این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین بن ملک محمد ثاقب اصفهانی»
(ایجاد صفحه) |
(اصلاح) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''میرزا محمد حسین اصفهانی بن ملک محمد بن محمد،''' متخلص به '''«ثاقب»''' شاعر و ادیب از سخنوران قرن سیزدهم هجری است. | '''میرزا محمد حسین اصفهانی بن ملک محمد بن محمد،''' متخلص به '''«ثاقب»''' شاعر و ادیب از سخنوران قرن سیزدهم هجری است. | ||
== معرفی == | ==معرفی== | ||
او از خاندان ملّا ملک احمد است که قاضی عسکر دولت قاجاریه بوده و اصل این خاندان از روستای «لاو» سمیرم است. در اصفهان علم و ادب آموخته و سپس در تهران به دربار فتحعلی شاه راه یافته و به مشاغل دیوانی روی آورد. ثاقب جدّ فامیل ملک احمدی ساکن محلّه پای قلعه اصفهان می باشد. این چند بیت از قصیده او در مدح سیّد حجّهالاسلام شفتی انتخاب شد:{{شعر}} | او از خاندان ملّا ملک احمد است که قاضی عسکر دولت قاجاریه بوده و اصل این خاندان از روستای «لاو» سمیرم است. در اصفهان علم و ادب آموخته و سپس در تهران به دربار فتحعلی شاه راه یافته و به مشاغل دیوانی روی آورد. ثاقب جدّ فامیل ملک احمدی ساکن محلّه پای قلعه اصفهان می باشد. این چند بیت از قصیده او در مدح سیّد حجّهالاسلام شفتی انتخاب شد:{{شعر}} | ||
{{ب|هر شب سپهر گوهر انجم کشد به دوش | تا صبحدم کند به قدوم توأش نثار}} | {{ب|هر شب سپهر گوهر انجم کشد به دوش | تا صبحدم کند به قدوم توأش نثار}} | ||
| سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
«ثاقب» به امر فتحعلی شاه کتاب «تاریخ جهان آرا» را تألیف نمود. وی در غزل سرائی ماهر بوده و قصیده را با استادی می سرود و در مدح سیّد محمّد باقر حجّهالاسلام شفتی، منوچهرخان معتمدالدّوله (حاکم اصفهان) و محمّد تقی میرزا حسام السّلطنه (حاکم ایالات عرابی ایران) قصایدی غرّاء سروده است. برادرزاده اش میرزا نصراللَّه شهاب لاوی اصفهانی از شعرای معروف عهد قاجاریه است. و این مصرع را در سوگ عمّ خود گفته است: «شهابا همی سوز بر یاد ثاقب»<ref>تذکره مآثر الباقریه، صص 133-131 و 334 و 335؛ تذکره مدایح معتمدیه، (خطی)؛ تذکره حدیقه الشّعراء، ج1، ص352؛ مکارم الآثار، ج4، ص1577؛ فهرستواره کتابهای فارسی، ج1، ص609؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص209؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص425.</ref> | «ثاقب» به امر فتحعلی شاه کتاب «تاریخ جهان آرا» را تألیف نمود. وی در غزل سرائی ماهر بوده و قصیده را با استادی می سرود و در مدح سیّد محمّد باقر حجّهالاسلام شفتی، منوچهرخان معتمدالدّوله (حاکم اصفهان) و محمّد تقی میرزا حسام السّلطنه (حاکم ایالات عرابی ایران) قصایدی غرّاء سروده است. برادرزاده اش میرزا نصراللَّه شهاب لاوی اصفهانی از شعرای معروف عهد قاجاریه است. و این مصرع را در سوگ عمّ خود گفته است: «شهابا همی سوز بر یاد ثاقب»<ref>تذکره مآثر الباقریه، صص 133-131 و 334 و 335؛ تذکره مدایح معتمدیه، (خطی)؛ تذکره حدیقه الشّعراء، ج1، ص352؛ مکارم الآثار، ج4، ص1577؛ فهرستواره کتابهای فارسی، ج1، ص609؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص209؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص425.</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی سرانجام در سال 1258ق وفات یافت.<ref>مهدوی، | وی سرانجام در سال 1258ق وفات یافت.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص772-773.</ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده: | [[رده:شعرا]] | ||
[[رده:خطیبان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۴۵
میرزا محمد حسین اصفهانی بن ملک محمد بن محمد، متخلص به «ثاقب» شاعر و ادیب از سخنوران قرن سیزدهم هجری است.
معرفی
او از خاندان ملّا ملک احمد است که قاضی عسکر دولت قاجاریه بوده و اصل این خاندان از روستای «لاو» سمیرم است. در اصفهان علم و ادب آموخته و سپس در تهران به دربار فتحعلی شاه راه یافته و به مشاغل دیوانی روی آورد. ثاقب جدّ فامیل ملک احمدی ساکن محلّه پای قلعه اصفهان می باشد. این چند بیت از قصیده او در مدح سیّد حجّهالاسلام شفتی انتخاب شد:
| هر شب سپهر گوهر انجم کشد به دوش | تا صبحدم کند به قدوم توأش نثار | |
| تا هست در زمانه ز آویز مهر و ماه | در گوش آسمان به شب و روز، گوشوار | |
| بادا غلام حلقه به گوش درت همی | شب ماه و روز مهر، به تأیید کردگار |
آثار
«ثاقب» به امر فتحعلی شاه کتاب «تاریخ جهان آرا» را تألیف نمود. وی در غزل سرائی ماهر بوده و قصیده را با استادی می سرود و در مدح سیّد محمّد باقر حجّهالاسلام شفتی، منوچهرخان معتمدالدّوله (حاکم اصفهان) و محمّد تقی میرزا حسام السّلطنه (حاکم ایالات عرابی ایران) قصایدی غرّاء سروده است. برادرزاده اش میرزا نصراللَّه شهاب لاوی اصفهانی از شعرای معروف عهد قاجاریه است. و این مصرع را در سوگ عمّ خود گفته است: «شهابا همی سوز بر یاد ثاقب»[۱]
وفات
وی سرانجام در سال 1258ق وفات یافت.[۲]
پانویس
منبع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.