این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدباقر ابطحی سدهی»
Kh1.mirzaei (بحث | مشارکتها) (ایجاد صفحه) |
جز (اصلاح منبع) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''حاج سیّد محمّد باقر بن سیّد محمّد علی ابطحی سدهی''' [بن سیّد محمّد رضا بن سیّد محمّد حسن بن سیّد ابوطالب حسینی] عالم فاضل و فقیه جامع. در جمعه سلخ جمادی الاولی 1290ق متولّد | '''حاج سیّد محمّد باقر بن سیّد محمّد علی ابطحی سدهی''' [بن سیّد محمّد رضا بن سیّد محمّد حسن بن سیّد ابوطالب حسینی] عالم فاضل و فقیه جامع. در جمعه سلخ جمادی الاولی 1290ق متولّد شد. | ||
== | ==معرفی== | ||
وی نزد علمای اصفهان از جمله [[ | وی نزد علمای اصفهان از جمله [[محمدتقی آقانجفی اصفهانی|آقا شیخ محمّد تقی آقا نجفی]]، آقا سیّد محمّد باقر درچه ای، [[محمد کاشی|آخوند کاشی]] [حاج آقا منیرالدّین بروجردی، [[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|آقا میرزا محمّد هاشم چهارسوقی]] و [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیر قشقائی]]] به تحصیل پرداخت. | ||
سپس به تهران رفته و نزدمیرزا حسن آشتیانی و شیخ فضل اللَّه نوری کسب فیض نمود و سپس راهی عتبات عالیات شد و از درس مراجع عالیقدر آن دیار از جمله آقا سیّد محمّد کاظم طباطبائی یزدی و آخوند ملّا محمّد کاظم خراسانی بهره گرفت و به درجه اجتهاد نائل شد. او از آقا میرزا محمّد هاشم چهارسوقی، آقا نجفی و آقا منیرالدّین بروجردی اجازه دارد. | سپس به تهران رفته و نزدمیرزا حسن آشتیانی و شیخ فضل اللَّه نوری کسب فیض نمود و سپس راهی عتبات عالیات شد و از درس مراجع عالیقدر آن دیار از جمله آقا سیّد محمّد کاظم طباطبائی یزدی و آخوند ملّا محمّد کاظم خراسانی بهره گرفت و به درجه اجتهاد نائل شد. او از [[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|آقا میرزا محمّد هاشم چهارسوقی،]] آقا نجفی و آقا منیرالدّین بروجردی اجازه دارد. | ||
او عالمی خوش بیان و مجتهدی طلیق اللسان بود. در [[حوزه علمیه صدر بازار اصفهان|مدرسه صدر]] و مدرسه کاسه گران [[سطوح فقه]] را تدریس می نمود و عدّه ای کثیر از طلاّب از محضر او مستفیض می شدند. | او عالمی خوش بیان و مجتهدی طلیق اللسان بود. در [[حوزه علمیه صدر بازار اصفهان|مدرسه صدر]] و [[مدرسه کاسه گران]] [[سطوح فقه]] را تدریس می نمود و عدّه ای کثیر از طلاّب از محضر او مستفیض می شدند. | ||
مرحوم میرزا حبیب اللَّه نیّر در مرثیه ای به عربی مادّه تاریخ وفات او را گفته که دو بیت آخر آن به قرار زیر است: | مرحوم میرزا حبیب اللَّه نیّر در مرثیه ای به عربی مادّه تاریخ وفات او را گفته که دو بیت آخر آن به قرار زیر است: | ||
| سطر ۲۵: | سطر ۲۵: | ||
2. «رساله در حرمت کشیدن تریاک و جواز استماع صوت رادیو» | 2. «رساله در حرمت کشیدن تریاک و جواز استماع صوت رادیو» | ||
تقریرات اساتید خویش را نیز به رشته تحریر در آورده است.<ref> مکارم الآثار، ج8، صص 3059-3056؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص354؛ نقباء البشر، ج4، ص7 (استدراک)؛ تاریخ اصفهان (جابری)، ص317؛ فهرست کتابهای چاپی عربی، ص353؛ خمینی شهر شهری که باید از نو شناخت، ص138.</ref> | تقریرات اساتید خویش را نیز به رشته تحریر در آورده است.<ref> مکارم الآثار، ج8، صص 3059-3056؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص354؛ نقباء البشر، ج4، ص7 (استدراک)؛ تاریخ اصفهان (جابری)، ص317؛ فهرست کتابهای چاپی عربی، ص353؛ خمینی شهر شهری که باید از نو شناخت، ص138.</ref><ref> مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص 119-118.</ref> | ||
==وفات== | |||
سرانجام وی پس از مسافرت به مشهد مقدّس [دچار خونریزی مغزی شده و معالجات در بیمارستان بی ثمر ماند و یک ساعت گذشته از شب سه شنبه 14 شعبان المعظّم 1367ق] وفات یافته و در صحن نو آستان قدس رضوی مدفون گردید. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۲۹
حاج سیّد محمّد باقر بن سیّد محمّد علی ابطحی سدهی [بن سیّد محمّد رضا بن سیّد محمّد حسن بن سیّد ابوطالب حسینی] عالم فاضل و فقیه جامع. در جمعه سلخ جمادی الاولی 1290ق متولّد شد.
معرفی
وی نزد علمای اصفهان از جمله آقا شیخ محمّد تقی آقا نجفی، آقا سیّد محمّد باقر درچه ای، آخوند کاشی [حاج آقا منیرالدّین بروجردی، آقا میرزا محمّد هاشم چهارسوقی و جهانگیر قشقائی] به تحصیل پرداخت.
سپس به تهران رفته و نزدمیرزا حسن آشتیانی و شیخ فضل اللَّه نوری کسب فیض نمود و سپس راهی عتبات عالیات شد و از درس مراجع عالیقدر آن دیار از جمله آقا سیّد محمّد کاظم طباطبائی یزدی و آخوند ملّا محمّد کاظم خراسانی بهره گرفت و به درجه اجتهاد نائل شد. او از آقا میرزا محمّد هاشم چهارسوقی، آقا نجفی و آقا منیرالدّین بروجردی اجازه دارد.
او عالمی خوش بیان و مجتهدی طلیق اللسان بود. در مدرسه صدر و مدرسه کاسه گران سطوح فقه را تدریس می نمود و عدّه ای کثیر از طلاّب از محضر او مستفیض می شدند.
مرحوم میرزا حبیب اللَّه نیّر در مرثیه ای به عربی مادّه تاریخ وفات او را گفته که دو بیت آخر آن به قرار زیر است:
| راحت إلی الرّوح روحٌ منه قادمه | و استعلم النیّر التّاریخ مرتجلا | |
| فعیّن العام «و احُزناه وا أسفاه | السیّد الابطحی الباقرُ ارتحلا |
آثار
کتب زیر از تألیفات اوست:
1. «رساله در تعارض ید و استصحاب» که در سال 1407ق به ضمیمه رساله ای در احوال و آثار مؤلف و اجداد و فرزندان او به طبع رسیده است.
2. «رساله در حرمت کشیدن تریاک و جواز استماع صوت رادیو»
تقریرات اساتید خویش را نیز به رشته تحریر در آورده است.[۱][۲]
وفات
سرانجام وی پس از مسافرت به مشهد مقدّس [دچار خونریزی مغزی شده و معالجات در بیمارستان بی ثمر ماند و یک ساعت گذشته از شب سه شنبه 14 شعبان المعظّم 1367ق] وفات یافته و در صحن نو آستان قدس رضوی مدفون گردید.
پانویس
منبع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفریحی شهرداری اصفهان،1386.