این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمداسماعیل خاتون آبادی»
Kh1.nazerian (بحث | مشارکتها) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''میر محمداسماعیل خاتون آبادی''' یکی از بزرگترین علماء و حکمای عهد صفویّه بود که در [[تخت فولاد]] مدرسه ای ساخت و خود در آن اقامت نمود و در آن به تدریس و نوشتن تفسیر بزرگ قرآن پرداخت این مدرسه بعدها به تکیه ای تبدیل شد که بسیاری از علمای خاندان خاتون آبادی در آن مدفون شدند. بنای اصلی شامل مسجد و محل تدریس و مرقد اوست<ref>عقیلی، تخت فولاد اصفهان، ص73.</ref> | '''میر محمداسماعیل خاتون آبادی''' یکی از بزرگترین علماء و حکمای عهد صفویّه بود که در [[تخت فولاد]] مدرسه ای ساخت و خود در آن اقامت نمود و در آن به تدریس و نوشتن تفسیر بزرگ قرآن پرداخت این مدرسه بعدها به تکیه ای تبدیل شد که بسیاری از علمای خاندان خاتون آبادی در آن مدفون شدند. بنای اصلی شامل مسجد و محل تدریس و مرقد اوست.<ref>عقیلی، تخت فولاد اصفهان، ص73.</ref> | ||
== معرفی == | |||
این مفسّر عالی قدر عصر صفوی سهم بسزایی در میراث غنی اسلام و تشیع و فرهنگ اصفهان داشته است. با این حال به دو علّت این عالم بزرگ همچنان گمنام و ناشناخته باقی مانده است. | |||
اوّل معاصر بودن ایشان با شخصیت برجسته [[محمدباقر مجلسی|علّامه مجلسی]]، زیرا علّامه مجلسی با کار عظیم تدوین بحارالانوار و تألیف کتب پربار و سودمند به زبان فارسی شهرت علمای معاصر خود را تحت الشعاع قرار داد. | |||
دوم آنکه آثار و نوشته های این عالم فرزانه به چاپ نرسیده و مورد پژوهش قرار نگرفته است. از این رو شایسته است که آثار وی مورد توجّه محقّقین علوم اسلامی قرار گیرد.<ref>نصرالهی، مقاله میر محمّداسماعیل خاتون آبادی در مجله کیهان اندیشه، خرداد و تیر 1374، سال دهم، شماره 60، ص 153 - 151.</ref> | |||
محدّث قمی در شرح حال سیّد محمّداسماعیل می نویسد: | |||
«وی عالم فاضل کامل زاهد تارک دنیا بود، و در علم فقه، اصول، حدیث، تفسیر، کلام، حکمت ماهر بودو در جامع جدید عباسی در اصفهان مدرّس بود و قریب 50 سال تدریس می کرد و اخذ علم از مولی محمّدتقی مجلسی، میرزا رفیع الدین نائینی و.... نمود و در حال جلیلش نگاشته اند که در سن 70 سالگی عزلت از خلق نموده، در مدرسه ی تخت فولاد که از بنای خود ایشان است سکنی نموده، قبر خود را در حجره ای از حجرات کنده، شب ها بعد از فریضه مغرب و عشاء در میان آن قبر رفته و تهجّد در قبر گذاشته و بعد از آن از قبر بیرون می آمده و شرح اصول کافی و تفسیر قرآن می نوشت و روزها جمعی از طلّاب مستعدّ که از جمله والد سیّد نعمه اللّه بوده در خدمت ایشان بودند. عاقبت در همان جا وفات نمود و در همان قبر مدفون شد».<ref>محدث قمی، منتهی الامال، ج 2، ص 163 به نقل از مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، چاپ جدید، ج 1، ص 187.</ref><br /> | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی پس از وفات در همان حجره ی خود در تخت فولاد که به [[تکیه خاتون‌آبادی|تکیه خاتون آبادی]] مشهور شد دفن گردید. | وی پس از وفات در همان حجره ی خود در تخت فولاد که به [[تکیه خاتون‌آبادی|تکیه خاتون آبادی]] مشهور شد دفن گردید. | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۲۱: | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده:خاندان خاتون آبادی]] | |||
نسخهٔ ۲۳ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۲۰
میر محمداسماعیل خاتون آبادی یکی از بزرگترین علماء و حکمای عهد صفویّه بود که در تخت فولاد مدرسه ای ساخت و خود در آن اقامت نمود و در آن به تدریس و نوشتن تفسیر بزرگ قرآن پرداخت این مدرسه بعدها به تکیه ای تبدیل شد که بسیاری از علمای خاندان خاتون آبادی در آن مدفون شدند. بنای اصلی شامل مسجد و محل تدریس و مرقد اوست.[۱]
معرفی
این مفسّر عالی قدر عصر صفوی سهم بسزایی در میراث غنی اسلام و تشیع و فرهنگ اصفهان داشته است. با این حال به دو علّت این عالم بزرگ همچنان گمنام و ناشناخته باقی مانده است.
اوّل معاصر بودن ایشان با شخصیت برجسته علّامه مجلسی، زیرا علّامه مجلسی با کار عظیم تدوین بحارالانوار و تألیف کتب پربار و سودمند به زبان فارسی شهرت علمای معاصر خود را تحت الشعاع قرار داد.
دوم آنکه آثار و نوشته های این عالم فرزانه به چاپ نرسیده و مورد پژوهش قرار نگرفته است. از این رو شایسته است که آثار وی مورد توجّه محقّقین علوم اسلامی قرار گیرد.[۲]
محدّث قمی در شرح حال سیّد محمّداسماعیل می نویسد:
«وی عالم فاضل کامل زاهد تارک دنیا بود، و در علم فقه، اصول، حدیث، تفسیر، کلام، حکمت ماهر بودو در جامع جدید عباسی در اصفهان مدرّس بود و قریب 50 سال تدریس می کرد و اخذ علم از مولی محمّدتقی مجلسی، میرزا رفیع الدین نائینی و.... نمود و در حال جلیلش نگاشته اند که در سن 70 سالگی عزلت از خلق نموده، در مدرسه ی تخت فولاد که از بنای خود ایشان است سکنی نموده، قبر خود را در حجره ای از حجرات کنده، شب ها بعد از فریضه مغرب و عشاء در میان آن قبر رفته و تهجّد در قبر گذاشته و بعد از آن از قبر بیرون می آمده و شرح اصول کافی و تفسیر قرآن می نوشت و روزها جمعی از طلّاب مستعدّ که از جمله والد سیّد نعمه اللّه بوده در خدمت ایشان بودند. عاقبت در همان جا وفات نمود و در همان قبر مدفون شد».[۳]
وفات
وی پس از وفات در همان حجره ی خود در تخت فولاد که به تکیه خاتون آبادی مشهور شد دفن گردید.
پانویس
منبع
- عقیلی، احمد، تخت فولاد اصفهان، زیرنظر اصغر منتظر القائم؛ با همکاری مجموعه تاریخی فرهنگی و مذهبی تخت فولاد (دانشنامه تخت فولاد اصفهان)، چاپ دوم، اصفهان، کانون پژوهش، 1385.