این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «زین العابدین بن محمدجعفرعابد اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد صفحه)
 
(اصلاح منبع)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''حاج زین العابدین اصفهانی''' متخلّص به «'''عابد'''» فرزند محمّد جعفر، شاعر ادیب در قرن سیزدهم هجری است.
'''حاج زین العابدین اصفهانی''' متخلص به «'''عابد'''» فرزند محمّد جعفر، شاعر ادیب در قرن سیزدهم هجری است.


== معرفی ==
==معرفی==
در مشهد مقدس به تجارت مشغول بود. عاقبت در سال 1229ق وفات یافت. شعر را نیکو می سرود و در سرودن قصیده و غزل و مثنوی مهارت داشت.
در مشهد مقدس به تجارت مشغول بود. شعر را نیکو می سرود و در سرودن قصیده و غزل و مثنوی مهارت داشت. او در سال 1224ق «جلاء العیون» تألیف: [[محمدباقر مجلسی|علّامه ملّا محمّد باقر مجلسی]] را به بحر متقارب به نظم کشیده و آن را «چهارده گنج مثنوی» یا «مثنوی روضه المؤمنین» نام نهاده است، که در کتابخانه حاج [[محمد بن سعد نخجوانی|محمّد نخجوانی]] در تبریز موجود بوده است. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص246-247.</ref>
 
او در سال 1224ق «جلاء العیون» تألیف: [[محمدباقر مجلسی|علّامه ملّا محمّد باقر مجلسی]] را به بحر متقارب به نظم کشیده و آن را «چهارده گنج مثنوی» یا «مثنوی روضه المؤمنین» نام نهاده است، که در کتابخانه حاج [[محمد بن سعد نخجوانی|محمّد نخجوانی]] در تبریز موجود بوده است. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص246-247.</ref>


ابیات زیر از اوست:
ابیات زیر از اوست:
{{شعر}}
{{ب|رایحه خلق او نفحه عنبر ببرد|چاشنی نطق او رونق شکر شکست}}
{{ب|باد به هر سو که برد خاک سر کوی او| مجمره عود سوخت، طبله عنبر شکست}}
{{ب|صاعقه میغ او، شعله در اخگر نشاند|شعشعه تیغ او، لمعه در اختر شکست}}
{{ب|کلک تو از یک کنار بر ورق روزگار|نامه بهزاد شست، خامه آذر شکست<ref>تذکره دلگشا، صص 427 و 428؛ تذکره حدیقه الشعراء، ج2، صص 1139 و 1140؛ الذریعه، ج5، ص312؛ تذکره اختر، ص141؛ تذکره سفینه المحمود، ج2، ص407؛ تذکره نگارستان دارا، ص232؛ مکارم الآثار، ج3، ص869؛ ادبیات فارسی بر مبنای تألیف استوری، ج2، ص852.</ref>}}
{{پایان شعر}}


رایحه خلق او نفحه عنبر ببرد چاشنی نطق او رونق شکر شکست
==وفات==
عاقبت در سال 1229ق وفات یافت.


باد به هر سو که برد خاک سر کوی او مجمره عود سوخت، طبله عنبر شکست
==پانویس==
 
<references />
صاعقه میغ او، شعله در اخگر نشاند شعشعه تیغ او، لمعه در اختر شکست


کلک تو از یک کنار بر ورق روزگار نامه بهزاد شست، خامه آذر شکست[1]
==منبع==


== پانویس ==
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
<references />


== منبع ==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، ج3، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1389.
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۱۶

حاج زین العابدین اصفهانی متخلص به «عابد» فرزند محمّد جعفر، شاعر ادیب در قرن سیزدهم هجری است.

معرفی

در مشهد مقدس به تجارت مشغول بود. شعر را نیکو می سرود و در سرودن قصیده و غزل و مثنوی مهارت داشت. او در سال 1224ق «جلاء العیون» تألیف: علّامه ملّا محمّد باقر مجلسی را به بحر متقارب به نظم کشیده و آن را «چهارده گنج مثنوی» یا «مثنوی روضه المؤمنین» نام نهاده است، که در کتابخانه حاج محمّد نخجوانی در تبریز موجود بوده است. [۱]

ابیات زیر از اوست:

رایحه خلق او نفحه عنبر ببردچاشنی نطق او رونق شکر شکست
باد به هر سو که برد خاک سر کوی او مجمره عود سوخت، طبله عنبر شکست
صاعقه میغ او، شعله در اخگر نشاندشعشعه تیغ او، لمعه در اختر شکست
کلک تو از یک کنار بر ورق روزگارنامه بهزاد شست، خامه آذر شکست[۲]

وفات

عاقبت در سال 1229ق وفات یافت.

پانویس

  1. ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص246-247.
  2. ↑ تذکره دلگشا، صص 427 و 428؛ تذکره حدیقه الشعراء، ج2، صص 1139 و 1140؛ الذریعه، ج5، ص312؛ تذکره اختر، ص141؛ تذکره سفینه المحمود، ج2، ص407؛ تذکره نگارستان دارا، ص232؛ مکارم الآثار، ج3، ص869؛ ادبیات فارسی بر مبنای تألیف استوری، ج2، ص852.

منبع

برگرفته از «https://wiki.esfhozeh.ir/index.php?title=زین_العابدین_بن_محمدجعفرعابد_اصفهانی&oldid=48958»