این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید ضیاءالدین چهارسوقی موسوی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد)
 
(اصلا پانویس)
 
(۱۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۹ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''آقا سیّد ضیاءالدّین بن حاج میرزا هاشم چهارسوقی''' بن آقا سیّد زین العابدین موسوی اصفهانی، از علمای قرن چهاردهم هجری.
{{رده‌بندی‌نشده}}


در «نسب نامه الفت» راجع به او نوشته اند:
'''آقا سیّد ضیاءالدین چهارسوقی'''(1289ق-1348ق)،  فرزند حاج میرزا هاشم بن آقا [[زین العابدین بن عبدالمطلب موسوی اصفهانی|سیّد زین العابدین موسوی اصفهانی،]] از علمای قرن چهاردهم هجری بود.


«مردی وارسته و دارای اطواری غیرعادی بوده».  
==معرفی==
در «نسب نامه الفت» راجع به او نوشته اند:«مردی وارسته و دارای اطواری غیرعادی بوده». او مردی با سخاوت و بذّال بود و هرچه داشت به فقراء و محتاجین کمک می کرد و در این خصوص راه افراط می پیمود.<ref>مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج3، ص280؛ موسوی خوانساری، مناهج المعارف: مقدمه، ص321.</ref> 


تولّدش در سال 1289ق و وفاتش در سال 1348ق واقع شد و در پشت تکیه صاحب روضات نزدیک دیوار مسجد مصلی مدفون گردید.
==وفات==
وفاتش در سال 1348ق واقع شد و در پشت [[تکیه صاحب روضات]] نزدیک دیوار [[مسجد مصلی]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص 537-538.</ref>


او مردی با سخاوت و بذّال بود و هرچه داشت به فقراء و محتاجین کمک می کرد و در این خصوص راه افراط می پیمود.<ref>تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج3، ص280؛ مناهج المعارف: مقدمه، ص321.</ref> <ref>اعلام اصفهان، ج3، ص 537 و 538.</ref>
==پانویس==
{{پانویس}}
 
==منبع==
 
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.


== '''پانویس''' ==
<br />
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:مرداد ماه 1401]]
[[رده:مرداد ماه 1401]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:خاندان روضاتی]]
[[رده:نیازمند درج تصویر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۳۵

آقا سیّد ضیاءالدین چهارسوقی(1289ق-1348ق)، فرزند حاج میرزا هاشم بن آقا سیّد زین العابدین موسوی اصفهانی، از علمای قرن چهاردهم هجری بود.

معرفی

در «نسب نامه الفت» راجع به او نوشته اند:«مردی وارسته و دارای اطواری غیرعادی بوده». او مردی با سخاوت و بذّال بود و هرچه داشت به فقراء و محتاجین کمک می کرد و در این خصوص راه افراط می پیمود.[۱]

وفات

وفاتش در سال 1348ق واقع شد و در پشت تکیه صاحب روضات نزدیک دیوار مسجد مصلی در تخت فولاد مدفون گردید.[۲]

پانویس

  1. مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج3، ص280؛ موسوی خوانساری، مناهج المعارف: مقدمه، ص321.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص 537-538.

منبع