این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «عبدالله تابش»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش متن ویرایش پانویس و افزودن الگو)
(ویرایش)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}
[[پرونده:TABESH1.jpg|بندانگشتی|ميرزا عبداالله تابش]]
[[پرونده:TABESH1.jpg|بندانگشتی|ميرزا عبدالله تابش]]
'''عبدالله تابش'''(متوفی 1403ق) ادیب شاعر، فرزند آقا میرزا فتح اللّه خان که در محله بیدآباد اصفهان به دنیا آمد. وی متخلص به '''واقف''' است.
'''عبدالله تابش'''(متوفی 1403ق) ادیب شاعر، فرزند آقا میرزا فتح اللّه خان که در محله بیدآباد اصفهان به دنیا آمد. وی متخلص به '''واقف''' است.


==زندگی‌نامه==
==معرفی==
میرزا عبداللّه تابش از مردان نیک محضر و فضلاى اصفهان بود. او در دفتر کارخانه ریسندگی و بافندگی وطن فعالیت مى کرد.   
میرزا عبداللّه تابش از مردان نیک محضر و فضلاى اصفهان بود. او در دفتر کارخانه ریسندگی و بافندگی وطن فعالیت مى کرد.   
===خاندان===
 
خاندان تابش، معروف به میرزاهاى چهارسوق علیقلى آقا، از فامیل‌هاى محترم و معروف اصفهان هستند. جدّش، مرحوم میرزا مهدى اشتهاردى، بانى [[مدرسه علمیه میرزا مهدی|مدرسه میرزا مهدى]] و آثار خیریّه دیگر و یکى از منشى هاى زمان نادر شاه افشار بوده است.<ref>مهدوی، تذکره شعرای معاصر ا صفهان، ص121.</ref> این خاندان اهل فضل و ادب، عموماً از زمان افشاریه به بعد در دستگاه حکومتى و ادارات دولتى مشغول خدمت بوده اند.<ref>مهدوی، بیان المفاخر، ص238.</ref>
خاندان تابش، معروف به میرزاهاى چهارسوق علیقلى آقا، از فامیل‌هاى محترم و معروف اصفهان هستند. جدّش، مرحوم میرزا مهدى اشتهاردى، بانى [[مدرسه علمیه میرزا مهدی|مدرسه میرزا مهدى]] و آثار خیریّه دیگر و یکى از منشى هاى زمان نادر شاه افشار بوده است.<ref>مهدوی، تذکره شعرای معاصر ا صفهان، ص121.</ref> این خاندان اهل فضل و ادب، عموماً از زمان افشاریه به بعد در دستگاه حکومتى و ادارات دولتى مشغول خدمت بوده اند.<ref>مهدوی، بیان المفاخر، ص238.</ref>


سطر ۲۳: سطر ۲۳:


{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|...آگاه بــاش از عمل خويش « واقفا »    |        چون خوب و زشت، محو ز دفترنمی‌شود}}
{{ب|...آگاه بــاش از عمل خويش « واقفا »    |        چون خوب و زشت، محو ز دفترنمی‌شود<ref>. مهدوی، دستنوشته ها، موجود نزد خانواده وی.</ref>}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


در جايی ديگر می‌سرايد:
{{شعر}}
{{ب|به كوى دوســت مهيا  براى قربان باش    |    به كيش زنده دلان پای تابه سرجان باش}}
{{ب|به پيش شمع رخش جان خودچو پروانه      |        فدا ز عشق كن وتا به حشر خندان باش... }}
{{پایان شعر}}
و در آخر اين شعر گويد:
{{شعر}}
{{ب|... به بخشش گنهت «واقف» از طريق خلوص    |      ز  پيشــگاه خدا خواســتار غفران باش <ref>. مهدوی، دستنوشته ها، موجود نزد خانواده وی.</ref>}}
{{پایان شعر}}
==وفات==
==وفات==
وى در روز جمعه 10 ذى القعده 1403ق مطابق با 28 مرداد 1362ش چشم از جهان فرو بست و در سمت شمال شرقى [[تکیه بروجردی|تکیه بروجردى]] [[تخت فولاد]] به خاک سپرده شد.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص369-368.</ref>
وى در روز جمعه 10 ذى القعده 1403ق مطابق با 28 مرداد 1362ش چشم از جهان فرو بست و در سمت شمال شرقى [[تکیه بروجردی|تکیه بروجردى]] [[تخت فولاد]] به خاک سپرده شد.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص369-368.</ref>
سطر ۴۹: سطر ۳۸:
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:شعرا]]
[[رده:شعرا]]
[[رده:معاصرین درگذشته]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۴۳

ميرزا عبدالله تابش

عبدالله تابش(متوفی 1403ق) ادیب شاعر، فرزند آقا میرزا فتح اللّه خان که در محله بیدآباد اصفهان به دنیا آمد. وی متخلص به واقف است.

معرفی

میرزا عبداللّه تابش از مردان نیک محضر و فضلاى اصفهان بود. او در دفتر کارخانه ریسندگی و بافندگی وطن فعالیت مى کرد.

خاندان تابش، معروف به میرزاهاى چهارسوق علیقلى آقا، از فامیل‌هاى محترم و معروف اصفهان هستند. جدّش، مرحوم میرزا مهدى اشتهاردى، بانى مدرسه میرزا مهدى و آثار خیریّه دیگر و یکى از منشى هاى زمان نادر شاه افشار بوده است.[۱] این خاندان اهل فضل و ادب، عموماً از زمان افشاریه به بعد در دستگاه حکومتى و ادارات دولتى مشغول خدمت بوده اند.[۲]

آثار

وى طبع روانى داشت وگاهى به اقتضاى حال اشعارى مى سرود. در اشعارش در ابتدا « تابش» و در اواخر حیاتش « واقف » تخلّص مى نمود.[۳] نمونه اى از اشعار وى:

جز دوســت در خيال مصور نمی‌شود بــا عشــق او دو كون برابر نمى‌شــود
اين تيرگی كه درشب هجران به عالم است جز بــا جمــال يــار منور نمی‌شــود
گر صد هزار سرو برويد به طرف باغ زيبــا يكى چــو قامت دلبر نمی‌شــود
دل بــا ولاى آل پيمبــر چــو خو كند آشفته حال در صف محشر نمى‌شود...

در آخر می‌سرايد:

...آگاه بــاش از عمل خويش « واقفا » چون خوب و زشت، محو ز دفترنمی‌شود[۴]

وفات

وى در روز جمعه 10 ذى القعده 1403ق مطابق با 28 مرداد 1362ش چشم از جهان فرو بست و در سمت شمال شرقى تکیه بروجردى تخت فولاد به خاک سپرده شد.[۵]

پانویس

  1. مهدوی، تذکره شعرای معاصر ا صفهان، ص121.
  2. مهدوی، بیان المفاخر، ص238.
  3. مهدوی، تذکره شعرای معاصر ا صفهان، ص121.
  4. . مهدوی، دستنوشته ها، موجود نزد خانواده وی.
  5. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص369-368.

منبع

  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.