این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شیخ خلیل‌الله طالقانی اصفهانی»
(ایجاد کلی) |
(اصلاح منبع) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''شیخ خلیل اللَّه طالقانی اصفهانی'''، عالم فاضل، عارف کامل و ادیب شاعر در قرن دوازدهم هجری متخلص به '''حزین''' بود. | '''شیخ خلیل اللَّه طالقانی اصفهانی'''، عالم فاضل، عارف کامل و ادیب شاعر در قرن دوازدهم هجری متخلص به '''حزین''' بود. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
شیخ خلیل الله طالقانی در اصفهان به تحصیل پرداخت و تا آخر عمر در این شهر ساکن بود. شیخ محمّد علی حزین در کودکی حدود سه سال به خدمت او می رسیده است. و در باب او می نویسد:<blockquote>از افاضل اصحاب ایقان و مستغرق بحار عرفان. زلال چشمه انفس و آفاق و از حضیض علایق به اوج اطلاق رسیده بود. چهل سال کمابیش در یک خرقه و شبانروزی به یک دو لقمه چربش اکتفا نموده و کیفیّت ریاضات و سلوک زندگانی آن زنده جاودانی اتسّاع مقامی عظیم می خواهد. علوم ظاهر و باطن را جامع و نور شهود از سیمای او لامع بود. و گوشه عزلت در اصفهان اختیار و آخر از آنجا به ملاء اعلی انتقال نمود.</blockquote> | |||
شیخ خلیل الله طالقانی در اصفهان به تحصیل پرداخت و تا آخر عمر در این شهر ساکن بود. | |||
شیخ محمّد علی حزین در کودکی حدود سه سال به خدمت او می رسیده است. و در باب او می نویسد: | |||
از افاضل اصحاب ایقان و مستغرق بحار عرفان. زلال چشمه انفس و آفاق و از حضیض علایق به اوج اطلاق رسیده بود. چهل سال کمابیش در یک خرقه و شبانروزی به یک دو لقمه چربش اکتفا نموده و کیفیّت ریاضات و سلوک زندگانی آن زنده جاودانی اتسّاع مقامی عظیم می خواهد. علوم ظاهر و باطن را جامع و نور شهود از سیمای او لامع بود. و گوشه عزلت در اصفهان اختیار و آخر از آنجا به ملاء اعلی انتقال نمود. | |||
حزین یادآور می شود که در کودکی شعرهایش را برای شیخ خلیل اللَّه می خوانده و تخلّص «حزین» را از او گرفته است. | حزین یادآور می شود که در کودکی شعرهایش را برای شیخ خلیل اللَّه می خوانده و تخلّص «حزین» را از او گرفته است. | ||
این شعر از اوست:{{شعر}} | این شعر از اوست:{{شعر}} | ||
| سطر ۲۱: | سطر ۱۱: | ||
{{ب|در هجر تو دامنم گلستان شده است|یک دم به کنار کشته خویش نشین<ref>نجوم السماء، ص۱۹۵؛ مزارات اصفهان، ص۳۲۴؛ صحف ابراهیم، ص۱۲۳؛ تذکره المعاصرین حزین، صص ۱۱۶ و ۱۱۷ و ۲۴۶؛ تاریخ و سفرنامه حزین، صص ۱۵۳ و ۱۵۴؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۲۱۰؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، صص ۵۸۶ و ۵۸۷؛ علّامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، ص۲۲۶؛ فوائد الرضویّه، ج۱، ص۱۱؛ الکواکب المنتشره، ص۲۴۶.</ref>}}{{پایان شعر}} | {{ب|در هجر تو دامنم گلستان شده است|یک دم به کنار کشته خویش نشین<ref>نجوم السماء، ص۱۹۵؛ مزارات اصفهان، ص۳۲۴؛ صحف ابراهیم، ص۱۲۳؛ تذکره المعاصرین حزین، صص ۱۱۶ و ۱۱۷ و ۲۴۶؛ تاریخ و سفرنامه حزین، صص ۱۵۳ و ۱۵۴؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۲۱۰؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، صص ۵۸۶ و ۵۸۷؛ علّامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، ص۲۲۶؛ فوائد الرضویّه، ج۱، ص۱۱؛ الکواکب المنتشره، ص۲۴۶.</ref>}}{{پایان شعر}} | ||
