این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «حسن بن حسین سالک اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Kh1.Abedi صفحهٔ حسن بن خلیفه حسین سالک اصفهانی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به حسن بن حسین سالک اصفهانی منتقل کرد)
جز
 
(۸ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''شاطر حسن سالک'''(1288ق-1356ق) فرزند خلیفه حسین، شاعر و ادیب معاصر،  در اصفهان متولّد شد و پس از کمی تحصیل به نانوایی مشغول شد. از اعضای انجمن ادبی شیدا بود و در اشعارش «'''سالک'''» و «'''سالک پیر'''» تخلّص می کرد.
{{نیازمند تصویر}}{{نیازمند تکمیل}}
'''شاطر حسن سالک'''(1288ق-1356ق) فرزند خلیفه حسین، شاعر و ادیب معاصر،  از اعضای انجمن ادبی شیدا بود و در اشعارش «'''سالک'''» و «'''سالک پیر'''» تخلّص می کرد.  


==اشعار==
==معرفی==
این ابیات از اشعار از اوست:<ref>تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص233؛ تذکره شاعران نانوا، ص151؛ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.</ref>
وی در اصفهان متولّد شد و پس از کمی تحصیل به نانوایی مشغول شد.
 
عبدالمجید اوحدی می نویسد: »مرحوم شاطر حسن از پیرمردانی بود که در انجمن شیدا عضویت داشت و چون شاعران دیگری با این تخلص بودند سالک پیر تخلص می کرد«.<ref>اوحدی، تاریخ انجمن های ادبی اصفهان، خطی.</ref><ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، ص ۴۳۳.</ref>
 
این ابیات از اشعار از اوست:<ref>مهدوی،تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص233؛ کرمی، تذکره شاعران نانوا، ص151؛مهدوی، تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.</ref>
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|جهان را جُوی قدر و مقدار نیست |بر آن بستن دل سزاوار نیست}}
{{ب|جهان را جُوی قدر و مقدار نیست |بر آن بستن دل سزاوار نیست}}
{{ب|ز دنیا حذر کن کزین پیرِ زال|به مردان حق غیر آزار نیست}}
{{ب|ز دنیا حذر کن کزین پیرِ زال|به مردان حق غیر آزار نیست}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==وفات==
==وفات==
وی سرانجام در ماه رجب 1356ق وفات یافته و در صحن [[تکیه بروجردی]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد.
[[پرونده:Capture2.jpg|بندانگشتی|سنگ مزار شاطر حسن سالک (خلیفه در اصطلاح مردم قدیم اصفهان برای نانوایان و در یزد برای قنّادها به کار برده می شد)]]
 
وی سرانجام در ماه رجب 1356ق وفات یافته و در صحن [[تکیه بروجردی]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص478.</ref>
تذکر: خلیفه در اصطلاح مردم قدیم اصفهان برای نانوایان و در یزد برای قنّادها به کار برده می شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص478.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />


==منبع==
==منابع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
 
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:صفحات ابهام زدایی]]
[[رده:شعرا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۴۲

شاطر حسن سالک(1288ق-1356ق) فرزند خلیفه حسین، شاعر و ادیب معاصر، از اعضای انجمن ادبی شیدا بود و در اشعارش «سالک» و «سالک پیر» تخلّص می کرد.

معرفی

وی در اصفهان متولّد شد و پس از کمی تحصیل به نانوایی مشغول شد.

عبدالمجید اوحدی می نویسد: »مرحوم شاطر حسن از پیرمردانی بود که در انجمن شیدا عضویت داشت و چون شاعران دیگری با این تخلص بودند سالک پیر تخلص می کرد«.[۱][۲]

این ابیات از اشعار از اوست:[۳]

جهان را جُوی قدر و مقدار نیست بر آن بستن دل سزاوار نیست
ز دنیا حذر کن کزین پیرِ زالبه مردان حق غیر آزار نیست

وفات

سنگ مزار شاطر حسن سالک (خلیفه در اصطلاح مردم قدیم اصفهان برای نانوایان و در یزد برای قنّادها به کار برده می شد)

وی سرانجام در ماه رجب 1356ق وفات یافته و در صحن تکیه بروجردی در تخت فولاد مدفون شد.[۴]

پانویس

  1. اوحدی، تاریخ انجمن های ادبی اصفهان، خطی.
  2. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، ص ۴۳۳.
  3. مهدوی،تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص233؛ کرمی، تذکره شاعران نانوا، ص151؛مهدوی، تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.
  4. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص478.

منابع

  • مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.