این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدرحیم بن مرتضی شیخ الاسلام»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - ': اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی،' به ': اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی،')
(اصلاح الگو)
 
(۱۱ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
میرزا رحیم شیخ الاسلام بن میرزا مرتضی بن میرزا عبدالمطلب بن میرزا رحیم اول بن میرزا محمّد جعفر بن ملّا محمّد باقر محقّق سبزواری، عالم فاضل [از فضلاء قرن سیزدهم هجری].
{{نیازمند تکمیل}}
{{بررسی رده}}
'''میرزا محمدرحیم (دوم) شیخ الاسلام'''  فرزند میرزا مرتضی بن میرزا عبدالمطلب بن [[محمدرحیم بن محمدجعفر شیخ الاسلام|میرزا محمدرحیم اول]] بن [[محمدجعفر بن محمدباقر سبزواری|میرزا محمّد جعفر]] بن [[محمدباقر محقق سبزواری|ملّا محمّد باقر محقّق سبزواری]]، عالم فاضل [از فضلاء قرن سیزدهم هجری] است.<ref>اعلام اصفهان، ج3، ص 62.</ref>


در اصفهان متولّد شده و در سال 1226ق پس از فوت پدر، به منصب شیخ الاسلامی اصفهان تعیین گردید. در اصفهان تحصیلات علوم دینی را انجام داده بود.  
==زندگی نامه==
 
===ولادت===
محمدرحیم (دوم) در اصفهان متولّد شد و در اصفهان تحصیلات علوم دینی را گذراند.
 
===خاندان===
میرزا محمدرحیم اول فرزند میرزا محمدجعفر بن ملا محمدباقر بن محمد مؤمن سبزواری در عهد نادرشاه منصب شیخ الاسلامی را برای خود و اخلافش به فرمان نادری تجدید و برقرار ساخت.<ref>همایی، تاریخ اصفهان مجلد ابنیه و عمارات، ص۱۷۰.</ref> (شیخ الاسلام به کسانی گفته می شد که متصدی فتوی، قضا و حل مشکلات مردم بودند و رسیدگی به دعاوی، نصب قیم جهت ایتام و محجورین، نظارت بر امور شرعی، عزل و نصب شیخ الاسلام ها و قاضیان ولایات، امر به معروف و نهی از منکر و مهم تر از همه مراسم تاج گذاری سلاطین، از وظایف شیخ الاسلام بود.)<ref>مهدوی ، خاندان شیخ الاسلام اصفهان، صص ۲۵-۲۶.</ref>
 
از دو فرزند وی، میرزا عبدالمطلب به مقام شیخ الاسلامی نرسید. اما فرزند دیگرش میرزا عبدالله به مقام شیخ الاسلامی رسید و در سال 1175ق درگذشت و در تکیه خوانساری به خاک سپرده شد. میرزا عبدالمطلب نیز در 1160ق درگذشت و در همین تکیه به خاک سپرده شد.<ref>معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار،  ج۳ ، ص۸۲۶.</ref>
 
پسر میرزا عبدالمطلب، میرزا مرتضی از علمای اصفهان در عصر کریم خان زند بود.<ref>مهدوی، خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص ۱۳۴.</ref> وی با دختر میرزا عبدالله ازدواج نمود که حاصل این ازدواج میرزا محمدرحیم ثانی، بیست و چهارمین شیخ الاسلام اصفهان است.<ref>مهدوی، خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص ۸۲۷.</ref> میرزا مرتضی در ماه صفر 1226 ق درگذشت و پس از وی پسرش به منصب شیخ الاسلامی تعیین گردید.


==وفات==
==وفات==
سرانجام در جمعه 9 صفر 1249ق وفات یافته و در بقعه تکیه خوانساری ها در تخت فولاد مدفون شد.
سرانجام در جمعه 9 صفر 1249ق وفات یافته و در بقعه [[تکیه خوانساری|تکیه خوانساری ها]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد.


[بر روی قبر او سنگ مرمر نفیسی با حجّاری عالی و خطوط ثلث و نستعلیق خوش نصب است و در حاشیه اشعاری از «حسین ضیاء اصفهانی» در مرثیه او نقر شده که مادّه تاریخ آن چنین آمده است]:
[بر روی قبر او سنگ مرمر نفیسی با حجّاری عالی محمدرضا حجار<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، ص ۵۷۰.</ref> و خطوط ثلث و نستعلیق خوش نصب است و در حاشیه اشعاری از [[محمد حسین ضیاء اصفهانی|«حسین ضیاء اصفهانی»]] در مرثیه او نقر شده که مادّه تاریخ آن چنین آمده است]:


ندای اِرجِعیَش چون به گوش هوش رسید
{{شعر}}


سروش عالم غیبی ز سوی جنّت مأوا  
{{ب|ندای اِرجِعیَش چون به گوش هوش رسید | سروش عالم غیبی ز سوی جنّت مأوا }}


