این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدرضا کلباسی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش متن و افزودن الگو و رده)
(اصلاح الگو)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۱ کاربر دیگر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند تصویر}}
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}  
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}  
'''شیخ محمدرضا کلباسی'''(متوفی 1366ق) فرزند شیخ [[محمدعلی بن محمدجعفر کلباسی|محمدعلی کلباسی]] بن [[محمدجعفر بن محمدابراهیم کلباسی|محمد جعفر]] بن [[محمدابراهیم کلباسی|محمد ابراهیم کرباسی]]، از فضلای اهل منبر اصفهان و ساکن در پشت مسجد امام بوده است.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۳، ص۵۸۶.</ref>
'''شیخ محمدرضا کلباسی'''(متوفی 1366ق) فرزند شیخ [[محمدعلی بن محمدجعفر کلباسی|محمدعلی کلباسی]] بن [[محمدجعفر بن محمدابراهیم کلباسی|محمد جعفر]] بن [[محمدابراهیم کلباسی|محمد ابراهیم کرباسی]]، از فضلای اهل منبر اصفهان و ساکن در پشت مسجد امام بوده است.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۳، ص۵۸۶.</ref>


==معرفی==
==معرفی==
وی از عبّاد و زهاد عصر خود بود و بسیار متواضع و مؤدب بود و در کسب دانش و فضیلت بسیار کوشا بود. در ترویج مکتب تشیع پرتلاش، در خدمت به خلق و رفع مشکلات مردم سعی وافر داشت.<ref>کلباسی حائری، خاندان کلباسی، ص۱۸8-۱۸7.</ref>
وی از عبّاد و زهاد عصر خود و بسیار متواضع و مؤدب بود و در کسب دانش و فضیلت بسیار کوشا بود. در ترویج مکتب تشیع پرتلاش، در خدمت به خلق و رفع مشکلات مردم سعی وافر داشت.<ref>کلباسی حائری، خاندان کلباسی، ص۱۸8-۱۸7.</ref>


شيخ محمّدرضا از مریدان عارف فرزانه [[محمدجواد بیدآبادی سرجوئی|حاج شيخ محمدجواد بیدآبادی]] و داماد عالم فاضل و محدث [[محمدحسن جناب|آخوند مولی محمدحسن]] مشهور به جناب بوده است.<ref>مکتوبات شیخ محمدرضا کلباسی، مخطوط؛ ابن الرضا، ضياء الابصار، ج ۱، ص ٣٦٨.</ref>
شيخ محمّدرضا از مریدان عارف فرزانه [[محمدجواد بیدآبادی سرجوئی|حاج شيخ محمدجواد بیدآبادی]] و داماد عالم فاضل و محدث [[محمدحسن جناب|آخوند مولی محمدحسن]] مشهور به جناب بوده است.<ref>مکتوبات شیخ محمدرضا کلباسی، مخطوط؛ ابن الرضا، ضياء الابصار، ج ۱، ص ٣٦٨.</ref>


وی پس از فراغت از تحصیل به ارشاد و موعظه ذکر مصائب حضرت سيّد الشهدا و ائمه اطهار پرداخت و بارها به زیارت خانه خدا و اهل بيت(ع) به مکـه و مدینه و عتبات مشرف شد.
وی پس از فراغت از تحصیل به ارشاد و موعظه و ذکر مصائب حضرت سيّدالشهدا و ائمه اطهار پرداخت و بارها به زیارت خانه خدا و اهل بيت(ع) به مکـه و مدینه و عتبات مشرف شد.


===فرزندان===
از وی چهار فرزند پسر به نامهای: [[محمدحسین بن محمدرضا کلباسی اصفهانی|شیخ محمدحسین کلباسی]]، محمد اشتری، مرتضی اشتری و مهدی کلباسی به جای ماند که جز محمدحسین، سایر پسران به کسب تجارت یا کار در نهادهای دولتی اشتغال داشته‌اند.
وی چهار فرزند پسر به نامهای: [[محمدحسین بن محمدرضا کلباسی اصفهانی|شیخ محمدحسین کلباسی]]، محمد اشتری، مرتضی اشتری و مهدی کلباسی به جای ماند که جز محمدحسین سایر پسران به کسب تجارت یا کار در نهادهای دولتی اشتغال داشته‌اند.


==وفات==
==وفات==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۲۱

شیخ محمدرضا کلباسی(متوفی 1366ق) فرزند شیخ محمدعلی کلباسی بن محمد جعفر بن محمد ابراهیم کرباسی، از فضلای اهل منبر اصفهان و ساکن در پشت مسجد امام بوده است.[۱]

معرفی

وی از عبّاد و زهاد عصر خود و بسیار متواضع و مؤدب بود و در کسب دانش و فضیلت بسیار کوشا بود. در ترویج مکتب تشیع پرتلاش، در خدمت به خلق و رفع مشکلات مردم سعی وافر داشت.[۲]

شيخ محمّدرضا از مریدان عارف فرزانه حاج شيخ محمدجواد بیدآبادی و داماد عالم فاضل و محدث آخوند مولی محمدحسن مشهور به جناب بوده است.[۳]

وی پس از فراغت از تحصیل به ارشاد و موعظه و ذکر مصائب حضرت سيّدالشهدا و ائمه اطهار پرداخت و بارها به زیارت خانه خدا و اهل بيت(ع) به مکـه و مدینه و عتبات مشرف شد.

از وی چهار فرزند پسر به نامهای: شیخ محمدحسین کلباسی، محمد اشتری، مرتضی اشتری و مهدی کلباسی به جای ماند که جز محمدحسین، سایر پسران به کسب تجارت یا کار در نهادهای دولتی اشتغال داشته‌اند.

وفات

این عالم زاهد در شوال ١٣٦٦ق فوت و در تکیهٔ سید محمد ترک(تکیه قشقایی) تخت فولاد به خاک سپرده شد.[۴]

پانویس

  1. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۳، ص۵۸۶.
  2. کلباسی حائری، خاندان کلباسی، ص۱۸8-۱۸7.
  3. مکتوبات شیخ محمدرضا کلباسی، مخطوط؛ ابن الرضا، ضياء الابصار، ج ۱، ص ٣٦٨.
  4. کلباسی حائری، خاندان کلباسی، ص۱۸۸.

منبع

  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۳، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.