== آثار == | |||
این عالم ربّانی خطوط را زیبا می نوشت و کتابهای بسیاری را کتابت نموده و وقف بر طلاب و اهل علم نمود. شعر نیز می سرود. آثار وی عبارت‌اند از: | |||
«رساله در علم مناظر و مرایا» | |||
«دیوان اشعار» | |||
«زاد السّبیل» در آداب سلوک | |||
«نظم کافیه» ابن حاجب | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
خلیل الله طالقانی سرانجام در حدود سال ۱۱۱۴ق در اصفهان وفات یافت و در بقعه علی بن سهل در طوقچی به خاک سپرده شد.<ref>مهدوی،اعلام اصفهان،ج۲،ص۸۸۱.</ref> | |||
خلیل الله طالقانی سرانجام در حدود سال ۱۱۱۴ق در اصفهان وفات یافت و در بقعه علی بن سهل در طوقچی به خاک سپرده شد.<ref>مهدوی،اعلام | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۴۳: | سطر ۲۹: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۲۰
شیخ خلیل اللَّه طالقانی اصفهانی، عالم فاضل، عارف کامل و ادیب شاعر در قرن دوازدهم هجری متخلص به حزین بود.
معرفی
شیخ خلیل الله طالقانی در اصفهان به تحصیل پرداخت و تا آخر عمر در این شهر ساکن بود. شیخ محمّد علی حزین در کودکی حدود سه سال به خدمت او می رسیده است. و در باب او می نویسد:
از افاضل اصحاب ایقان و مستغرق بحار عرفان. زلال چشمه انفس و آفاق و از حضیض علایق به اوج اطلاق رسیده بود. چهل سال کمابیش در یک خرقه و شبانروزی به یک دو لقمه چربش اکتفا نموده و کیفیّت ریاضات و سلوک زندگانی آن زنده جاودانی اتسّاع مقامی عظیم می خواهد. علوم ظاهر و باطن را جامع و نور شهود از سیمای او لامع بود. و گوشه عزلت در اصفهان اختیار و آخر از آنجا به ملاء اعلی انتقال نمود.
حزین یادآور می شود که در کودکی شعرهایش را برای شیخ خلیل اللَّه می خوانده و تخلّص «حزین» را از او گرفته است.
این شعر از اوست:
| ای شوخ بیا در دل درویش نشین | کان نمکی، بر جگر ریش نشین | |
| در هجر تو دامنم گلستان شده است | یک دم به کنار کشته خویش نشین[۱] |
آثار
این عالم ربّانی خطوط را زیبا می نوشت و کتابهای بسیاری را کتابت نموده و وقف بر طلاب و اهل علم نمود. شعر نیز می سرود. آثار وی عبارت‌اند از:
«رساله در علم مناظر و مرایا»
«دیوان اشعار»
«زاد السّبیل» در آداب سلوک
«نظم کافیه» ابن حاجب
وفات
خلیل الله طالقانی سرانجام در حدود سال ۱۱۱۴ق در اصفهان وفات یافت و در بقعه علی بن سهل در طوقچی به خاک سپرده شد.[۲]
پانویس
- ↑ نجوم السماء، ص۱۹۵؛ مزارات اصفهان، ص۳۲۴؛ صحف ابراهیم، ص۱۲۳؛ تذکره المعاصرین حزین، صص ۱۱۶ و ۱۱۷ و ۲۴۶؛ تاریخ و سفرنامه حزین، صص ۱۵۳ و ۱۵۴؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۲۱۰؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، صص ۵۸۶ و ۵۸۷؛ علّامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، ص۲۲۶؛ فوائد الرضویّه، ج۱، ص۱۱؛ الکواکب المنتشره، ص۲۴۶.
- ↑ مهدوی،اعلام اصفهان،ج۲،ص۸۸۱.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.