این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «حسن بن حسین سالک اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'مهدوی، مصلح الدین،' به 'مهدوی، مصلح الدین،')
جز
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''شاطر حسن سالک'''(1288ق-1356ق) فرزند خلیفه حسین، شاعر و ادیب معاصر،  در اصفهان متولّد شد.
{{نیازمند تصویر}}{{نیازمند تکمیل}}
'''شاطر حسن سالک'''(1288ق-1356ق) فرزند خلیفه حسین، شاعر و ادیب معاصر،  از اعضای انجمن ادبی شیدا بود و در اشعارش «'''سالک'''» و «'''سالک پیر'''» تخلّص می کرد.  


== معرفی ==
==معرفی==
وی پس از کمی تحصیل به نانوایی مشغول شد. از اعضای انجمن ادبی شیدا بود و در اشعارش «'''سالک'''» و «'''سالک پیر'''» تخلّص می کرد.
وی در اصفهان متولّد شد و پس از کمی تحصیل به نانوایی مشغول شد.


این ابیات از اشعار از اوست:<ref>تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص233؛ تذکره شاعران نانوا، ص151؛ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.</ref>
عبدالمجید اوحدی می نویسد: »مرحوم شاطر حسن از پیرمردانی بود که در انجمن شیدا عضویت داشت و چون شاعران دیگری با این تخلص بودند سالک پیر تخلص می کرد«.<ref>اوحدی، تاریخ انجمن های ادبی اصفهان، خطی.</ref><ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، ص ۴۳۳.</ref>
 
این ابیات از اشعار از اوست:<ref>مهدوی،تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص233؛ کرمی، تذکره شاعران نانوا، ص151؛مهدوی، تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.</ref>
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|جهان را جُوی قدر و مقدار نیست |بر آن بستن دل سزاوار نیست}}
{{ب|جهان را جُوی قدر و مقدار نیست |بر آن بستن دل سزاوار نیست}}
{{ب|ز دنیا حذر کن کزین پیرِ زال|به مردان حق غیر آزار نیست}}
{{ب|ز دنیا حذر کن کزین پیرِ زال|به مردان حق غیر آزار نیست}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
تذکر: خلیفه در اصطلاح مردم قدیم اصفهان برای نانوایان و در یزد برای قنّادها به کار برده می شد.
==وفات==
==وفات==
[[پرونده:Capture2.jpg|بندانگشتی|سنگ مزار شاطر حسن سالک (خلیفه در اصطلاح مردم قدیم اصفهان برای نانوایان و در یزد برای قنّادها به کار برده می شد)]]
وی سرانجام در ماه رجب 1356ق وفات یافته و در صحن [[تکیه بروجردی]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص478.</ref>
وی سرانجام در ماه رجب 1356ق وفات یافته و در صحن [[تکیه بروجردی]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص478.</ref>


سطر ۱۷: سطر ۱۹:
<references />
<references />


==منبع==
==منابع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]، [[اعلام اصفهان]]،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
 
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:صفحات ابهام زدایی]]
[[رده:شعرا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۴۲

شاطر حسن سالک(1288ق-1356ق) فرزند خلیفه حسین، شاعر و ادیب معاصر، از اعضای انجمن ادبی شیدا بود و در اشعارش «سالک» و «سالک پیر» تخلّص می کرد.

معرفی

وی در اصفهان متولّد شد و پس از کمی تحصیل به نانوایی مشغول شد.

عبدالمجید اوحدی می نویسد: »مرحوم شاطر حسن از پیرمردانی بود که در انجمن شیدا عضویت داشت و چون شاعران دیگری با این تخلص بودند سالک پیر تخلص می کرد«.[۱][۲]

این ابیات از اشعار از اوست:[۳]

جهان را جُوی قدر و مقدار نیست بر آن بستن دل سزاوار نیست
ز دنیا حذر کن کزین پیرِ زالبه مردان حق غیر آزار نیست

وفات

سنگ مزار شاطر حسن سالک (خلیفه در اصطلاح مردم قدیم اصفهان برای نانوایان و در یزد برای قنّادها به کار برده می شد)

وی سرانجام در ماه رجب 1356ق وفات یافته و در صحن تکیه بروجردی در تخت فولاد مدفون شد.[۴]

پانویس

  1. اوحدی، تاریخ انجمن های ادبی اصفهان، خطی.
  2. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، ص ۴۳۳.
  3. مهدوی،تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص233؛ کرمی، تذکره شاعران نانوا، ص151؛مهدوی، تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.
  4. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص478.

منابع

  • مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.