این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سیدحسین بن محمد علوی آوی»
جز (Kh1.Abedi صفحهٔ حسین بن محمد آوای را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به حسین بن محمد بن ابی‌الرضا آوی منتقل کرد) |
(اصلاح منبع) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''آوی'''<ref> | '''سیّد حسین بن محمّد بن ابی الرضا علوی آوی'''، عالم ادیب و منشی [از اعلام ادبای رشته های عربی و فارسی نیمه اول قرن هشتم هجری است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص 744.</ref> | ||
==معرفی== | |||
وی اصالتاً از سادات آوه ( فی‌مابین قزوین و همدان) بود. در جوانی به کاشان و از آنجا به اصفهان آمده و در آنجا ساکن شد و با بزرگان شهر و متنفذین آن مثل افراد خاندان صاعدی، خواجه شمس الدّین محمّد بن نظام الدّین یزدی و امیر مظفرالدّین شیخ علی حاکم اصفهان معاشرت داشته است.از ترجمه کتاب و ترجمه اشعار آن به دست می‌آید که فردی زحمت‌کشیده در علوم و ادبیات بوده است. <ref>بهشتی نژاد،شعرای حوزه علمیه اصفهان،ص ۱۰۳.</ref> | |||
ابیات زیر از اشعار اوست: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| سطر ۱۰: | سطر ۱۴: | ||
{{م|****}} | {{م|****}} | ||
{{ب| | {{ب| سرۀ البطن ربع مسكون بود | غرۀ الوجه ملک سلطان شد }} | ||
{{ب| اهل او هریکی سکندر گشت | زنده رودش زلال حیوان شد}} | {{ب| اهل او هریکی سکندر گشت | زنده رودش زلال حیوان شد}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==آثار== | |||
وی کتاب «محاسن اصفهان» تألیف مفضل بن سعد مافروخی را در سال 729 از عربی به فارسی بسیار روان و فصیح ترجمه کرده و به نام امیر محمّد فرزند خواجه رشیدالدّین فضل اللَّه همدانی نامیده است. «شرح عهدنامه علی (ع) برای مالک اشتر» را در یک مقدمه و دو مقاله به نام «شرف الدّوله تاج الاسلام علی نامینینی» در 5 ربیع الثّانی 730ق تألیف نموده و میکروفیلم آن به شماره 3432 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.<ref>فقیه ایمانی، تاریخ تشیع اصفهان، ص 318 و 319؛نفیسی، تاریخ نظم و نثر، ج1، ص194؛ هنرفر،گنجینه آثار تاریخی اصفهان، ص23؛ دانش پژوه، فهرست میکروفیلم دانشگاه، ج2، ص141.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
*بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش. | |||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | |||
[[رده:علمای قرن 8]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۴۸
سیّد حسین بن محمّد بن ابی الرضا علوی آوی، عالم ادیب و منشی [از اعلام ادبای رشته های عربی و فارسی نیمه اول قرن هشتم هجری است.[۱]
معرفی
وی اصالتاً از سادات آوه ( فی‌مابین قزوین و همدان) بود. در جوانی به کاشان و از آنجا به اصفهان آمده و در آنجا ساکن شد و با بزرگان شهر و متنفذین آن مثل افراد خاندان صاعدی، خواجه شمس الدّین محمّد بن نظام الدّین یزدی و امیر مظفرالدّین شیخ علی حاکم اصفهان معاشرت داشته است.از ترجمه کتاب و ترجمه اشعار آن به دست می‌آید که فردی زحمت‌کشیده در علوم و ادبیات بوده است. [۲]
ابیات زیر از اشعار اوست:
| اصفهان بین که چون بهشت برین | خانه حور و ملک رضوان شد | |
| از اعتدال حیات‌بخش بهار | خرم و تازه روی و خندان شد | |
**** | ||
| سرۀ البطن ربع مسكون بود | غرۀ الوجه ملک سلطان شد | |
| اهل او هریکی سکندر گشت | زنده رودش زلال حیوان شد | |
آثار
وی کتاب «محاسن اصفهان» تألیف مفضل بن سعد مافروخی را در سال 729 از عربی به فارسی بسیار روان و فصیح ترجمه کرده و به نام امیر محمّد فرزند خواجه رشیدالدّین فضل اللَّه همدانی نامیده است. «شرح عهدنامه علی (ع) برای مالک اشتر» را در یک مقدمه و دو مقاله به نام «شرف الدّوله تاج الاسلام علی نامینینی» در 5 ربیع الثّانی 730ق تألیف نموده و میکروفیلم آن به شماره 3432 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.[۳]
پانویس
منابع
- بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.