این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سيد شمس‌الدين بن حاج آقارضا حسينی»
جز (اصلاح لینک) |
(اصلاح پانویس) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''استاد سیّد شمس الدّین ابوالوفا حسینی''' فرزند حاج آقا رضا بن سیّد محمّد، از خوشنویسان هنرمند معاصر اصفهان است.<ref>اعلام اصفهان ، ج3، | {{نیازمند ویرایش}} | ||
'''استاد سیّد شمس الدّین ابوالوفا حسینی''' فرزند حاج آقا رضا بن سیّد محمّد، از خوشنویسان هنرمند معاصر اصفهان است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان ، ج3، صص408-407.</ref> | |||
==زندگينامه== | ==زندگينامه== | ||
| سطر ۱۸: | سطر ۲۰: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]،مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | *[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]،مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | ||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۰۲
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
استاد سیّد شمس الدّین ابوالوفا حسینی فرزند حاج آقا رضا بن سیّد محمّد، از خوشنویسان هنرمند معاصر اصفهان است.[۱]
زندگينامه
در روز 30 بهمن 1326ش در قریه «دستنا» از توابع شهرکرد در خانواده ای از سادات عالیقدر که نسب آنان به امام زین العابدین (ع) می رسید، متولّد شد. پدرش از علمای دینی و اهل فضل و تقوا بود.
او در زادگاه خود به مکتب خانه رفته و سپس نزد پدر مقدّمات و سیوطی را آموخت. سپس برای ادامه تحصیلات نزد اشخاص عالیقدری چون شیخ امان اللّه کوجانی تلمذ کرد. او در کنار این تحصیل، به طور متفرقه به تحصیل ادامه داده و دوره ابتدائی، سیکل و متوسطه را طی کرد. آنگاه در دانشگاه گیلان در رشته مدیریت اداری ادامه تحصیل داده و به درجه لیسانس نائل شد.
پس از آن در اصفهان اقامت گزید. او به خاطر تشویق پدر جهت حفظ اشعار عربی و فارسی و خوشنویسی، به هنر خط علاقمند شد و در هنگام اقامت در اصفهان نزد استاد فضائلی در خط نسخ و نستعلیق و نزد استاد نصراللّه معین در خط نستعلیق به مشق پرداخت. در سال 1358ش موفق به اخذ درجه ممتاز شد آنگاه در تهران از راهنمائی اساتید خوشنویس پایتخت همچون استاد فرادی و سایرین بهره برد.
او جهت امرار معاش به استخدام آموزش و پرورش درآمد و در دبیرستانها و هنرستانها و مراکز آموزش عالی و تربیت معلم و دانشگاه هنر اصفهان به تدریس پرداخت.
استاد حسینی از جمله پایه گذاران انجمن خوشنویسان اصفهان بعد از انقلاب و خود مؤسس انجمن خوشنویسان چهارمحال و بختیاری است. او سال های طولانی به تعلیم خط در انجمن مشغول بوده و مدّتی سمت سرپرست انجمن خوشنویسان اصفهان و مدّتی بازرس اصلی انجمن خوشنویسان ایران بود. حاصل زحمات این استاد هنرمند تربیت صدها خوشنویس برجسته است و به پاس این زحمات به دریافت نشان درجه یک هنری معادل دکتري نائل آمده و در سال 1386ش به درجه استادی در خوشنویسی دست یافته است.
استاد حسینی در نمایشگاه‌های جمعی بسیاری در داخل و خارج از کشور شرکت نموده و آثار خود را به نمایش گذاشته‌است. او به گردآوری نمونه خطوط خوش خوشنویسان گذشته و مطالعه درباره خط و خوشنویسی علاقه فراوان داشته و در شناخت خطوط نسخه‌های خطی و قطعات خوشنویسی صاحب نظر است و در کنار آن به مطالعه تاریخ و ادبیات می‌پردازد.[۲]
پانویس
منبع
- مهدوی،مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.