این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید رحیم منورعلی شاه دهکردی»
جز |
Kh1.mirzaei (بحث | مشارکتها) (ویرایش منبع و پانویس) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''حاج سیّد رحیم منوّرعلی شاه حقانی'''(1300ق-1368ق)، فرزندسیّد حسن دهکردی معروف به «'''منور علیشاه»'''از عرفای عالی قدر و وارسته [در قرن چهاردهم هجری] خواهرزاده عالم جلیل آقا سیّد ابوالقاسم دهکردی است.<ref>اعلام اصفهان، ج3، ص 52.</ref> | '''حاج سیّد رحیم منوّرعلی شاه حقانی'''(1300ق-1368ق)، فرزندسیّد حسن دهکردی معروف به «'''منور علیشاه»'''از عرفای عالی قدر و وارسته [در قرن چهاردهم هجری] خواهرزاده عالم جلیل [[سید ابوالقاسم بن محمدباقر دهکردی|آقا سیّد ابوالقاسم دهکردی]] است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص 52.</ref> | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
اودر حدود سال 1300ق در شهرکرد متولد شد و از دراویش خاکساریه بود.در موطن خویش و اصفهان به تحصیل علوم قدیمه اشتغال جست، دست طلب به دامان خالوی بزرگوارش میر سیّد احمد نوربخش معروف به «رحمت علی شاه» داده، از ایشان اذن ارشاد و هدایت یافته و بعدا خلیفه ایشان گردید. | اودر حدود سال 1300ق در شهرکرد متولد شد و از دراویش خاکساریه بود.در موطن خویش و اصفهان به تحصیل علوم قدیمه اشتغال جست، دست طلب به دامان خالوی بزرگوارش میر سیّد احمد نوربخش معروف به «رحمت علی شاه» داده، از ایشان اذن ارشاد و هدایت یافته و بعدا خلیفه ایشان گردید. او از فضلاء مشهور و عرفاء معروف سلسله خاکساریه بود.زمانی را در اصفهان و اکثرا در شهرکرد به سر می برد. گاهی به مذاق عرفانی خویش شعر می سروده و در اشعار '''«منور»''' تخلّص مینمود. | ||
او از فضلاء مشهور و عرفاء معروف سلسله خاکساریه بود.زمانی را در اصفهان و اکثرا در شهرکرد به سر می برد. گاهی به مذاق عرفانی خویش شعر می سروده و در اشعار '''«منور»''' تخلّص مینمود | |||
اين ابيات از اشعار اوست: | اين ابيات از اشعار اوست: | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۰: | ||
{{ب| روزگاری است ز جان در طلب یار شدم | دل رها کرده و اندر پی دلدار شدم }} | {{ب| روزگاری است ز جان در طلب یار شدم | دل رها کرده و اندر پی دلدار شدم }} | ||
{{ب| خود خلاصی دگر از بهر من بیدل نیست | به کمند سر زلفش چو گرفتار شدم<ref>رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 177 و 178؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، | {{ب| خود خلاصی دگر از بهر من بیدل نیست | به کمند سر زلفش چو گرفتار شدم<ref>مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 177 و 178؛ مهدوی، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص473؛مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 233- 234.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==آثار== | |||
اشعاری که در کتاب «برهان نامه حقیقت» تألیف: آقا سیّد احمد نوربخش دهکردی به طبع رسیده است. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
| سطر ۲۸: | سطر ۲۴: | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶ش. | |||
*بهشتی نژاد، محمدعلی، شعرای حوزه علمیه اصفهان(از صدر اسلام تاکنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391ش. | |||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:عرفا]] | |||
[[رده:علمای قرن 14]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۴۹
حاج سیّد رحیم منوّرعلی شاه حقانی(1300ق-1368ق)، فرزندسیّد حسن دهکردی معروف به «منور علیشاه»از عرفای عالی قدر و وارسته [در قرن چهاردهم هجری] خواهرزاده عالم جلیل آقا سیّد ابوالقاسم دهکردی است.[۱]
معرفی
اودر حدود سال 1300ق در شهرکرد متولد شد و از دراویش خاکساریه بود.در موطن خویش و اصفهان به تحصیل علوم قدیمه اشتغال جست، دست طلب به دامان خالوی بزرگوارش میر سیّد احمد نوربخش معروف به «رحمت علی شاه» داده، از ایشان اذن ارشاد و هدایت یافته و بعدا خلیفه ایشان گردید. او از فضلاء مشهور و عرفاء معروف سلسله خاکساریه بود.زمانی را در اصفهان و اکثرا در شهرکرد به سر می برد. گاهی به مذاق عرفانی خویش شعر می سروده و در اشعار «منور» تخلّص مینمود.
اين ابيات از اشعار اوست:
| روزگاری است ز جان در طلب یار شدم | دل رها کرده و اندر پی دلدار شدم | |
| خود خلاصی دگر از بهر من بیدل نیست | به کمند سر زلفش چو گرفتار شدم[۲] |
آثار
اشعاری که در کتاب «برهان نامه حقیقت» تألیف: آقا سیّد احمد نوربخش دهکردی به طبع رسیده است.
وفات
وي در روز 9 محرم (تاسوعا) سال 1368ق هنگام مراجعت از مکه در بیروت از دنیا رفت و در آنجا مدفون گردید.[۳]
پانویس
منبع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶ش.
- بهشتی نژاد، محمدعلی، شعرای حوزه علمیه اصفهان(از صدر اسلام تاکنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391ش.