این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «عبدالجواد نحوی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اصلاح الگو)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
عبدالجواد نحوی بن میرزا عبدالحسین بن محمّدتقی بن حاج محمّدحسین نایب الصدر بن آقا محمّدجعفر بن حاج ملاّ مهدی بن حاج محمّد ظهیر هرندی اصفهانی، از فضلاء قرن سیزدهم هجری است.
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}
'''عبدالجواد نحوی'''(1280ق- 1305ق) فرزند میرزا عبدالحسین بن محمّدتقی بن حاج محمّدحسین نایب الصدر بن آقا محمّدجعفر بن حاج ملاّ مهدی بن حاج محمّد ظهیر هرندی اصفهانی، از فضلاء قرن سیزدهم هجری است.


در ذیقعده 1280ق متولّد شده و مقدّمات علوم را از صرف و نحو و معانی و بیان و فقه نزد فضلای اصفهان تحصیل نمود، و خط نستعلیق را در کمال استادی می نوشته است.
==معرفی==
او در ذیقعده 1280ق متولّد شده است. میرزا عباس نحوی در رساله «شرح حال نحوى هاى هرند» در مورد پدرش می‌نویسد: <blockquote>«این بزرگوار از کودکی مایل به تحصیل علم و ادب بوده، ادبیات فارسی و عربی را کاملاً خدمت عم بزرگوار [[عبدالعلی نحوی|آقا میرزا عبدالعلی]] تحصیل نموده شرح لمعه و قوانین را خدمت مرحوم حاجی میرزا بدیع، فقه خارج و اصول را خدمت مرحوم حاجی شیخ محمدباقر، اعلی الله مقامه، و آخوند ملا محمدباقر فشارکی و مرحوم [[مرتضی ریزی|شیخ مرتضی ریزی]] که اول کسی که تدریس فرائد در اصفهان کرد، او بود. موضع تدریس آن مرحوم مسجد نو، تدریسش از سیوطی و حاشیه و شرح شمسیه تا شرح لمعه و قوانین بوده است». او خط نستعلیق را در کمال استادی می نوشته است.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، ص496.</ref></blockquote>


==وفات==
==وفات==
در محرم 1305ق در عنفوان جوانی وفات یافته و در قبرستان سر قبر آقا در اصفهان مدفون شد.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص445؛ مکارم الآثار، ج7، صص 2322-2324.</ref><ref>'''[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]،[[ اعلام اصفهان]]،''' ج4، ص119</ref>
او در محرم 1305ق در عنفوان جوانی وفات یافته و در قبرستان سر قبر آقا در اصفهان مدفون شد.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص445؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج7، صص 2322-2324.</ref><ref>مهدوی'''،''' اعلام اصفهان، ج4، ص119.</ref>
<br />


==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />
==منابع==


*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]،سید مصلح الدین'''،'''[[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]'''،''' اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.


=='''منبع'''==
برگفته از کتاب: '''[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]،[[ اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.'''
[[رده:خطاطان]]
[[رده:خطاطان]]
[[رده:علمای قرن 13]]
[[رده:مدرسین]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۵۲

عبدالجواد نحوی(1280ق- 1305ق) فرزند میرزا عبدالحسین بن محمّدتقی بن حاج محمّدحسین نایب الصدر بن آقا محمّدجعفر بن حاج ملاّ مهدی بن حاج محمّد ظهیر هرندی اصفهانی، از فضلاء قرن سیزدهم هجری است.

معرفی

او در ذیقعده 1280ق متولّد شده است. میرزا عباس نحوی در رساله «شرح حال نحوى هاى هرند» در مورد پدرش می‌نویسد:

«این بزرگوار از کودکی مایل به تحصیل علم و ادب بوده، ادبیات فارسی و عربی را کاملاً خدمت عم بزرگوار آقا میرزا عبدالعلی تحصیل نموده شرح لمعه و قوانین را خدمت مرحوم حاجی میرزا بدیع، فقه خارج و اصول را خدمت مرحوم حاجی شیخ محمدباقر، اعلی الله مقامه، و آخوند ملا محمدباقر فشارکی و مرحوم شیخ مرتضی ریزی که اول کسی که تدریس فرائد در اصفهان کرد، او بود. موضع تدریس آن مرحوم مسجد نو، تدریسش از سیوطی و حاشیه و شرح شمسیه تا شرح لمعه و قوانین بوده است». او خط نستعلیق را در کمال استادی می نوشته است.[۱]

وفات

او در محرم 1305ق در عنفوان جوانی وفات یافته و در قبرستان سر قبر آقا در اصفهان مدفون شد.[۲][۳]

پانویس

  1. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، ص496.
  2. مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص445؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج7، صص 2322-2324.
  3. مهدوی، اعلام اصفهان، ج4، ص119.

منابع

  • مهدوی،سید مصلح الدین،اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.