این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «زین العابدین بن محمدجعفرعابد اصفهانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(اضافه کردن عنوان) |
(اصلاح منبع) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''حاج زین العابدین اصفهانی''' | '''حاج زین العابدین اصفهانی''' متخلص به «'''عابد'''» فرزند محمّد جعفر، شاعر ادیب در قرن سیزدهم هجری است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
در مشهد مقدس به تجارت مشغول بود. شعر را نیکو می سرود و در سرودن قصیده و غزل و مثنوی مهارت داشت. | در مشهد مقدس به تجارت مشغول بود. شعر را نیکو می سرود و در سرودن قصیده و غزل و مثنوی مهارت داشت. او در سال 1224ق «جلاء العیون» تألیف: [[محمدباقر مجلسی|علّامه ملّا محمّد باقر مجلسی]] را به بحر متقارب به نظم کشیده و آن را «چهارده گنج مثنوی» یا «مثنوی روضه المؤمنین» نام نهاده است، که در کتابخانه حاج [[محمد بن سعد نخجوانی|محمّد نخجوانی]] در تبریز موجود بوده است. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص246-247.</ref> | ||
او در سال 1224ق «جلاء العیون» تألیف: [[محمدباقر مجلسی|علّامه ملّا محمّد باقر مجلسی]] را به بحر متقارب به نظم کشیده و آن را «چهارده گنج مثنوی» یا «مثنوی روضه المؤمنین» نام نهاده است، که در کتابخانه حاج [[محمد بن سعد نخجوانی|محمّد نخجوانی]] در تبریز موجود بوده است. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص246-247.</ref> | |||
ابیات زیر از اوست: | ابیات زیر از اوست: | ||
| سطر ۱۴: | سطر ۱۲: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== وفات == | ==وفات== | ||
عاقبت در سال 1229ق وفات یافت. | عاقبت در سال 1229ق وفات یافت. | ||
| سطر ۲۱: | سطر ۱۹: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۱۶
حاج زین العابدین اصفهانی متخلص به «عابد» فرزند محمّد جعفر، شاعر ادیب در قرن سیزدهم هجری است.
معرفی
در مشهد مقدس به تجارت مشغول بود. شعر را نیکو می سرود و در سرودن قصیده و غزل و مثنوی مهارت داشت. او در سال 1224ق «جلاء العیون» تألیف: علّامه ملّا محمّد باقر مجلسی را به بحر متقارب به نظم کشیده و آن را «چهارده گنج مثنوی» یا «مثنوی روضه المؤمنین» نام نهاده است، که در کتابخانه حاج محمّد نخجوانی در تبریز موجود بوده است. [۱]
ابیات زیر از اوست:
| رایحه خلق او نفحه عنبر ببرد | چاشنی نطق او رونق شکر شکست | |
| باد به هر سو که برد خاک سر کوی او | مجمره عود سوخت، طبله عنبر شکست | |
| صاعقه میغ او، شعله در اخگر نشاند | شعشعه تیغ او، لمعه در اختر شکست | |
| کلک تو از یک کنار بر ورق روزگار | نامه بهزاد شست، خامه آذر شکست[۲] |
وفات
عاقبت در سال 1229ق وفات یافت.
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.