این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «نادر خان صدری پور»
(ویرایش متن و افزودن پانویس و منبع) |
(ویرایش متن و افزودن رده) |
||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
آقاى دكتر سياسى او را از افراد بانفوذ و صاحب منصب در اصفهان و از خاندان بزرگ صدرى پور معرفى مى نمايد كه از جمله مناصب او فرماندارى نجف آباد بوده است.<ref>لطفی، مصاحبه با محمد سیاسی.</ref> از زمان ولادت و ديگر اطلاعات زندگى او مطلبـى در دسـت نيسـت. از اشعار جالب او كه نشان از مهارت شاعرانه اش در بـه نظـم كشـيدن و ترسيم اوضاع اجتماعى و اخلاقى دارد مثنوى نسبتاً بلندى است كه خود از آن به نام «كمدى مستى» ياد كرده و نسخه اى از آن را ماشين نويسى کرده و به دكتر محمد سياسى داده است. | |||
از اشـعار اوست: | از اشـعار اوست: | ||
| سطر ۱۴: | سطر ۱۴: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در سال 1350ش وفات يافت و در [[تکیه فیض|تكيه | وی در سال 1350ش وفات يافت و در [[تکیه فیض|تكيه فيض]] [[تخت فولاد|تخت فـولاد]] مـدفون گرديد. مزار او در صحن تكيه با كمى فاصله از بعقه ى فيض قرار دارد. بر سنگ مزار او كه از جنس مرمريت خاكسترى است اشـعارى از مرحوم [[احمدرضا غفورزاده ورنوسفادرانی|غفورزاده]] متخلّص به طلايى در 22 سطر به خط ثلـث بـا نوشته شده است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|رفت صدرى پور(نادر) در جنان|آنکه نادر بود در شعر و بیان}} | {{ب|رفت صدرى پور(نادر) در جنان|آنکه نادر بود در شعر و بیان}} | ||
| سطر ۳۳: | سطر ۳۳: | ||
[[رده:شعرا]] | [[رده:شعرا]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده:معاصرین درگذشته]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۱۳
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
نادرخان صدرى پور(متوفی1350ش) فرزند سيف اللّه رفيع صدرى، از شعرا و ادباى معاصر اصفهان است. وى در اشعار سبک طنز و زبان عاميانه‌ى اصفهان را با تخلّص «لولو خميـره» برگزيده بود.
معرفی
آقاى دكتر سياسى او را از افراد بانفوذ و صاحب منصب در اصفهان و از خاندان بزرگ صدرى پور معرفى مى نمايد كه از جمله مناصب او فرماندارى نجف آباد بوده است.[۱] از زمان ولادت و ديگر اطلاعات زندگى او مطلبـى در دسـت نيسـت. از اشعار جالب او كه نشان از مهارت شاعرانه اش در بـه نظـم كشـيدن و ترسيم اوضاع اجتماعى و اخلاقى دارد مثنوى نسبتاً بلندى است كه خود از آن به نام «كمدى مستى» ياد كرده و نسخه اى از آن را ماشين نويسى کرده و به دكتر محمد سياسى داده است.
از اشـعار اوست:
| يكــي صــعوه مــوری بــه منقــار داشــت | كــه بــازی ربــودش بــه هنگــام چاشــت | |
| شــنيدم كــه آن صــعوه در چنــگ بــاز | بــه لحــن خــود اينگونــه مــی كــرد راز | |
| كــه آيــا كنــون جفــت را حــال چيســت | بــه لانــه ورا حــال و احــوال چيســت؟[۲] |
وفات
وی در سال 1350ش وفات يافت و در تكيه فيض تخت فـولاد مـدفون گرديد. مزار او در صحن تكيه با كمى فاصله از بعقه ى فيض قرار دارد. بر سنگ مزار او كه از جنس مرمريت خاكسترى است اشـعارى از مرحوم غفورزاده متخلّص به طلايى در 22 سطر به خط ثلـث بـا نوشته شده است:
| رفت صدرى پور(نادر) در جنان | آنکه نادر بود در شعر و بیان | |
| آنکه جایش بود صدر انجمن | جاى او خالیست بین دوستان | |
**** | ||
| خواست با تاریخ شمسى طبع من | سال فوتش را رقم سازد عیان | |
| سر طلایى برد در جمع و نوشت: | روح صدرى پور باشد در جنان[۳] | |
پانویس
منابع
- لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.