نوشت کلک «ضیاء» از برای سال وفاتش:
{{ب|نوشت کلک «ضیاء» از برای سال وفاتش:| «رحیم را که کند رحم جز رحیم بِعُقبا» <ref>رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص92؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص436؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص110؛ خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص136؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج1، ص294؛ مکارم الآثار، ج4، ص1341.</ref> }}
 
{{پایان شعر}}
«رحیم را که کند رحم جز رحیم بِعُقبا»<ref>رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص92؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص436؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص110؛ خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص136؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج1، ص294؛ مکارم الآثار، ج4، ص1341.</ref> و <ref>اعلام اصفهان، ج3، ص 62.</ref>


==پانویس==
==پانویس==


[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:علمای قرن 13]]
[[رده:تیرماه 1401]]
[[رده:تیرماه 1401]]
[[رده:شعر]]
[[رده:شعر]]
<references />
<references />
==منبع==
 
برگرفته از: [[اعلام اصفهان]]، [[سید مصلح الدین مهدوی]]، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386.
==منابع==
 
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۰۲

میرزا محمدرحیم (دوم) شیخ الاسلام فرزند میرزا مرتضی بن میرزا عبدالمطلب بن میرزا محمدرحیم اول بن میرزا محمّد جعفر بن ملّا محمّد باقر محقّق سبزواری، عالم فاضل [از فضلاء قرن سیزدهم هجری] است.[۱]

زندگی نامه

ولادت

محمدرحیم (دوم) در اصفهان متولّد شد و در اصفهان تحصیلات علوم دینی را گذراند.

خاندان

میرزا محمدرحیم اول فرزند میرزا محمدجعفر بن ملا محمدباقر بن محمد مؤمن سبزواری در عهد نادرشاه منصب شیخ الاسلامی را برای خود و اخلافش به فرمان نادری تجدید و برقرار ساخت.[۲] (شیخ الاسلام به کسانی گفته می شد که متصدی فتوی، قضا و حل مشکلات مردم بودند و رسیدگی به دعاوی، نصب قیم جهت ایتام و محجورین، نظارت بر امور شرعی، عزل و نصب شیخ الاسلام ها و قاضیان ولایات، امر به معروف و نهی از منکر و مهم تر از همه مراسم تاج گذاری سلاطین، از وظایف شیخ الاسلام بود.)[۳]

از دو فرزند وی، میرزا عبدالمطلب به مقام شیخ الاسلامی نرسید. اما فرزند دیگرش میرزا عبدالله به مقام شیخ الاسلامی رسید و در سال 1175ق درگذشت و در تکیه خوانساری به خاک سپرده شد. میرزا عبدالمطلب نیز در 1160ق درگذشت و در همین تکیه به خاک سپرده شد.[۴]

پسر میرزا عبدالمطلب، میرزا مرتضی از علمای اصفهان در عصر کریم خان زند بود.[۵] وی با دختر میرزا عبدالله ازدواج نمود که حاصل این ازدواج میرزا محمدرحیم ثانی، بیست و چهارمین شیخ الاسلام اصفهان است.[۶] میرزا مرتضی در ماه صفر 1226 ق درگذشت و پس از وی پسرش به منصب شیخ الاسلامی تعیین گردید.

وفات

سرانجام در جمعه 9 صفر 1249ق وفات یافته و در بقعه تکیه خوانساری ها در تخت فولاد مدفون شد.

[بر روی قبر او سنگ مرمر نفیسی با حجّاری عالی محمدرضا حجار[۷] و خطوط ثلث و نستعلیق خوش نصب است و در حاشیه اشعاری از «حسین ضیاء اصفهانی» در مرثیه او نقر شده که مادّه تاریخ آن چنین آمده است]:

ندای اِرجِعیَش چون به گوش هوش رسید سروش عالم غیبی ز سوی جنّت مأوا
نوشت کلک «ضیاء» از برای سال وفاتش: «رحیم را که کند رحم جز رحیم بِعُقبا» [۸]

پانویس

  1. اعلام اصفهان، ج3، ص 62.
  2. همایی، تاریخ اصفهان مجلد ابنیه و عمارات، ص۱۷۰.
  3. مهدوی ، خاندان شیخ الاسلام اصفهان، صص ۲۵-۲۶.
  4. معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۳ ، ص۸۲۶.
  5. مهدوی، خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص ۱۳۴.
  6. مهدوی، خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص ۸۲۷.
  7. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، ص ۵۷۰.
  8. رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص92؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص436؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص110؛ خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص136؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج1، ص294؛ مکارم الآثار، ج4، ص1341.

منابع

  • مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.