این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمد جوباره ای»
Kh1.fatemi (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
Kh1.javani (بحث | مشارکتها) (ویرایش صفحه) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''حاج آقا محمدجوباره ای''' (1307ق-1387ق) عالم فاضل، فرزند | '''حاج آقا محمدجوباره ای''' (1307ق-1387ق) عالم فاضل، فرزند حاج میرزا مهدی جوباره ای بود. | ||
حاج آقا محمد نزد علما و بزرگان اصفهان به تحصیل علم پرداخت و در آغاز جوانی به علت انتخاب و انتساب به چندین خاندان بزرگ مشهور علمی و روحانی به تصمیم گیری در امور شهر اصفهان پرداخت. | |||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
مادرش مخدره بیگم صاحب، دختر مرحوم [[محمدباقر نجفی مسجدشاهی|حاج شیخ محمدباقر مسجدشاهی]] است و پدرش میرزا مهدی جوباره ای فرزند علامه فقیه مولی [[محمدصالح بن محسن جویباره ای مازندرانی|محمدصالح جوباره ای]] است. حاج آقا محمد جوباره ای، داماد مرحوم آقا جلال الدین مسجد شاهی بوده است.وی پس از وفات [[محمدحسن بن محمدرضا شیخ‌‌العراقین نجفی کاشف‌الغطاء|شیخ محمدحسن شیخ العراقین]] ( م: 1336ق ) لقب '''شیخ العراقین''' گرفت.<ref>مهدوی، د انشمندان و بزرگان اصفهان.</ref> | |||
===خاندان=== | ===خاندان=== | ||
وی منتسب به ( خاندان کاشف الغطاء، خاندان آقاسیدصدر الدین، خاندان مسجد شاهی و خاندان مولی صالح جوباره ای ) می باشد و همین انتساب باعث ورود وی در امور اجتماعی و سیاسی و مذهبی شد که مانع ادامه تحصیلات وی گردید. | وی منتسب به ( خاندان کاشف الغطاء، خاندان آقاسیدصدر الدین، خاندان مسجد شاهی و خاندان مولی صالح جوباره ای ) می باشد و همین انتساب باعث ورود وی در امور اجتماعی و سیاسی و مذهبی شد که مانع ادامه تحصیلات وی گردید. | ||
فرزند ایشان حاج آقا مهدی نیز فردی فاضل و هوشیار و با حافظه قوی بود که در زمان حیات پدر وفات یافت و در [[تکیه فاضل سراب]] (جوباره ای) مدفون گردید.<ref>مهدوي،تاريخ علمي و اجتماعي اصفهان در دو قرن اخیر، ج 3، صص164و166.</ref> | فرزند ایشان حاج آقا مهدی نیز فردی فاضل و هوشیار و با حافظه قوی بود که در زمان حیات پدر وفات یافت و در [[تکیه فاضل سراب]] (جوباره ای) مدفون گردید.<ref>مهدوي،تاريخ علمي و اجتماعي اصفهان در دو قرن اخیر، ج 3، صص164و166.</ref> | ||
| سطر ۲۰: | سطر ۲۱: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منبع== | ||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | *مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
نسخهٔ ۱۱ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۳۷
حاج آقا محمدجوباره ای (1307ق-1387ق) عالم فاضل، فرزند حاج میرزا مهدی جوباره ای بود.
حاج آقا محمد نزد علما و بزرگان اصفهان به تحصیل علم پرداخت و در آغاز جوانی به علت انتخاب و انتساب به چندین خاندان بزرگ مشهور علمی و روحانی به تصمیم گیری در امور شهر اصفهان پرداخت.
زندگی نامه
مادرش مخدره بیگم صاحب، دختر مرحوم حاج شیخ محمدباقر مسجدشاهی است و پدرش میرزا مهدی جوباره ای فرزند علامه فقیه مولی محمدصالح جوباره ای است. حاج آقا محمد جوباره ای، داماد مرحوم آقا جلال الدین مسجد شاهی بوده است.وی پس از وفات شیخ محمدحسن شیخ العراقین ( م: 1336ق ) لقب شیخ العراقین گرفت.[۱]
خاندان
وی منتسب به ( خاندان کاشف الغطاء، خاندان آقاسیدصدر الدین، خاندان مسجد شاهی و خاندان مولی صالح جوباره ای ) می باشد و همین انتساب باعث ورود وی در امور اجتماعی و سیاسی و مذهبی شد که مانع ادامه تحصیلات وی گردید.
فرزند ایشان حاج آقا مهدی نیز فردی فاضل و هوشیار و با حافظه قوی بود که در زمان حیات پدر وفات یافت و در تکیه فاضل سراب (جوباره ای) مدفون گردید.[۲]
جایگاه اجتماعی
او در رفع حوایج مردم و بر طرف ساختن گرفتاری های آنان و برابری با دستگاه حکومت جابر و ستمکار ظل السلطان و اتباعش ساعی و کوشا بوده است و سال ها مأموران دولتی و کلانتری ها سفارش نامه های او را مورد توجه قرار می داده اند.[۳]
مرحوم شیخ العراقین پس از فوت پدر ( 1325ق) و عموی بزرگوارش مرحوم شیخ محمدحسین جوباره ای در مسجد شیره پزها در بازار بزرگ اصفهان اقامه جماعت می نمود و در این اواخر؛ یعنی در زمان رضاخان، ترک مسجد و محراب نمود.
وفات
حاج آقا جوباره ای در سال 1387ق وفات یافت و پیکرش را در سکوی آجری که در کنار قبر حاج شیخ محمدرضا شیخ العراقین در تکیة فاضل سراب زیر بقعه قرار داشت به خاک سپرده شد.
پانویس
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.