این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدابراهیم بن اسداللّه حسینی بهشتی»
Kh1.moghadas (بحث | مشارکتها) (ویرایش متن) |
Kh1.moghadas (بحث | مشارکتها) (ویرایش جزیی) |
||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
===فرزندان=== | ===فرزندان=== | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۱: | ||
2- [[سید محمدحسین بن سید ابراهیم حسینی بهشتی|آقا سيد محمد حسين]] كه در مسجد سر تيپ كه در گذشته به مسجد عمو زين العابدين شهرت داشت، اقامه جماعت مى نمود . وى داراى دو فرزند پسر به نام‌هاى سيد مصطفى و سيد حسن بود كه هر دو از اخيار زمان بودند. | 2- [[سید محمدحسین بن سید ابراهیم حسینی بهشتی|آقا سيد محمد حسين]] كه در مسجد سر تيپ كه در گذشته به مسجد عمو زين العابدين شهرت داشت، اقامه جماعت مى نمود . وى داراى دو فرزند پسر به نام‌هاى سيد مصطفى و سيد حسن بود كه هر دو از اخيار زمان بودند. | ||
===تحصیلات=== | |||
وى مقدمات علوم را در اصفهان كسب كرد و در تكميل تحصيلات، از محضر علماى بزرگى بهره برد. او مدتى نيز در حوزه علميه نجف اشرف از محضر علماى آن حوزه كسب فيض نمود و مفتخر به كسب اجازه از محضر برخى بزرگان از جمله مرحوم تويسركانى گرديد. سيد محمد ابراهيم عالم و فقيهى توانمند بود و به سيّد الفقهاء شهرت داشت. | |||
===اساتید=== | ===اساتید=== | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۱: | ||
*آ[[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|قا ميرزا محمد هاشم چهارسوقى]] | *آ[[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|قا ميرزا محمد هاشم چهارسوقى]] | ||
< | ===سفرها=== | ||
وى به درخواست استادش، شيخ محمد باقر نجفى جهت تبليغ، سفرى به هندوستان داشت و در شهر ملومين هند به تبليغ پرداخت.<ref>بهشتی، تحفة الاحباب، صص12-16.</ref> پس از بازگشت از هند در مسجد سر تيپ به اقامه جماعت پرداخت. | |||
==وفات== | == وفات == | ||
سید محمدابراهیم در 28 صفر 1310ق( سال وبا ) وفات یافت و پیکر وی را در قبرستان پشت [[تکیه مصلی|مصلى]] در [[تکیه سادات بهشتی]] واقع در [[تخت فولاد]] به خاک سپردند.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص 719؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص 135.</ref> بر سنگ مزارش با این القاب از او یاد شده:<blockquote>« سیّد المحققین و زبده المدققین، ظهیر الاسلام و المسلمین، عمده الفقهاء و المجتهدین، السخی الکریم و العلیم الحلیم»</blockquote> | سید محمدابراهیم در 28 صفر 1310ق( سال وبا ) وفات یافت و پیکر وی را در قبرستان پشت [[تکیه مصلی|مصلى]] در [[تکیه سادات بهشتی]] واقع در [[تخت فولاد]] به خاک سپردند.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص 719؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص 135.</ref> بر سنگ مزارش با این القاب از او یاد شده است:<blockquote>« سیّد المحققین و زبده المدققین، ظهیر الاسلام و المسلمین، عمده الفقهاء و المجتهدین، السخی الکریم و العلیم الحلیم»</blockquote> | ||
در رثا و تاريخ وفاتش چنين سروده اند:<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱، ص 319.</ref>{{شعر}} | در رثا و تاريخ وفاتش چنين سروده اند:<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱، ص 319.</ref>{{شعر}} | ||
نسخهٔ ۱ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۱۲
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
سیّد محمّدابراهیم حسینی بهشتی( متوفی 1310ق) فرزند سیّد اسداللّه، عالم فقیه کامل و از فقهاى نامدار سلسله سادات بهشتى بوده است.
زندگی‌نامه
فرزندان
وى دو فرزند پسر داشت كه هر دو اهل فضل و تقوا بوده اند:
1- سيد اسدالله كه در زمان حيات پدر وفات يافت و از وى فرزندى به جاى نمانده است.
2- آقا سيد محمد حسين كه در مسجد سر تيپ كه در گذشته به مسجد عمو زين العابدين شهرت داشت، اقامه جماعت مى نمود . وى داراى دو فرزند پسر به نام‌هاى سيد مصطفى و سيد حسن بود كه هر دو از اخيار زمان بودند.
تحصیلات
وى مقدمات علوم را در اصفهان كسب كرد و در تكميل تحصيلات، از محضر علماى بزرگى بهره برد. او مدتى نيز در حوزه علميه نجف اشرف از محضر علماى آن حوزه كسب فيض نمود و مفتخر به كسب اجازه از محضر برخى بزرگان از جمله مرحوم تويسركانى گرديد. سيد محمد ابراهيم عالم و فقيهى توانمند بود و به سيّد الفقهاء شهرت داشت.
اساتید
سفرها
وى به درخواست استادش، شيخ محمد باقر نجفى جهت تبليغ، سفرى به هندوستان داشت و در شهر ملومين هند به تبليغ پرداخت.[۱] پس از بازگشت از هند در مسجد سر تيپ به اقامه جماعت پرداخت.
وفات
سید محمدابراهیم در 28 صفر 1310ق( سال وبا ) وفات یافت و پیکر وی را در قبرستان پشت مصلى در تکیه سادات بهشتی واقع در تخت فولاد به خاک سپردند.[۲] بر سنگ مزارش با این القاب از او یاد شده است:
« سیّد المحققین و زبده المدققین، ظهیر الاسلام و المسلمین، عمده الفقهاء و المجتهدین، السخی الکریم و العلیم الحلیم»
در رثا و تاريخ وفاتش چنين سروده اند:[۳]
| اينجا به شرف مقام ابراهيم است | سيراب ز آب كوثر و تسنيم است | |
| اين تربت پاك عالم ربانى است | اين مضجع مير واجب العظيم است | |
**** | ||
| از جانب حق نثار اين تربت پاك | همواره درود بى حد و تسليم است | |
| سالى كه قدم به صحن فردوس نهاد | آنجا كه محل رحمت و تكريم است [۴] | |
ماده تاریخ وفاتش این بیت است:
| تاریخ وی از خرد شدم جویا | گفت: «فردوس بدان مقام ابراهیمست»[۵] |
پانویس
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.