این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «آقاحقی خوانساری»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان (کتاب)') |
(اصلاح منبع) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''آقا حقی خوانساری''' در قرن یازدهم قمری می | '''آقا حقی خوانساری''' در قرن یازدهم قمری می زیست؛ وی شاعر، خطیب توانا و فصیح و اهل حالی بوده است؛ که در مسجد جامع اصفهان خطابه می خواند .<ref>مهدوی، اعلام اصفهان،ج2،ص833.</ref> | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
آقا حقی خوانساری، از | آقا حقی خوانساری، از شعرا، عرفا و فضلای قرن یازدهم هجری است. نسب او به «خواجه حسن ماضی» و از او با چند واسطه به عارف بزرگوار «حافظ سعدالدّین عنایت اللَّه خوانساری» می رسد. از بنی اعمام [[علی بیگ حشمتی خوانساری|ملّا علی حشمتی خوانساری]] بوده و سالها در مسجد جامع اصفهان به وعظ و خطابه مشغول بوده است. او واعظی خبیر و خطیبی فصیح بوده است. ظاهراً اغلب رباعی می‌سرود. | ||
ابیات زیر از اشعار اوست<span> </span>: | ابیات زیر از اشعار اوست<span> </span>: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|در مذهب ما گفت و شنیدی دگر است|شبلی و جنید و بایزیدی دگر است}} | {{ب|در مذهب ما گفت و شنیدی دگر است|شبلی و جنید و بایزیدی دگر است}} | ||
{{ب|کاری نگشاید از نماز من و تو|در گاه قبول را کلیدی دگر است<ref>بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص | {{ب|کاری نگشاید از نماز من و تو|در گاه قبول را کلیدی دگر است <ref>بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص 99؛مدرس‌تبریزی، ريحانة الادب، ج ۲، ص ۱۸۹.</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== وفات == | ==وفات== | ||
او در سال 1037ق در خوانسار وفات یافته است. | او در سال 1037ق در خوانسار وفات یافته است. | ||
| سطر ۲۰: | سطر ۱۸: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش. | |||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:علمای قرن 11]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۴۶
آقا حقی خوانساری در قرن یازدهم قمری می زیست؛ وی شاعر، خطیب توانا و فصیح و اهل حالی بوده است؛ که در مسجد جامع اصفهان خطابه می خواند .[۱]
معرفی
آقا حقی خوانساری، از شعرا، عرفا و فضلای قرن یازدهم هجری است. نسب او به «خواجه حسن ماضی» و از او با چند واسطه به عارف بزرگوار «حافظ سعدالدّین عنایت اللَّه خوانساری» می رسد. از بنی اعمام ملّا علی حشمتی خوانساری بوده و سالها در مسجد جامع اصفهان به وعظ و خطابه مشغول بوده است. او واعظی خبیر و خطیبی فصیح بوده است. ظاهراً اغلب رباعی می‌سرود.
ابیات زیر از اشعار اوست :
| در مذهب ما گفت و شنیدی دگر است | شبلی و جنید و بایزیدی دگر است | |
| کاری نگشاید از نماز من و تو | در گاه قبول را کلیدی دگر است [۲] |
وفات
او در سال 1037ق در خوانسار وفات یافته است.
پانویس
منابع
- بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.