این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «عبدالرسول پناهنده گزی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «عبدالرّسول بن حاج شیخ غلامرضا پناهنده گزی بُرخواری اصفهانی، عالم فاضل، از علمای معروف شهر گز. = معرفی = وی پس از تحصیل مقدمات به قم رفته و در درس حضرات آیات شیخ حسین نوری، ستوده، شیخ یحیی انصاری، شیخ نعمت اللّه صالحی نجف آبادی، مکارم شیرازی و س...» ایجاد کرد)
 
جز (اصلاح منبع)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
عبدالرّسول بن حاج شیخ غلامرضا پناهنده گزی بُرخواری اصفهانی، عالم فاضل، از علمای معروف شهر گز.
'''عبدالرّسول پناهنده گزی بُرخواری اصفهانی'''، فرزند حاج شیخ غلامرضا، عالم فاضل، از علمای معروف شهر گز است.


= معرفی =
==معرفی==
وی پس از تحصیل مقدمات به قم رفته و در درس حضرات آیات شیخ حسین نوری، ستوده، شیخ یحیی انصاری، شیخ نعمت اللّه صالحی نجف آبادی، مکارم شیرازی و سلطانی طباطبائی حاضر شد. سپس از درس خارج آیات عظام گلپایگانی، محقّق داماد و سیّد محمّدصادق روحانی بهره گرفت. آنگاه به اصفهان مراجعت نمود. اغلب در اصفهان در مدرسه ملاّ عبداللّه و مدرسه ذوالفقار تدریس می نمود و در گز به راهنمایی و ارشاد مردم می پرداخت.
وی پس از تحصیل مقدمات به قم رفته و در درس حضرات آیات شیخ حسین نوری، ستوده، شیخ یحیی انصاری، شیخ نعمت اللّه صالحی نجف آبادی، مکارم شیرازی و سلطانی طباطبائی حاضر شد. سپس از درس خارج آیات عظام گلپایگانی، محقّق داماد و سیّد محمّدصادق روحانی بهره گرفت. آنگاه به اصفهان مراجعت نمود. اغلب در اصفهان در مدرسه ملاّ عبداللّه و [[حوزه علمیه ذوالفقار|مدرسه ذوالفقار]] تدریس می نمود و در گز به راهنمایی و ارشاد مردم می پرداخت.


= فعالیت‌ها =
==آثار و فعالیت‌ها==
او از مخالفین رژیم پهلوی بود و فعالیت های سیاسی او برای مبارزه مورد استقبال و حمایت مردم زادگاهش قرار داشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، او در دو دوره به عنوان نماینده مردم بُرخوار و میمه به مجلس شورای اسلامی راه یافت.  
او از مخالفین رژیم پهلوی بود و فعالیت های سیاسی او برای مبارزه مورد استقبال و حمایت مردم زادگاهش قرار داشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، او در دو دوره به عنوان نماینده مردم بُرخوار و میمه به مجلس شورای اسلامی راه یافت.


= وفات =
کتاب «اسلام و آزادی» و چندین حاشیه بر کتب فقهی از آثار اوست.
وی سرانجام در ماه شهریور 1380ش وفات یافته و در گلزار شهدای گز به خاک سپرده شد. کتاب «اسلام و آزادی» و چندین حاشیه بر کتب فقهی از آثار اوست.<ref>روضه رضوان، ص83؛ وفیات علمای معاصر اصفهان: خطّی.</ref><ref>'''مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان،''' ج4، ص233</ref>


= پانویس =
==وفات==
<references /><br />
وی سرانجام در ماه شهریور 1380ش وفات یافته و در گلزار شهدای گز به خاک سپرده شد.<ref>روضه رضوان، ص83؛ وفیات علمای معاصر اصفهان: خطّی.</ref><ref>مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان (کتاب)، ج4، ص233.</ref>
 
==پانویس==
<references />
 
==منبع==
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]،[[اعلام اصفهان (کتاب)]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.


== '''منبع''' ==
برگفته از کتاب: '''مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.'''
[[رده:تیرماه 1401]]
[[رده:تیرماه 1401]]
[[رده:کتاب اعلام اصفهان جلد چهارم]]
[[رده:کتاب اعلام اصفهان جلد چهارم]]
[[رده:سیاستمداران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۵۲

عبدالرّسول پناهنده گزی بُرخواری اصفهانی، فرزند حاج شیخ غلامرضا، عالم فاضل، از علمای معروف شهر گز است.

معرفی

وی پس از تحصیل مقدمات به قم رفته و در درس حضرات آیات شیخ حسین نوری، ستوده، شیخ یحیی انصاری، شیخ نعمت اللّه صالحی نجف آبادی، مکارم شیرازی و سلطانی طباطبائی حاضر شد. سپس از درس خارج آیات عظام گلپایگانی، محقّق داماد و سیّد محمّدصادق روحانی بهره گرفت. آنگاه به اصفهان مراجعت نمود. اغلب در اصفهان در مدرسه ملاّ عبداللّه و مدرسه ذوالفقار تدریس می نمود و در گز به راهنمایی و ارشاد مردم می پرداخت.

آثار و فعالیت‌ها

او از مخالفین رژیم پهلوی بود و فعالیت های سیاسی او برای مبارزه مورد استقبال و حمایت مردم زادگاهش قرار داشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، او در دو دوره به عنوان نماینده مردم بُرخوار و میمه به مجلس شورای اسلامی راه یافت.

کتاب «اسلام و آزادی» و چندین حاشیه بر کتب فقهی از آثار اوست.

وفات

وی سرانجام در ماه شهریور 1380ش وفات یافته و در گلزار شهدای گز به خاک سپرده شد.[۱][۲]

پانویس

  1. روضه رضوان، ص83؛ وفیات علمای معاصر اصفهان: خطّی.
  2. مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان (کتاب)، ج4، ص233.

منبع