این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمد‌شفیع مستوفی حسینی مازندرانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ویرایش جزئی) |
(پانویس) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''سید محمد شفیع مستوفی''' | '''سید محمد شفیع مستوفی''' حسینی مازندرانی اصفهانی، عالم فاضل و ادیب شاعر و از دانشمندان و سخن سرایان قرن یازدهم هجری است.<ref>مدیریت خدمات آرشیو، فهرست وزیری، ج1، ص336؛ مرعشی نجفی، فهرست مرعشی، ج11، ص301 و ج19، ص43.</ref> | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
وی از سادات علاقه بند مازندران بوده و در اصفهان به تحصیل علم و ادب پرداخته است. در اوایل حال مُشِرف باغات سلطنتی بوده و کم کم به مقامات بالاتر دست یافته و عاقبت مستوفی الممالک موقوفات دولت صفویّه شد. پس از آنکه میرزا مهدی اعتمادالدّوله، به صدارت رسید، او از آن منصب عزل شده و در منزل عزلت گزید و به تحقیق و تألیف و مصاحبت با دانشمندان و شعراء پرداخت. در اغلب علوم چون کلام، تاریخ و ادبیات مهارت داشته است. گاهی شعر نیز می سرود. این بیت از اوست: | وی از سادات علاقه بند مازندران بوده و در اصفهان به تحصیل علم و ادب پرداخته است. در اوایل حال مُشِرف باغات سلطنتی بوده و کم کم به مقامات بالاتر دست یافته و عاقبت مستوفی الممالک موقوفات دولت صفویّه شد. پس از آنکه میرزا مهدی اعتمادالدّوله، به صدارت رسید، او از آن منصب عزل شده و در منزل عزلت گزید و به تحقیق و تألیف و مصاحبت با دانشمندان و شعراء پرداخت. در اغلب علوم چون کلام، تاریخ و ادبیات مهارت داشته است. گاهی شعر نیز می سرود. این بیت از اوست:{{شعر}} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|سوخت ما را ز آشنایی هر که بزم افروز شد | آفت پروانه باشد شمع چون روشن شود<ref>تذکره نصرآبادی، ج1، صص 99 | {{ب|سوخت ما را ز آشنایی هر که بزم افروز شد|آفت پروانه باشد شمع چون روشن شود<ref>نصرآبادی، تذکره نصرآبادی، ج1، صص 99-100.</ref>}}{{پایان شعر}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
کتابهای زیر از اوست: | کتابهای زیر از اوست: | ||
#«بحرالفوائد و عقد الفرائد» به فارسی، در علم تاریخ از اوست که آن را به نام شاه عباس دوّم نوشته و در 5 جلد آن را به پایان رسانیده است. نسخه های فراوانی از این کتاب در کتابخانه ها موجود است. این کتاب هنوز به طبع نرسیده است.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص699؛ الذریعه، ج3، ص44؛ الرّوضه النّضره، | #«بحرالفوائد و عقد الفرائد» به فارسی، در علم تاریخ از اوست که آن را به نام شاه عباس دوّم نوشته و در 5 جلد آن را به پایان رسانیده است. نسخه های فراوانی از این کتاب در کتابخانه ها موجود است. این کتاب هنوز به طبع نرسیده است.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص699؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج3، ص44؛ آقابزرگ طهرانی، الرّوضه النّضره، ص263.</ref> | ||
#«نسب نامه» که در سال 1090ق به نام شاه سلیمان صفوی آن را تألیف کرده و نسخه ای از آن در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.<ref>فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج16، ص58؛ فهرستواره کتابهای فارسی، ج2، ص1094.</ref> | #«نسب نامه» که در سال 1090ق به نام شاه سلیمان صفوی آن را تألیف کرده و نسخه ای از آن در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.<ref>دانش‌پژوه، فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج16، ص58؛ منزوی، فهرستواره کتابهای فارسی، ج2، ص1094.</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی سرانجام در سال 1095ق وفات یافت.<ref>اعلام اصفهان، ج3، صص394-395.</ref> | وی سرانجام در سال 1095ق وفات یافت.<ref>حسینی اشکوری، فهرست احیاء، ج6، صص114 و 124 و ج7، ص13۱؛ منزوی، فهرستواره کتابهای فارسی، ج1، ص567.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص394-395.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
*بهشتی نژاد، محمدعلی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | |||
[[رده:شعرا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۲۸
سید محمد شفیع مستوفی حسینی مازندرانی اصفهانی، عالم فاضل و ادیب شاعر و از دانشمندان و سخن سرایان قرن یازدهم هجری است.[۱]
زندگینامه
وی از سادات علاقه بند مازندران بوده و در اصفهان به تحصیل علم و ادب پرداخته است. در اوایل حال مُشِرف باغات سلطنتی بوده و کم کم به مقامات بالاتر دست یافته و عاقبت مستوفی الممالک موقوفات دولت صفویّه شد. پس از آنکه میرزا مهدی اعتمادالدّوله، به صدارت رسید، او از آن منصب عزل شده و در منزل عزلت گزید و به تحقیق و تألیف و مصاحبت با دانشمندان و شعراء پرداخت. در اغلب علوم چون کلام، تاریخ و ادبیات مهارت داشته است. گاهی شعر نیز می سرود. این بیت از اوست:
| سوخت ما را ز آشنایی هر که بزم افروز شد | آفت پروانه باشد شمع چون روشن شود[۲] |
آثار
کتابهای زیر از اوست:
- «بحرالفوائد و عقد الفرائد» به فارسی، در علم تاریخ از اوست که آن را به نام شاه عباس دوّم نوشته و در 5 جلد آن را به پایان رسانیده است. نسخه های فراوانی از این کتاب در کتابخانه ها موجود است. این کتاب هنوز به طبع نرسیده است.[۳]
- «نسب نامه» که در سال 1090ق به نام شاه سلیمان صفوی آن را تألیف کرده و نسخه ای از آن در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.[۴]
وفات
وی سرانجام در سال 1095ق وفات یافت.[۵][۶]
پانویس
- ↑ مدیریت خدمات آرشیو، فهرست وزیری، ج1، ص336؛ مرعشی نجفی، فهرست مرعشی، ج11، ص301 و ج19، ص43.
- ↑ نصرآبادی، تذکره نصرآبادی، ج1، صص 99-100.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص699؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج3، ص44؛ آقابزرگ طهرانی، الرّوضه النّضره، ص263.
- ↑ دانش‌پژوه، فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج16، ص58؛ منزوی، فهرستواره کتابهای فارسی، ج2، ص1094.
- ↑ حسینی اشکوری، فهرست احیاء، ج6، صص114 و 124 و ج7، ص13۱؛ منزوی، فهرستواره کتابهای فارسی، ج1، ص567.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص394-395.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- بهشتی نژاد، محمدعلی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391.