این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید حسن بن جعفر ملاذالاسلام بیدآبادی شفتی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Kh1.Abedi صفحهٔ سید حسن ملاذالاسلام را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به سید حسن بن جعفر ملاذالاسلام بیدآبادی شفتی اصفهانی منتقل کرد)
(اصلاح منبع)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''سیّد حسن ملاذالاسلام''' ، عالم فاضل، از علماء صاحب نفوذ و معتبر اصفهان [در اواخر دوره قاجاریه بوده] و در محلّه بیدآباد مرجعیّت و ریاست کلّی داشته است.
{{رده‌بندی‌نشده}}


== معرفی ==
'''سیّد حسن ملاذالاسلام''' (1290ق-1336ق)عالم فاضل، از علماء صاحب نفوذ و معتبر اصفهان در اواخر دوره قاجاریه بود و در محلّه بیدآباد مرجعیّت و ریاست کلّی داشته است.
وی فرزند حاج سیّد جعفر بیدآبادی بن حاج سیّد محمّد باقر حجّه الاسلام شفتی،  قبل از سال 1290ق متولّد گردیده و در خدمت علمای اصفهان به تحصیل پرداخت. سپس به نجف اشرف مهاجرت فرموده و نزد علماء و مراجع آنجا به تلمّذ پرداخته و به اصفهان مراجعت نمود. وی پس از فوت پدر، به اقامه جماعت در [[مسجد سید|مسجد سیّد]] مشغول شده و مورد احترام و اعتماد اهالی محلّه بیدآباد بود.


در موضوع تأسیس شرکت اسلامیّه و مبارزه علیه نفوذ اقتصادی دول استعمارگر با آقایان مسجد شاه و دیگر علمای اصفهان همراه و یار و مددکار بوده و از سال 1320 به بعد در بیشتر قضایای اصفهان مستقیماً شرکت داشته است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص469.</ref>
==معرفی==
وی فرزند [[سید جعفر بن سید محمدباقر شفتی بیدآبادی|حاج سیّد جعفر بیدآبادی]] بن [[سید محمدباقر شفتی|حاج سیّد محمّد باقر حجّت الاسلام شفتی]]،  قبل از سال 1290ق متولّد گردید و در خدمت علمای اصفهان به تحصیل پرداخت. سپس به نجف اشرف مهاجرت فرمود و نزد علماء و مراجع آنجا به تلمّذ پرداخت و به اصفهان مراجعت نمود. وی پس از فوت پدر، به اقامه نماز جماعت در [[مسجد سید|مسجد سیّد]] مشغول شد  و مورد احترام و اعتماد اهالی محلّه بیدآباد بود.


== وفات ==
در موضوع تأسیس شرکت اسلامیّه و مبارزه علیه نفوذ اقتصادی دول استعمارگر با آقایان مسجد شاه و دیگر علمای اصفهان همراه و یار و مددکار بود و از سال 1320 به بعد در بیشتر قضایای اصفهان مستقیماً شرکت داشته است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص469.</ref>
 
==وفات==
وی در شب 17 شعبان سال 1336ق در سفر زیارت در مشهد مقدّس وفات یافته و در دارالحفاظ مبارکه دم درب مدفون گردید.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص355؛ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج3، صص 213-211؛ بیان المفاخر، ج2، صص 181 و 182؛ تاریخ علمای خراسان، ص254.</ref>
وی در شب 17 شعبان سال 1336ق در سفر زیارت در مشهد مقدّس وفات یافته و در دارالحفاظ مبارکه دم درب مدفون گردید.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص355؛ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج3، صص 213-211؛ بیان المفاخر، ج2، صص 181 و 182؛ تاریخ علمای خراسان، ص254.</ref>


== پانویس ==
==پانویس==
<references />
<references />


== منبع ==
==منبع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
 
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۰۳

سیّد حسن ملاذالاسلام (1290ق-1336ق)عالم فاضل، از علماء صاحب نفوذ و معتبر اصفهان در اواخر دوره قاجاریه بود و در محلّه بیدآباد مرجعیّت و ریاست کلّی داشته است.

معرفی

وی فرزند حاج سیّد جعفر بیدآبادی بن حاج سیّد محمّد باقر حجّت الاسلام شفتی، قبل از سال 1290ق متولّد گردید و در خدمت علمای اصفهان به تحصیل پرداخت. سپس به نجف اشرف مهاجرت فرمود و نزد علماء و مراجع آنجا به تلمّذ پرداخت و به اصفهان مراجعت نمود. وی پس از فوت پدر، به اقامه نماز جماعت در مسجد سیّد مشغول شد و مورد احترام و اعتماد اهالی محلّه بیدآباد بود.

در موضوع تأسیس شرکت اسلامیّه و مبارزه علیه نفوذ اقتصادی دول استعمارگر با آقایان مسجد شاه و دیگر علمای اصفهان همراه و یار و مددکار بود و از سال 1320 به بعد در بیشتر قضایای اصفهان مستقیماً شرکت داشته است.[۱]

وفات

وی در شب 17 شعبان سال 1336ق در سفر زیارت در مشهد مقدّس وفات یافته و در دارالحفاظ مبارکه دم درب مدفون گردید.[۲]

پانویس

  1. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص469.
  2. دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص355؛ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج3، صص 213-211؛ بیان المفاخر، ج2، صص 181 و 182؛ تاریخ علمای خراسان، ص254.

منبع