این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخههای «سید احمد هاشمی خوانساری»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (اصلاح لینک) |
(ایجاد رده و منبع) |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''سیّد احمد هاشمی خوانساری'''، فرزند | '''سیّد احمد هاشمی خوانساری'''، فرزند سید محمد خیاط عالم فاضل و از طلاب [[حوزه علمیه صدر بازار اصفهان|مدرسه صدر]] بوده است.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد،ج۴، صص632-633.</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
سطر ۱۴: | سطر ۱۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
== | ==منابع== | ||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]،ج۴، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، | *مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]،ج۴، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394. | ||
*مهدوی، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده: | [[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] |
نسخهٔ ۲۵ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۳۶
سیّد احمد هاشمی خوانساری، فرزند سید محمد خیاط عالم فاضل و از طلاب مدرسه صدر بوده است.[۱]
وفات
وی متوفی محرم سال ١٣٤٨ق و مدفون در تکیه جهانگیرخان قشقایی واقع در تخت فولاد است.
افسر خوانساری در رثاء و ماده تاریخ فوت او اشعاری سروده که بر سنگ مزارش حک شده است:
هر که اندر سایه شرع محمد جا گرفت | جایگاهی بر فراز عالم بالا گرفت | |
سال فوتش افسر خوانسار پرسید از خرد | از سماء معرفت این پاسخ زیبا گرفت | |
هاتفی از غیب گفتـا همزه ها کم کن بگو | احمد اندر مأمن الطــاف مــا مــأوا گرفت[۲] |
پانویس
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد،ج۴، صص632-633.
- ↑ مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان،ج ۱، ص ٤٧٩.
منابع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان،ج۴، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.