این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید سلیمان ابطحی سدهی»
Kh1.ghorbani (بحث | مشارکتها) (تصحیح صفحه) |
(←منابع) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:Seyed soleiman abtahi.jpg|بندانگشتی| | {{نیازمند جعبه اطلاعات}}[[پرونده:Seyed soleiman abtahi.jpg|بندانگشتی|320x320px|سید سلیمان ابطحی]] | ||
'''حاج سید سلیمان | '''حاج سید سلیمان ابطحی'''( متوفی 1363ق) از وعّاظ و ذاکرین حضرت اباعبداللّه الحسین (ع) بود. وی در خمینی شهر اصفهان متولّد شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص324.</ref> | ||
== | ==زندگینامه== | ||
===خاندان=== | |||
او از سادات حسینی بود و نسبش به سید محمّد دیباج فرزند حضرت امام جعفر صادق (ع) می رسید. از مرحوم سیّد سلیمان چهار فرزند پسر باقی مانده به نام های: | |||
*[[سید مرتضی ابطحی سدهی|سید مرتضی]] | |||
*[[سید ضیاء الدین ابطحی سدهی|سید ضیاء الدین]] | |||
*[[سید عطاء الله ابطحی سدهی|سید عطاء اللّه]] | |||
*[[سید نورالله ابطحی|سیّد نورالله]] | |||
از | ==سیره عبادی== | ||
سید سلیمان پس از تحصیل در نزد علمای عصر خود به تبلیغ دین و ارشاد و هدایت مردم پرداخت. او در مسجد حناساب ها اقامه جماعت می‌کرد و زندگی زاهدانه خود را از طریق منبر و نماز و روزه استیجاری می گذراند. منبرهای او بیشتر انذار از عذاب الهی و توجه دادن مردم به قیامت بود. به هنگام ذکر مصیبت، خود بیش از مستمعین گریه می کرد و دیگران از گریه او متأثر می شدند. در سال های اختناق رضاخانی و ممنوعیت روضه خوانی نیز در اقامه عزاداری و ذکر مصائب اهل بیت می کوشید.<ref>مصاحبه نگارنده با حجّت الاسلام والمسلمین حاج سیّد جواد ابطحی.</ref> | |||
[[سید عباس فقیه احمدآبادی|حجت الاسلام و المسلمین سیّد عباس فقیه احمد آبادی]] فرزند [[سید محمدتقی موسوی احمدآبادی|آیت اللّه سیّد محمد تقی فقیه احمدآبادی]] (صاحب مکیال المکارم) نقل فرمود که پس از درگذشت مرحوم سیّد سلیمان شبی با حالت اندوه خوابیده بودم که در خواب او را با حالتی خوب و لباس های فاخر دیدم. در آن حال متوجه شدم که سید سلیمان از دنیا رفته است، سلام کردم و انگشت شصت او را گرفته و گفتم: به جدّه ام زهرا(س) رهایتان نمی کنم تا بگویید در چه حالی هستید. فرمودند: <blockquote>« حال من خوب است ولی دلم می خواهد به دنیا برگردم و روضه بخوانم».<ref>فقیه احمد ابادی، زندگی و شخصیت و شهادت آیت اللّه فقیه احمدآبادی، ص 104.</ref></blockquote> | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
مرحوم سیّد سلیمان پس از سال‌ها خدمت به آستان مقدس حسینی ( | مرحوم سیّد سلیمان پس از سال‌ها خدمت به آستان مقدس حسینی(ع) سرانجام در روز جمعه 7 شعبان 1363ق وفات یافت و در صحن [[تکیه سیدالعراقین|تکیه سیّد العراقین]] در [[تخت فولاد]] اصفهان مدفون شد.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱ ، ص۱۳۰.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۲۷: | سطر ۲۴: | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
*<span> </span> [[رحیم قاسمی|قاسمی | *<span> </span> [[رحیم قاسمی|قاسمی]]، رحیم، شرح مجموعه گل: مشاهير مدفون در تكيه سيدالعراقين تخت فولاد اصفهان، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ دوم، ۱۳۹۰. | ||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | *مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده:علمای قرن 14]] | |||
[[رده:واعظین]] | |||
[[رده:مبلغین]] | |||
[[رده:ائمه جماعت]] | |||
[[رده:خاندان ابطحی]] | [[رده:خاندان ابطحی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۵۴
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
حاج سید سلیمان ابطحی( متوفی 1363ق) از وعّاظ و ذاکرین حضرت اباعبداللّه الحسین (ع) بود. وی در خمینی شهر اصفهان متولّد شد.[۱]
زندگینامه
خاندان
او از سادات حسینی بود و نسبش به سید محمّد دیباج فرزند حضرت امام جعفر صادق (ع) می رسید. از مرحوم سیّد سلیمان چهار فرزند پسر باقی مانده به نام های:
سیره عبادی
سید سلیمان پس از تحصیل در نزد علمای عصر خود به تبلیغ دین و ارشاد و هدایت مردم پرداخت. او در مسجد حناساب ها اقامه جماعت می‌کرد و زندگی زاهدانه خود را از طریق منبر و نماز و روزه استیجاری می گذراند. منبرهای او بیشتر انذار از عذاب الهی و توجه دادن مردم به قیامت بود. به هنگام ذکر مصیبت، خود بیش از مستمعین گریه می کرد و دیگران از گریه او متأثر می شدند. در سال های اختناق رضاخانی و ممنوعیت روضه خوانی نیز در اقامه عزاداری و ذکر مصائب اهل بیت می کوشید.[۲]
حجت الاسلام و المسلمین سیّد عباس فقیه احمد آبادی فرزند آیت اللّه سیّد محمد تقی فقیه احمدآبادی (صاحب مکیال المکارم) نقل فرمود که پس از درگذشت مرحوم سیّد سلیمان شبی با حالت اندوه خوابیده بودم که در خواب او را با حالتی خوب و لباس های فاخر دیدم. در آن حال متوجه شدم که سید سلیمان از دنیا رفته است، سلام کردم و انگشت شصت او را گرفته و گفتم: به جدّه ام زهرا(س) رهایتان نمی کنم تا بگویید در چه حالی هستید. فرمودند:
« حال من خوب است ولی دلم می خواهد به دنیا برگردم و روضه بخوانم».[۳]
وفات
مرحوم سیّد سلیمان پس از سال‌ها خدمت به آستان مقدس حسینی(ع) سرانجام در روز جمعه 7 شعبان 1363ق وفات یافت و در صحن تکیه سیّد العراقین در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.[۴]
پانویس
منابع
- قاسمی، رحیم، شرح مجموعه گل: مشاهير مدفون در تكيه سيدالعراقين تخت فولاد اصفهان، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ دوم، ۱۳۹۰.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.