این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «ابوالقاسم علاقبندیراقی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(درج عکس به همراه متن)
(ویرایش صفحه)
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:M.a-alaghband.jpg|بندانگشتی|'''ميرزا ابوالقاسم علاقبند''' معروف به يراقى متخلّص به '''نيٌر''' فرزند ميـرزاتقى از شعراى قديمى و محترم اصفهان می باشد.]]
[[پرونده:M.a-alaghband.jpg|بندانگشتی|'''ميرزا ابوالقاسم علاقبند''' معروف به يراقى متخلّص به '''نيٌر''' فرزند ميـرزاتقى از شعراى قديمى و محترم اصفهان می باشد.]]
'''ميرزا ابوالقاسم علاقبند''' معروف به يراقى متخلّص به '''نيٌر''' فرزند ميـرزاتقى از شعراى قديمى و محترم اصفهان حـدود سـال 1259 شمسـى بـه دنيـا آمـد .
'''ميرزا ابوالقاسم علاقبند'''(1299ق-1394ق) معروف به يراقى متخلّص به «'''نيٌر'''» فرزند ميـرزاتقى از شعرا و مدیحه سرایان قرن چهاردهم یود.


==معرفی==
==زندگی نامه==
میرزا ابوالقاسم در اصفهان به سال1260ش در محله نوی اصفهان دیده به جهان گشود. میرزا ابوالقاسم به علت نبود مدارس جدیده در مکتب خانه های اصفهان تعلیم گرفته بود.
 
===خاندان===
پدرش حاج میرزاتقی علاقه بند بوده و به جهت تجارت نخ و ریسمان در بازارهای قدیم اصفهان معروف به علاقه بند شده اند.
 
====فرزندان====
از ایشان5 فرزند (2پسر و 3 دختر) به جا ماند که در این میان علی یراقی به مانند پدر شاعر بوده؛ ولی اشعارش تاکنون به چاپ نرسیده است.
 
از میان دامادهای او نیز استاد محمدعلی قول بیگی از اساتید مسلم و مشهور مسگری بازار مسگرهای اصفهان بوده که در [[تکیه ملک]] ([[گلستان شهداء|گلستان شهدا]]) [[تخت فولاد]] مدفون است.
 
==سیره اخلاقی==
از خصوصیات اخلاقی او می توان به زهد و تقوا و جدیت در کار اشاره کرد. به طوری که حتی با وجود کهولت سن تا آخرین لحظات عمر نیز دست از کار کردن برنمی داشت.
 
==آثار و فعالیت ها==
آنچه که ایشان را در اصفهان زبانزد خاص و عام کرده بود، اشعار، نغز و شیوای اوست. فعالیت جدی او در اکثر انجمن های ادبی همچون انجمن ادبی شیدا و همنشینی و معاشرت با شعرای معروفی چون صغیر اصفهانی و داراب افسر بختیاری بود.


مرحوم [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوى]] سن او را در زمـان چـاپ تذكره اش(1334 شمسى) حدود هفتادوپنج ساله نوشته و او را پيرمـردى جهانديـده ومردى فهميده از شعراى قديمى اصفهان كـه اغلب در انجمن هاى ادبـى شـركت داشـته است، معرفى مى كند.<ref>مهدوى، تذكره شعراى معاصر اصفهان، ص523؛ سيرى در تاريخ تخت فولاد، ص225 </ref>
مرحوم [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوى]] سن او را در زمـان چـاپ تذكره اش(1334 شمسى) حدود هفتادوپنج ساله نوشته و او را پيرمـردى جهانديـده ومردى فهميده از شعراى قديمى اصفهان كـه اغلب در انجمن هاى ادبـى شـركت داشـته است، معرفى مى كند.<ref>مهدوى، تذكره شعراى معاصر اصفهان، ص523؛ سيرى در تاريخ تخت فولاد، ص225 </ref>


وى در سال 1394 قمرى وفات يافتـه و در [[تكيه ى بيدآبادى]] [[تخت فولاد|تخت فـولاد]] مـدفون گرديده است.<ref>مهدوى، اعلام اصفهان، ج1 ،ص333 </ref>
اشعارش در قالب های مختلف از قبیل رباعی، غزل، قصیده با مضامین متفاوتی چون مضامین اخلاقی و مذهبی است. اشعار وی به صورت دست نویس نزد خانواده او نگهداری می شود.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص۵۸۵-۵۸۶.</ref>


اشعار سنگ نوشته مزار او چنین است:
از اشعار اوست:


{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|اى نقشــه زن نُــه فلــك منقوشــه|از خرمن جودت ماسوا يك خوشه}}
{{ب|امــروز هركــه پــاى ز كــوى تــو مــى كشــد|فــردا بســى خجالــت روى تــو مــى كشــد}}
{{م|***}}
{{م|***}}
{{ب|آوردن توشه بر سـر خـوان كـريم|چون هست قبيح آمده ام بى توشـه}}
{{ب|مســت و خــراب صــبح قيامــت كنــد قيــام|ميخواره اى كـه مـى ز سـبوى تـو مـى كشـد<ref>علاقبند، ديوان شعر، مخطوط </ref> <ref>لطفی، تذكره شعراى تخت فولاداصفهان، ص673</ref>}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


