این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید رحیم منورعلی شاه دهکردی»
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ': اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی،' به ': اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی،') |
Kh1.mirzaei (بحث | مشارکتها) (ويرايش) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
حاج سیّد رحیم منوّرعلی شاه حقانی بن سیّد حسن | '''حاج سیّد رحیم منوّرعلی شاه حقانی بن سیّد حسن دهکردی'''، از عرفای عالی مقدار و وارسته [در قرن چهاردهم هجری] خواهرزاده عالم جلیل آقا سیّد ابوالقاسم دهکردی است.<ref>اعلام اصفهان، ج3، ص 52.</ref> | ||
=='''معرفی'''== | =='''معرفی'''== | ||
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
او از فضلاء مشهور و عرفاء معروف سلسله خاکساریه بود. | او از فضلاء مشهور و عرفاء معروف سلسله خاکساریه بود. | ||
زمانی در اصفهان و اکثرا در شهرکرد به سر می | زمانی در اصفهان و اکثرا در شهرکرد به سر می برد. گاهی به مذاق عرفانی خویش شعر می سروده و در اشعار '''«منور»''' تخلّص مینمود. | ||
اشعاری از او در کتاب «برهان نامه حقیقت» تألیف: آقا سیّد احمد نوربخش دهکردی به طبع رسیده است. | |||
از اوست: | اين ابيات از اشعار اوست: | ||
{{شعر}} | |||
دل رها کرده و اندر پی دلدار شدم | {{ب| روزگاریست ز جان در طلب یار شدم | دل رها کرده و اندر پی دلدار شدم }} | ||
خود خلاصی دگر از بهر من بیدل نیست | {{ب| خود خلاصی دگر از بهر من بیدل نیست | به کمند سر زلفش چو گرفتار شدم<ref>رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 177 و 178؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص473؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 233 و 234.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
==وفات== | |||
وي در روز 9 محرم (تاسوعا) سال 1368ق در بیروت در مراجعت از مکّه معظمه وفات یافت و در آنجا مدفون گردید. | |||
=='''پانویس'''== | =='''پانویس'''== | ||
| سطر ۲۸: | سطر ۳۰: | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
برگرفته از: [[ | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
نسخهٔ ۱۸ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۱۷
حاج سیّد رحیم منوّرعلی شاه حقانی بن سیّد حسن دهکردی، از عرفای عالی مقدار و وارسته [در قرن چهاردهم هجری] خواهرزاده عالم جلیل آقا سیّد ابوالقاسم دهکردی است.[۱]
معرفی
در حدود سال 1300ق در شهرکرد متولد شده و در موطن خویش و اصفهان به تحصیل علوم قدیمه اشتغال جسته، دست طلب به دامان خالوی بزرگوارش میر سیّد احمد نوربخش معروف به «رحمت علی شاه» داده، از ایشان اذن ارشاد و هدایت یافته و بعدا خلیفه ایشان گردید.
او از فضلاء مشهور و عرفاء معروف سلسله خاکساریه بود.
زمانی در اصفهان و اکثرا در شهرکرد به سر می برد. گاهی به مذاق عرفانی خویش شعر می سروده و در اشعار «منور» تخلّص مینمود.
اشعاری از او در کتاب «برهان نامه حقیقت» تألیف: آقا سیّد احمد نوربخش دهکردی به طبع رسیده است.
اين ابيات از اشعار اوست:
| روزگاریست ز جان در طلب یار شدم | دل رها کرده و اندر پی دلدار شدم | |
| خود خلاصی دگر از بهر من بیدل نیست | به کمند سر زلفش چو گرفتار شدم[۲] |
وفات
وي در روز 9 محرم (تاسوعا) سال 1368ق در بیروت در مراجعت از مکّه معظمه وفات یافت و در آنجا مدفون گردید.
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.