این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «حسن بن غلامحسین فرهنگ»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (حذف لینک)
(ویرایش منبع و پانویس)
 
سطر ۱: سطر ۱:
'''شیخ حسن فرهنگ''' فرزند غلامحسین ، منبری فاضل و امام جماعت مسجد صاحب الزمان((ع)) باغوشخانه و شاعر بود.
'''شیخ حسن فرهنگ''' فرزند غلامحسین ، منبری فاضل و امام جماعت مسجد صاحب الزمان((ع)) باغوشخانه و شاعر بود.


از اشعار ایشان است<span> </span>:  
==معرفی==
ابیات زیر از اشعار ایشان است<span> </span>:  
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای که در اوج شرف زهره آفاق توئی تو| وی که در روی زمین رونق بازار توئی تو}}
{{ب|ای که در اوج شرف زهره آفاق توئی تو| وی که در روی زمین رونق بازار توئی تو}}
سطر ۸: سطر ۹:


==وفات==
==وفات==
وی در سال ۱۳۷۱ ش  در سن ۶۷ سالگی  وفات یافت و در مقبره [[صاحب بن عباد|صاحب ابن عباد]] مدفون شد.<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان ص،415 ؛به نقل از پسرشان</ref>
وی در سال ۱۳۷۱ ش  در سن ۶۷ سالگی  وفات یافت و در مقبره [[صاحب بن عباد|صاحب ابن عباد]] مدفون شد.<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان ص،415 ؛به نقل از پسرشان.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
سطر ۱۴: سطر ۱۵:


==منبع==
==منبع==
برگرفته از:بهشتی نژاد، محمد علی،شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391.
 
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدين،]] [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1386ش.


[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:علمای قرن 14]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۴۵

شیخ حسن فرهنگ فرزند غلامحسین ، منبری فاضل و امام جماعت مسجد صاحب الزمان((ع)) باغوشخانه و شاعر بود.

معرفی

ابیات زیر از اشعار ایشان است :

ای که در اوج شرف زهره آفاق توئی تو وی که در روی زمین رونق بازار توئی تو
و آنچه روید ززمین و آنچه بارد زسما همه ز آثار تو و منشاء آثار توئی تو

وفات

وی در سال ۱۳۷۱ ش در سن ۶۷ سالگی وفات یافت و در مقبره صاحب ابن عباد مدفون شد.[۱]

پانویس

  1. بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان ص،415 ؛به نقل از پسرشان.

منبع