از اشعار اوست:
==وفات==
وى در سال 1394 ق وفات يافتـه و در [[تکیه بیدآبادی|تكيه ى بيدآبادى]] [[تخت فولاد|تخت فـولاد]] مـدفون گرديده است.<ref>مهدوى، اعلام اصفهان، ج1 ،ص333 </ref>
 
اشعار سنگ نوشته مزار او چنین است:


{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|امــروز هركــه پــاى ز كــوى تــو مــى كشــد|فــردا بســى خجالــت روى تــو مــى كشــد}}
{{ب|اى نقشــه زن نُــه فلــك منقوشــه|از خرمن جودت ماسوا يك خوشه}}
{{م|***}}
{{م|***}}
{{ب|مســت و خــراب صــبح قيامــت كنــد قيــام|ميخواره اى كـه مـى ز سـبوى تـو مـى كشـد<ref>علاقبند، ديوان شعر، مخطوط </ref> <ref>لطفی، تذكره شعراى تخت فولاداصفهان، ص673</ref>}}
{{ب|آوردن توشه بر سـر خـوان كـريم|چون هست قبيح آمده ام بى توشـه}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


سطر ۲۷: سطر ۴۵:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


==منبع==
==منابع==
برگرفته از[[کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان]]<span> </span>: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390.
 
*لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.
 
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:شعرا]]
[[رده:علمای قرن 14]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۱۴

ميرزا ابوالقاسم علاقبند معروف به يراقى متخلّص به نيٌر فرزند ميـرزاتقى از شعراى قديمى و محترم اصفهان می باشد.

ميرزا ابوالقاسم علاقبند(1299ق-1394ق) معروف به يراقى متخلّص به «نيٌر» فرزند ميـرزاتقى از شعرا و مدیحه سرایان قرن چهاردهم یود.

زندگی نامه

میرزا ابوالقاسم در اصفهان به سال1260ش در محله نوی اصفهان دیده به جهان گشود. میرزا ابوالقاسم به علت نبود مدارس جدیده در مکتب خانه های اصفهان تعلیم گرفته بود.

خاندان

پدرش حاج میرزاتقی علاقه بند بوده و به جهت تجارت نخ و ریسمان در بازارهای قدیم اصفهان معروف به علاقه بند شده اند.

فرزندان

از ایشان5 فرزند (2پسر و 3 دختر) به جا ماند که در این میان علی یراقی به مانند پدر شاعر بوده؛ ولی اشعارش تاکنون به چاپ نرسیده است.

از میان دامادهای او نیز استاد محمدعلی قول بیگی از اساتید مسلم و مشهور مسگری بازار مسگرهای اصفهان بوده که در تکیه ملک (گلستان شهدا) تخت فولاد مدفون است.

سیره اخلاقی

از خصوصیات اخلاقی او می توان به زهد و تقوا و جدیت در کار اشاره کرد. به طوری که حتی با وجود کهولت سن تا آخرین لحظات عمر نیز دست از کار کردن برنمی داشت.

آثار و فعالیت ها

آنچه که ایشان را در اصفهان زبانزد خاص و عام کرده بود، اشعار، نغز و شیوای اوست. فعالیت جدی او در اکثر انجمن های ادبی همچون انجمن ادبی شیدا و همنشینی و معاشرت با شعرای معروفی چون صغیر اصفهانی و داراب افسر بختیاری بود.

مرحوم مهدوى سن او را در زمـان چـاپ تذكره اش(1334 شمسى) حدود هفتادوپنج ساله نوشته و او را پيرمـردى جهانديـده ومردى فهميده از شعراى قديمى اصفهان كـه اغلب در انجمن هاى ادبـى شـركت داشـته است، معرفى مى كند.[۱]

اشعارش در قالب های مختلف از قبیل رباعی، غزل، قصیده با مضامین متفاوتی چون مضامین اخلاقی و مذهبی است. اشعار وی به صورت دست نویس نزد خانواده او نگهداری می شود.[۲]

از اشعار اوست:

امــروز هركــه پــاى ز كــوى تــو مــى كشــدفــردا بســى خجالــت روى تــو مــى كشــد
***
مســت و خــراب صــبح قيامــت كنــد قيــامميخواره اى كـه مـى ز سـبوى تـو مـى كشـد[۳] [۴]

وفات

وى در سال 1394 ق وفات يافتـه و در تكيه ى بيدآبادى تخت فـولاد مـدفون گرديده است.[۵]

اشعار سنگ نوشته مزار او چنین است:

اى نقشــه زن نُــه فلــك منقوشــهاز خرمن جودت ماسوا يك خوشه
***
آوردن توشه بر سـر خـوان كـريمچون هست قبيح آمده ام بى توشـه

پانویس

  1. مهدوى، تذكره شعراى معاصر اصفهان، ص523؛ سيرى در تاريخ تخت فولاد، ص225
  2. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص۵۸۵-۵۸۶.
  3. علاقبند، ديوان شعر، مخطوط
  4. لطفی، تذكره شعراى تخت فولاداصفهان، ص673
  5. مهدوى، اعلام اصفهان، ج1 ،ص333

منابع

  • لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.