این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سيد ابوالمعالی درچه‌ای»
جز (درج عکس) |
(ایجاد رده و لینک) |
||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
<br /> | <br /> | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
مادرش دختر حاج اسدالله درچه ای، بانویی متدین و در کمال عفت و دانایی بود و لیاقت همسری یک مرجع تقلید و استاد بزرگی همچون آقا سید محمد باقر را دارا بود که دستگیری از فقرا و فروتنی نسبت به بانوان از ابتدا تا پایان زندگی اش استمرار داشت.<ref>درچه ای (موسوی)، ستاره ای از شرق تهران، ص ۷۷۹-۷۸۰</ref> | |||
=== خاندان === | |||
مادرش دختر حاج اسدالله درچه ای، بانویی متدین و در کمال عفت و دانایی بود و لیاقت همسری یک مرجع تقلید و استاد بزرگی همچون آقا سید محمد باقر را دارا بود که دستگیری از فقرا و فروتنی نسبت به بانوان از ابتدا تا پایان زندگی اش استمرار داشت.<ref>درچه ای (موسوی)، ستاره ای از شرق تهران، ص ۷۷۹-۷۸۰.</ref> | |||
===تحصیلات=== | ===تحصیلات=== | ||
آقا سید ابوالمعالی در عهد نوجوانی و جوانی ابتدا به فراگیری علوم اسلامی در حوزۀ علمیۀ اصفهان بویژه در [[مدرسه علمیه نیم آورد|مدرسه نیم آورد]] پرداخت. وی از محضر پدر بزرگوارش و مجلس درس عمومی خود سید محمد درچه ای بهره بسیاری برد <ref> مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۱۹۲؛ریاحی، روضه رضوان (مشاهیر مدفون در تکیه کازرونی)، ص۱۰۹.</ref> علی رغم بیماری مزمنش تا آنجا که توان جسمی او اجازه میداد در امر خدمت به مردم و تبلیغ و ارشاد مسلمین همت می گماشت. | آقا سید ابوالمعالی در عهد نوجوانی و جوانی ابتدا به فراگیری علوم اسلامی در [[حوزه علمیه اصفهان|حوزۀ علمیۀ اصفهان]] بویژه در [[مدرسه علمیه نیم آورد|مدرسه نیم آورد]] پرداخت. وی از محضر پدر بزرگوارش و مجلس درس عمومی خود سید محمد درچه ای بهره بسیاری برد. <ref> مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۱۹۲؛ریاحی، روضه رضوان (مشاهیر مدفون در تکیه کازرونی)، ص۱۰۹.</ref> علی رغم بیماری مزمنش تا آنجا که توان جسمی او اجازه میداد در امر خدمت به مردم و تبلیغ و ارشاد مسلمین همت می گماشت.<ref>ریاحی، روضه رضوان (مشاهیر مدفون در تکیه کازرونی)، ص۱۰۹.</ref> | ||
==ویژگی های اخلاقی== | ==ویژگی های اخلاقی== | ||
| سطر ۲۱: | سطر ۲۳: | ||
هر وقت امکاناتی برای او فراهم می آمد ،اقوام دوستان و اهل محل از سخای او متنعم می شدند و گاهی یک وعده غذا را که فقط در حد سهم خود او بود با نیازمندی دیگر نصف می کرد و از کمک به دیگران دریغ نداشت <ref>درچه ای (موسوی)، ستاره ای از شرق تهران، ص ۷۸۷-۷۸۸.</ref> دوستان اهل علم و روحانی به رفاقت و همنشینی ومجالست علمی با او افتخار میکردند مانند پدرش صریح اللهجه و در بیان مطالب علمی حاضر الذهن بود. سؤالات شرعی و مطالب علمی را گویا و صریح جواب می داد. وی نظری بلند و طبعی عالی داشت به نحوی که اکثرا به فضایل اخلاقی او غبطه میخوردند.<ref> ریاحی، روضه رضوان (مشاهیر مدفون در تکیه کازرونی)، ص ۱۱۰.</ref> | هر وقت امکاناتی برای او فراهم می آمد ،اقوام دوستان و اهل محل از سخای او متنعم می شدند و گاهی یک وعده غذا را که فقط در حد سهم خود او بود با نیازمندی دیگر نصف می کرد و از کمک به دیگران دریغ نداشت <ref>درچه ای (موسوی)، ستاره ای از شرق تهران، ص ۷۸۷-۷۸۸.</ref> دوستان اهل علم و روحانی به رفاقت و همنشینی ومجالست علمی با او افتخار میکردند مانند پدرش صریح اللهجه و در بیان مطالب علمی حاضر الذهن بود. سؤالات شرعی و مطالب علمی را گویا و صریح جواب می داد. وی نظری بلند و طبعی عالی داشت به نحوی که اکثرا به فضایل اخلاقی او غبطه میخوردند.<ref> ریاحی، روضه رضوان (مشاهیر مدفون در تکیه کازرونی)، ص ۱۱۰.</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در ۶ ربیع الاول ۱۳۷۴ق هنگام مسافرت به مشهد مقدس و زیارت ثامن الحجج، امام علی بن موسى الرضا (علیه السلام) درگذشت و طی مراسم باشکوهی جنازه اش به اصفهان انتقال یافت و در [[تکیه کازرونی]] به خاک سپرده شد <ref> مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۱۹۲؛ درچه ای (موسوی)، ستاره ای از شرق تهران، ص ۷۸۸</ref> | وی در ۶ ربیع الاول ۱۳۷۴ق هنگام مسافرت به مشهد مقدس و زیارت ثامن الحجج، امام علی بن موسى الرضا (علیه السلام) درگذشت و طی مراسم باشکوهی جنازه اش به اصفهان انتقال یافت و در [[تکیه کازرونی]] به خاک سپرده شد. <ref> مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۱۹۲؛ درچه ای (موسوی)، ستاره ای از شرق تهران، ص ۷۸۸.</ref> | ||
