این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «عبدالحسین فقیه ایمانی»
(ویرایش اطلاعات) |
جز |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''عبدالحسین فقیه | {{نیازمند جعبه اطلاعات}}[[پرونده:Abdolhossein faghih imani.jpg|بندانگشتی|شیخ عبدالحسین فقیه ایمانی]] | ||
'''شیخ عبدالحسین فقیه ایمانی'''( 1292ق-1387ق) عالم متّقی، زاهدی وارسته و عابدی با اخلاص و در تقوا و پرهیزگاری ضرب المثل بود. | |||
== | ==زندگی‌نامه== | ||
===ولادت=== | |||
او در سال 1292ق در روستای زانیان شهرکرد متولّد شد. | |||
===فرزندان=== | |||
1[[یحیی فقیه ایمانی|. حجت الاسلام حاج آقا یحیی فقیه ایمانی]] | |||
2. [[علی فقیه ایمانی|حجت الاسلام حاج میرزا علی فقیه ایمانی]] | |||
مرحوم شیخ عبدالحسین دارای دو داماد فاضل و بزرگوار بود که عبارتند از: حجت الاسلام والمسلمین [[سید مصطفی فقیه ایمانی]] و حجت الاسلام والمسلمین [[سید محمد هاشمی]].<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، صص381-382.</ref> | |||
===تحصیلات=== | |||
وی به عزم تحصیل علوم دینی به اصفهان رفت و پس از تحصیل مقدمات و سطوح، به محضر پربار فقیه حکیم عارف آیت اللّه العظمی [[سید ابوالقاسم بن محمدباقر دهکردی|سیّد ابوالقاسم دهکردی]] راه یافت و سال ها از درس ایشان بهره برد. | |||
وی علاقه زیادی به استاد خود داشت و در زندگی از اخلاق و روش عرفانی ایشان متأثر بود. وی سال ها به وعظ و ارشاد مردم و بیان احکام دین اشتغال داشت و مورد علاقه مردم و علما به خصوص عالم ربانی [[رحیم ارباب|آیت اللّه العظمی حاج آقا رحیم ارباب]] بود. | |||
==سیره اخلاقی== | |||
او تا پایان عمر 95 ساله خود روزه ماه مبارک رمضان را از دست نداد و ماه رمضان آخر عمر را نیز روزه دار بود. از مال دنیا هیچ نداشت و از شدت احتیاط خانه مسکونی و کتاب های خود را که تنها دارایی او بود وقف بر اولاد خود کرد. | |||
== | ==وفات== | ||
این عالم زاهد سرانجام در 20 شوال 1387ق (1346ش) وفات یافت و در کنار مزار داماد خود مرحوم | این عالم زاهد سرانجام در 20 شوال 1387ق (1346ش) وفات یافت و در کنار مزار داماد خود مرحوم حجت الاسلام سیّد مصطفی فقیه ایمانی در [[تکیه ملا اسماعیل خواجویی|تكیه ملا اسماعیل خواجویی]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>قاسمی، بزم معرفت، صص 239-236.</ref> | ||
اشعار زیر بر روی سنگ مزارش آمده است: | اشعار زیر بر روی سنگ مزارش آمده است: | ||
{{شعر}} | |||
خوش خصال انسانی چون فقیه ایمانی | {{ب|خوش خصال انسانی چون فقیه ایمانی|سوی دار باقی شد زین سراچه فانی}} | ||
{{ب|با حسین بُد همنام، آن مروّج احکام|لطف ایزد علّام، باد بر وی ارزانی}} | |||
سوی دار باقی شد زین سراچه فانی | {{ب|"شاکر" از پی تاریخ با حساب شمسی گفت:|"لامکان مکان گشته این فقیه ایمانی"}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
با حسین بُد همنام، آن مروّج احکام | |||
لطف ایزد علّام، باد بر وی ارزانی | |||
"شاکر" از پی تاریخ با حساب شمسی گفت: | |||
"لامکان مکان گشته این فقیه ایمانی" | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
[[رده: | [[رده:واعظین]] | ||
[[رده:علمای قرن 14]] | |||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | |||
*[[رحیم قاسمی|قاسمی]]، رحیم، بزم معرفت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان (تکیه محقق خواجویی)، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ اول، ۱۳۸۸. | |||
[[رده:شاگردان سید ابوالقاسم دهکردی]] | |||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | |||
[[رده:کتاب بزم معرفت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۲۰
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
شیخ عبدالحسین فقیه ایمانی( 1292ق-1387ق) عالم متّقی، زاهدی وارسته و عابدی با اخلاص و در تقوا و پرهیزگاری ضرب المثل بود.
زندگی‌نامه
ولادت
او در سال 1292ق در روستای زانیان شهرکرد متولّد شد.
فرزندان
1. حجت الاسلام حاج آقا یحیی فقیه ایمانی
2. حجت الاسلام حاج میرزا علی فقیه ایمانی
مرحوم شیخ عبدالحسین دارای دو داماد فاضل و بزرگوار بود که عبارتند از: حجت الاسلام والمسلمین سید مصطفی فقیه ایمانی و حجت الاسلام والمسلمین سید محمد هاشمی.[۱]
تحصیلات
وی به عزم تحصیل علوم دینی به اصفهان رفت و پس از تحصیل مقدمات و سطوح، به محضر پربار فقیه حکیم عارف آیت اللّه العظمی سیّد ابوالقاسم دهکردی راه یافت و سال ها از درس ایشان بهره برد.
وی علاقه زیادی به استاد خود داشت و در زندگی از اخلاق و روش عرفانی ایشان متأثر بود. وی سال ها به وعظ و ارشاد مردم و بیان احکام دین اشتغال داشت و مورد علاقه مردم و علما به خصوص عالم ربانی آیت اللّه العظمی حاج آقا رحیم ارباب بود.
سیره اخلاقی
او تا پایان عمر 95 ساله خود روزه ماه مبارک رمضان را از دست نداد و ماه رمضان آخر عمر را نیز روزه دار بود. از مال دنیا هیچ نداشت و از شدت احتیاط خانه مسکونی و کتاب های خود را که تنها دارایی او بود وقف بر اولاد خود کرد.
وفات
این عالم زاهد سرانجام در 20 شوال 1387ق (1346ش) وفات یافت و در کنار مزار داماد خود مرحوم حجت الاسلام سیّد مصطفی فقیه ایمانی در تكیه ملا اسماعیل خواجویی در تخت فولاد مدفون شد.[۲]
اشعار زیر بر روی سنگ مزارش آمده است:
| خوش خصال انسانی چون فقیه ایمانی | سوی دار باقی شد زین سراچه فانی | |
| با حسین بُد همنام، آن مروّج احکام | لطف ایزد علّام، باد بر وی ارزانی | |
| "شاکر" از پی تاریخ با حساب شمسی گفت: | "لامکان مکان گشته این فقیه ایمانی" |
پانویس
منابع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
- قاسمی، رحیم، بزم معرفت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان (تکیه محقق خواجویی)، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ اول، ۱۳۸۸.