این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید علی میر مجربیان»
(درج مجدد صفحه) |
جز (اصلاح لینک) |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۱/۸/۱۱|مکان درگذشت=عین خوش|پدر=اصغر|تاریخ تولد=۱۳۴۱|مکان تولد=اصفهان|از دانشگاه=[[حوزه علمیه ذوالفقار]]|مدفن=گلستان شهدای اصفهان|عرض_تصویر=170|تصویر=A-mir mojarabyan.jpg}} | |||
{{ | {{قلم رنگ۱|قرمز| |شهید}} '''علی میر مجربیان''' دوم فروردین ۱۳۴۱، در شهرستان اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش اصغر، آسیابان بود و مادرش خانم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا [[مقاطع تحصیلی حوزه های علمیه|سطح (مقدمات)]] پرداخت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. یازدهم آبان ۱۳۶۱، با سمت فرمانده قرارگاه در عین خوش توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به صورت و شکم، شهید شد. مزار او در گلستان شهدای زادگاهش واقع است.<ref>کتاب | ||
واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی، صفحه ۶۷۵</ref> | |||
== | ==زندگی نامه== | ||
نقش فعال او در راهپيمايی ها و تظاهرات عليه رژيم سفاك پهلوی بسيار ممتاز بود؛ به طوری كه چندين بار به دام مأموران رژيم افتاد. شور و حالی داشت و هيچ هنگام آرام نمی نشست. | |||
گاهی كلاه بر سر می كشيد و قاب های عكس شاه را از مدرسه پايين می آورد و می شكست، و شعار مرگ بر شاه می داد. در حال و هوای طلبگی و درس و بحث حوزه بود كه فهميد كتاب و دفتر جبهه، انسان را زودتر به كمال مطلق می رساند. چنين بود كه به صحنه كارزار رفت. يك بار مجروح گرديد و پس از مداوا بار ديگر به جبهه های جنوب عزيمت كرد و اين بار به آستان جانان سر نهاد و با شهادتی سرخ به لقای پروردگارش شتافت. | |||
اين شهيد به آثار استاد مطهری(ره) بسيار علاقه مند بود و آنها را مطالعه می كرد. به پدر بسيار احترام می گذاشت وبيش از سه، چهار ساعتی بيشتر به خواب نمی رفت.<ref>کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی، صفحه۱۷۳</ref> | |||
==پانویس== | |||
<references /> | <references /> | ||
==منابع== | |||
*واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، [https://www.ghbook.ir/index.php?name=%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%20%D8%A7%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85%20%D8%B4%D9%87%D8%AF%D8%A7%DB%8C%20%D8%B1%D9%88%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8C%20:%20%D8%A8%D9%87%20%D9%87%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%87%20%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%D9%8A%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%20%D8%B4%D9%87%D8%AF%D8%A7%DB%8C%20%D8%B1%D9%88%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8C&option=com_dbook&task=readonline&book_id=15516&page=1&chkhashk=18A0AD00E3&Itemid=218&lang=fa&tmpl=component فرهنگ اعلام شهدای روحانی: به همراه زندگينامه شهدای روحانی]، قم: معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی امام زاده شاه جمال ، ۱۳98. | |||
*کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، [[شاهدان روحانی (کتاب)|شاهدان روحانی: یادنامه کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان]]، اصفهان: وسپان، 1388. | |||
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شهداي حوزه علميه ذوالفقار]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۲۷
| شهید علی میر مجربیان | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۴۱ اصفهان |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۱/۸/۱۱ عین خوش |
| مدفن | گلستان شهدای اصفهان |
| محل تحصیل | حوزه علمیه ذوالفقار |
| والدین |
|
شهید علی میر مجربیان دوم فروردین ۱۳۴۱، در شهرستان اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش اصغر، آسیابان بود و مادرش خانم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. یازدهم آبان ۱۳۶۱، با سمت فرمانده قرارگاه در عین خوش توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به صورت و شکم، شهید شد. مزار او در گلستان شهدای زادگاهش واقع است.[۱]
زندگی نامه
نقش فعال او در راهپيمايی ها و تظاهرات عليه رژيم سفاك پهلوی بسيار ممتاز بود؛ به طوری كه چندين بار به دام مأموران رژيم افتاد. شور و حالی داشت و هيچ هنگام آرام نمی نشست.
گاهی كلاه بر سر می كشيد و قاب های عكس شاه را از مدرسه پايين می آورد و می شكست، و شعار مرگ بر شاه می داد. در حال و هوای طلبگی و درس و بحث حوزه بود كه فهميد كتاب و دفتر جبهه، انسان را زودتر به كمال مطلق می رساند. چنين بود كه به صحنه كارزار رفت. يك بار مجروح گرديد و پس از مداوا بار ديگر به جبهه های جنوب عزيمت كرد و اين بار به آستان جانان سر نهاد و با شهادتی سرخ به لقای پروردگارش شتافت.
اين شهيد به آثار استاد مطهری(ره) بسيار علاقه مند بود و آنها را مطالعه می كرد. به پدر بسيار احترام می گذاشت وبيش از سه، چهار ساعتی بيشتر به خواب نمی رفت.[۲]
پانویس
منابع
- واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی: به همراه زندگينامه شهدای روحانی، قم: معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی امام زاده شاه جمال ، ۱۳98.
- کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی: یادنامه کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، اصفهان: وسپان، 1388.