این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید عبدالله حالی اصفهانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(اضافه کردن اطلاعات و منبع) |
Kh1.shabani (بحث | مشارکتها) (اصلاح الگو) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۱ کاربر دیگر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند درج یا بررسی منبع}} | |||
وی از سادات حائری و صاحب فضایل و کمالات باطنی و ظاهری بوده، خط نسخ را نیکو می نوشته و شعر خوب می گفته است. | '''سیّد عبدالله حائری اصفهانی''' متخلّص به '''«حالی (حسابی) »''' فرزند سیّد یحیی، از شعراء و فضلای قرن دوازدهم هجری است. وی از سادات حائری و صاحب فضایل و کمالات باطنی و ظاهری بوده، خط نسخ را نیکو می نوشته و شعر خوب می گفته است. | ||
== معرفی == | ==معرفی== | ||
سید عبدالله حالی در عصر صفویه در محله عباس آباد اصفهان سکونت داشت<ref>حزین، تذکره حزین، ص91 .</ref> .وی از خدام کربلابوده و سپس به اصفهان آمده و در این شهر ساکن شد. حزین با وی دوستی و معاشرت داشته و خط نسخ او را خوب و نیک و خوانده است.. تذکرة بی نظیر می نویسد: <blockquote>«به فضایل اتّصاف داشت و خط نسخ به خوبی می نوشت. سلیقه اش با شعر مناسب افتاده، صحبت میرزا صائب دریافت و در اوضاع و اطوار تشبیه به میرزا می نمود.<ref>افتخار بخاری دولت آبادی، تذکره بی نظیر،ص55.</ref>تخلص شعری وی،«حالی»بوده ولی در « تذکرة حزین»« حسابی »آمده است که احتمال دارد محر ف« حالی »باشد.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج2، ص64.</ref>»</blockquote> | |||
دیوانش قریب پنج هزار بیت | ==آثار== | ||
وی قرآن کریم را کتابت نموده و اشعار روان و پخته بسیار دارد و دیوانش قریب پنج هزار بیت می شده است. | |||
این بیت از اوست: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|زبان خموش و بردن رازم از دل افتاده است|ز شمع کشته ام آتش به محفل افتاده است}} | {{ب|زبان خموش و بردن رازم از دل افتاده است|ز شمع کشته ام آتش به محفل افتاده است}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
حالی به سنّ کهولت در سال 1126ق در اصفهان وفات یافته و در [[تخت فولاد]] نزدیک مسجد مصلی مدفون شده است.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 789 - 797؛ حزین، تذکرة المعاصرین حزین، ص190؛ نصرآبادی، تذکره نصرآبادی، ج1، ص487؛ عظیم آبادی، صحف ابراهیم، ص112؛ واله داغستانی، تذکره ریاض الشعراء، ج1، ص671.</ref> <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 360.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۹: | سطر ۲۱: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | *مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | ||
* مهدوی، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان | *[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی،]] مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | ||
| سطر ۲۶: | سطر ۲۸: | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده:علمای قرن 12]] | [[رده:علمای قرن 12]] | ||
[[رده: | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۰۴
سیّد عبدالله حائری اصفهانی متخلّص به «حالی (حسابی) » فرزند سیّد یحیی، از شعراء و فضلای قرن دوازدهم هجری است. وی از سادات حائری و صاحب فضایل و کمالات باطنی و ظاهری بوده، خط نسخ را نیکو می نوشته و شعر خوب می گفته است.
معرفی
سید عبدالله حالی در عصر صفویه در محله عباس آباد اصفهان سکونت داشت[۱] .وی از خدام کربلابوده و سپس به اصفهان آمده و در این شهر ساکن شد. حزین با وی دوستی و معاشرت داشته و خط نسخ او را خوب و نیک و خوانده است.. تذکرة بی نظیر می نویسد:
«به فضایل اتّصاف داشت و خط نسخ به خوبی می نوشت. سلیقه اش با شعر مناسب افتاده، صحبت میرزا صائب دریافت و در اوضاع و اطوار تشبیه به میرزا می نمود.[۲]تخلص شعری وی،«حالی»بوده ولی در « تذکرة حزین»« حسابی »آمده است که احتمال دارد محر ف« حالی »باشد.[۳]»
آثار
وی قرآن کریم را کتابت نموده و اشعار روان و پخته بسیار دارد و دیوانش قریب پنج هزار بیت می شده است.
این بیت از اوست:
| زبان خموش و بردن رازم از دل افتاده است | ز شمع کشته ام آتش به محفل افتاده است |
وفات
حالی به سنّ کهولت در سال 1126ق در اصفهان وفات یافته و در تخت فولاد نزدیک مسجد مصلی مدفون شده است.[۴] [۵]
پانویس
- ↑ حزین، تذکره حزین، ص91 .
- ↑ افتخار بخاری دولت آبادی، تذکره بی نظیر،ص55.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج2، ص64.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 789 - 797؛ حزین، تذکرة المعاصرین حزین، ص190؛ نصرآبادی، تذکره نصرآبادی، ج1، ص487؛ عظیم آبادی، صحف ابراهیم، ص112؛ واله داغستانی، تذکره ریاض الشعراء، ج1، ص671.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 360.
منابع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.