این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدباقر حسینی احمدآبادی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
سطر ۴: سطر ۴:
وی فرزند سیّد حیدرعلی بن میر سیّد علی بن میر علی نقی بن میر محمّد باقر بن میر محمّد اسماعیل واعظ بن میر ابوصالح حسینی است. <ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، ص۱۴۲.</ref>
وی فرزند سیّد حیدرعلی بن میر سیّد علی بن میر علی نقی بن میر محمّد باقر بن میر محمّد اسماعیل واعظ بن میر ابوصالح حسینی است. <ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، ص۱۴۲.</ref>


او نزد آقا [[محمدتقی مدرس میرمحمدصادقی|میر محمّد تقی مدرس]] ، [[محمدتقی آقانجفی|شیخ محمدتقی نجفی]]،  [[عبدالحسین محلاتی|شیخ عبدالحسین محلاتی]]، [[منیرالدین بروجردی|حاج آقا منیرالدین بروجردی]]( پدر همسر خود)، سید محمود کلیشادی به تحصیل پرداخت و به افتخار مصاهرت مرحوم بروجردی نائل شد.<ref>قاسمی، رحیم، گلزار فضیلت، ص۱۹۷.</ref>
او نزد آقا [[محمدتقی مدرس میرمحمدصادقی|میر محمّد تقی مدرس]] ، [[محمدتقی آقانجفی|شیخ محمدتقی نجفی]]،  [[عبدالحسین محلاتی|شیخ عبدالحسین محلاتی]]، [[منیرالدین بروجردی|حاج آقا منیرالدین بروجردی]]( پدر همسر خود)، سید محمود کلیشادی به تحصیل پرداخت و به افتخار مصاهرت مرحوم بروجردی نائل شد.<ref>[[رحیم قاسمی|قاسمی]]، گلزار فضیلت، ص۱۹۷.</ref>


وی سال ها از ائمه جماعت در اصفهان و ساکن محله احمدآباد بود و سالها در [[مسجد ایلچی]] امام جماعت بود و به ترویج دین مبین اسلام همت می گماشت.<ref>مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج ۱، ص ۳۱۰.</ref>
وی سال ها از ائمه جماعت در اصفهان و ساکن محله احمدآباد بود و سالها در [[مسجد ایلچی]] امام جماعت بود و به ترویج دین مبین اسلام همت می گماشت.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج ۱، ص ۳۱۰.</ref>


==وفات==
==وفات==
سرانجام در شب 4 صفر 1363ه.ق وفات یافته در [[تکیه میرمحمدصادقى‌|تکیه میر محمّد صادقی ها]] جنب [[تکیه ملک|تكيه ملک]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید.
سرانجام در شب 4 صفر 1363ه.ق وفات یافته در [[تکیه میرمحمدصادقى‌|تکیه میر محمّد صادقی ها]] جنب [[تکیه ملک|تكيه ملک]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید.<ref>مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص51؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص310.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص94.</ref>
<ref>رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص51.</ref>
<ref> نقباء البشر، ج1، ص209.</ref>
<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص310.</ref>
<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص94.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
سطر ۱۹: سطر ۱۵:


==منبع==
==منبع==
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، سید مصلح الدین]]، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:فاضل]]
[[رده:ائمه جماعت]]

نسخهٔ ‏۳ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۰۴

حاج سیّد محمّد باقر احمدآبادی (1296ه - 1363) عالم فاضل، از ائمه جماعت اصفهان بود.

معرفی

وی فرزند سیّد حیدرعلی بن میر سیّد علی بن میر علی نقی بن میر محمّد باقر بن میر محمّد اسماعیل واعظ بن میر ابوصالح حسینی است. [۱]

او نزد آقا میر محمّد تقی مدرس ، شیخ محمدتقی نجفی، شیخ عبدالحسین محلاتی، حاج آقا منیرالدین بروجردی( پدر همسر خود)، سید محمود کلیشادی به تحصیل پرداخت و به افتخار مصاهرت مرحوم بروجردی نائل شد.[۲]

وی سال ها از ائمه جماعت در اصفهان و ساکن محله احمدآباد بود و سالها در مسجد ایلچی امام جماعت بود و به ترویج دین مبین اسلام همت می گماشت.[۳]

وفات

سرانجام در شب 4 صفر 1363ه.ق وفات یافته در تکیه میر محمّد صادقی ها جنب تكيه ملک در تخت فولاد مدفون گردید.[۴][۵]

پانویس

  1. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، ص۱۴۲.
  2. قاسمی، گلزار فضیلت، ص۱۹۷.
  3. مهدوی، اعلام اصفهان، ج ۱، ص ۳۱۰.
  4. مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص51؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص310.
  5. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص94.

منبع