حکایاتی جالب در کتاب قصه های خواندنی درباره عنایت حضرت رضا - ( علیه السلام ) - نسبت به سید ابوالمعالی درچه ای در هنگام تشییع جنازه وی در حرم مطهر آن حضرت نقل شده است. <ref>درچه ای، قصه های خواندنی از چهره های ماندنی، ص ۱۹۱-۱۹۷.</ref><ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج2،ص266</ref> | حکایاتی جالب در کتاب قصه های خواندنی درباره عنایت حضرت رضا - ( علیه السلام ) - نسبت به سید ابوالمعالی درچه ای در هنگام تشییع جنازه وی در حرم مطهر آن حضرت نقل شده است. <ref>درچه ای، قصه های خواندنی از چهره های ماندنی، ص ۱۹۱-۱۹۷.</ref><ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج2،ص266.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
| سطر ۳۸: | سطر ۳۷: | ||
[[رده:علمای قرن 14]] | [[رده:علمای قرن 14]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده:شاگردان سید محمدباقر درچه ای]] | |||
نسخهٔ ۲۴ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۲۰
سید ابوالمعالی در چه‌ای، دومین فرزند آیت الله العظمی سيد محمد باقر درچه ای از علمای قرن چهاردهم است.
زندگی نامه
خاندان
مادرش دختر حاج اسدالله درچه ای، بانویی متدین و در کمال عفت و دانایی بود و لیاقت همسری یک مرجع تقلید و استاد بزرگی همچون آقا سید محمد باقر را دارا بود که دستگیری از فقرا و فروتنی نسبت به بانوان از ابتدا تا پایان زندگی اش استمرار داشت.[۱]
تحصیلات
آقا سید ابوالمعالی در عهد نوجوانی و جوانی ابتدا به فراگیری علوم اسلامی در حوزۀ علمیۀ اصفهان بویژه در مدرسه نیم آورد پرداخت. وی از محضر پدر بزرگوارش و مجلس درس عمومی خود سید محمد درچه ای بهره بسیاری برد. [۲] علی رغم بیماری مزمنش تا آنجا که توان جسمی او اجازه میداد در امر خدمت به مردم و تبلیغ و ارشاد مسلمین همت می گماشت.[۳]
ویژگی های اخلاقی
سید ابوالمعالی از جهت علمی مبرز بود و از حیث اخلاقی و اجتماعی نیز مورد توجه فضلا و روحانیون و مورد احترام مردم اصفهان واقع گردید. وی زندگی بسیار ساده و بی آلایش داشت و فقیرانه می زیست ولی طبعی بلند و روحیه ای شاد سرافراز و سخاوتمند داشت و با کمترین هزینه به زندگی حلاوتی خاص میبخشید او هرگز از فقر و زندگی ساده رنج نمی برد و قانع بود.
هر وقت امکاناتی برای او فراهم می آمد ،اقوام دوستان و اهل محل از سخای او متنعم می شدند و گاهی یک وعده غذا را که فقط در حد سهم خود او بود با نیازمندی دیگر نصف می کرد و از کمک به دیگران دریغ نداشت [۴] دوستان اهل علم و روحانی به رفاقت و همنشینی ومجالست علمی با او افتخار میکردند مانند پدرش صریح اللهجه و در بیان مطالب علمی حاضر الذهن بود. سؤالات شرعی و مطالب علمی را گویا و صریح جواب می داد. وی نظری بلند و طبعی عالی داشت به نحوی که اکثرا به فضایل اخلاقی او غبطه میخوردند.[۵]
وفات
وی در ۶ ربیع الاول ۱۳۷۴ق هنگام مسافرت به مشهد مقدس و زیارت ثامن الحجج، امام علی بن موسى الرضا (علیه السلام) درگذشت و طی مراسم باشکوهی جنازه اش به اصفهان انتقال یافت و در تکیه کازرونی به خاک سپرده شد. [۶]
حکایاتی جالب در کتاب قصه های خواندنی درباره عنایت حضرت رضا - ( علیه السلام ) - نسبت به سید ابوالمعالی درچه ای در هنگام تشییع جنازه وی در حرم مطهر آن حضرت نقل شده است. [۷][۸]
پانویس
- ↑ درچه ای (موسوی)، ستاره ای از شرق تهران، ص ۷۷۹-۷۸۰.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۱۹۲؛ریاحی، روضه رضوان (مشاهیر مدفون در تکیه کازرونی)، ص۱۰۹.
- ↑ ریاحی، روضه رضوان (مشاهیر مدفون در تکیه کازرونی)، ص۱۰۹.
- ↑ درچه ای (موسوی)، ستاره ای از شرق تهران، ص ۷۸۷-۷۸۸.
- ↑ ریاحی، روضه رضوان (مشاهیر مدفون در تکیه کازرونی)، ص ۱۱۰.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۱۹۲؛ درچه ای (موسوی)، ستاره ای از شرق تهران، ص ۷۸۸.
- ↑ درچه ای، قصه های خواندنی از چهره های ماندنی، ص ۱۹۱-۱۹۷.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج2،ص266.
منابع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.