌کرد.<ref>فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج12، ص2722.</ref> | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
وی شعر می سروده و '''«سلطان»''' تخلّص می نموده، دیوان اشعارش به شماره 3723 در کتابخانه مرکزی دانشگاه طهران موجود است.<ref> | وی شعر می سروده و '''«سلطان»''' تخلّص می نموده، دیوان اشعارش به شماره 3723 در کتابخانه مرکزی دانشگاه طهران موجود است.<ref>وفا زواره‌ای، تذکره مآثر الباقریه: تعلیقات، صص 351 و 352؛ احمد میرزا،تاریخ عضدی: تعلیقات، ص 214؛مجله یغما: سال اوّل، شماره 10، دی ماه 1327ش، صص 462-465.</ref> | ||
این دیوان در تهران به چاپ رسیده‌است اثر دیگر او مثنوی «سیف الرّسائل» در باب سرگذشت خود و دشمنی حاج میرزا آقاسی با او و سفرش به عراق است که نسخه هایی از آن در کتابخانه آستان قدس رضوی و کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.<ref>فهرست رضوی، ج7، ص423؛ الذریعه، ج12، ص286؛ فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج10، ص1521؛ | این دیوان در تهران به چاپ رسیده‌است اثر دیگر او مثنوی «سیف الرّسائل» در باب سرگذشت خود و دشمنی حاج میرزا آقاسی با او و سفرش به عراق است که نسخه هایی از آن در کتابخانه آستان قدس رضوی و کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.<ref>فهرست رضوی، ج7، ص423؛ طهرانی، الذریعه، ج12، ص286؛ فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج10، ص1521؛ فهرست واره کتابهای فارسی، ج1، ص141.</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی سرانجام در سال 1299ق وفات یافت. | وی سرانجام در سال 1299ق وفات یافت. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۲۱: | سطر ۲۳: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | *[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | ||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
[[رده:علمای قرن 13]] | [[رده:علمای قرن 13]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۰۱
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
سلطان محمّد میرزا قاجار متخلّص به «سلطان» و ملقّب به «سیف الدّوله» فرزند فتحعلی شاه قاجار شاعر و ادیب هنرمند، در 26 جمادی الاوّل 1228ق در تهران متولّد شده، حکمران اصفهان در قرن سیزدهم هجری است.[۱]
زندگینامه
مادرش طاووس خانم اصفهانی از زنان فتحعلی شاه قاجار است.
وی در سال 1240ق در حالی که 13 سال بیشتر نداشت حکومت اصفهان برعهده او گذاشته شد و یوسف خان گرجی سپهدار وزیر سیف الدّوله شد. در این زمان قیومیت او را زنی به نام مریم بیگم دایه برعهده داشت. هم از این رو بود که پس از وفات دایه، بقعه و تکیه ای باشکوه به دستور سیف الدّوله در تخت فولاد بر مزار مریم بیگم ساخته شد که به «تکیه مادرشازده» معروف است.
سیف الدّوله ده سالی در اصفهان حکومت کرد. هنگامی که پدرش مُرد و محمّد شاه به حکومت رسید، او را از حکومت اصفهان کنار گذاشته و به تهران احضار کرد و دو سه سالی او را تحت نظر گرفت و حکومت اصفهان به خسروخان گرجی سپرده شد. عاقبت سلطان محمّد میرزا از شاه اجازه یافت تا به اتفاق مادر در عتبات عالیات مجاور شود. چندی در نجف و بغداد ساکن بود. آنگاه به مسافرت شامات، حمص اسکندریه، دیار بکر و موصل و استانبول و قیروان رفته و سفرنامه ای نوشت و به تهران مراجعت کرد. در سال 1288ق به دستور ناصرالدّین شاه متولّی آستان قدس رضوی شد. او مردی ادیب و هنرمند بود و سیاه قلم را به خوبی نقاشی می‌کرد.[۲]
آثار
وی شعر می سروده و «سلطان» تخلّص می نموده، دیوان اشعارش به شماره 3723 در کتابخانه مرکزی دانشگاه طهران موجود است.[۳]
این دیوان در تهران به چاپ رسیده‌است اثر دیگر او مثنوی «سیف الرّسائل» در باب سرگذشت خود و دشمنی حاج میرزا آقاسی با او و سفرش به عراق است که نسخه هایی از آن در کتابخانه آستان قدس رضوی و کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.[۴]
وفات
وی سرانجام در سال 1299ق وفات یافت.
پانویس
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص315و316.
- ↑ فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج12، ص2722.
- ↑ وفا زواره‌ای، تذکره مآثر الباقریه: تعلیقات، صص 351 و 352؛ احمد میرزا،تاریخ عضدی: تعلیقات، ص 214؛مجله یغما: سال اوّل، شماره 10، دی ماه 1327ش، صص 462-465.
- ↑ فهرست رضوی، ج7، ص423؛ طهرانی، الذریعه، ج12، ص286؛ فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج10، ص1521؛ فهرست واره کتابهای فارسی، ج1، ص141.
منبع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.