این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدتقی موسوی احمدآبادی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Kh1.Abedi صفحهٔ سید محمد تقی موسوی احمد آبادی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به سید محمدتقی موسوی احمدآبادی منتقل کرد)
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:M-mosavi ahmad abadi.JPG|بندانگشتی|{{نام‌صفحه}}]]آقا '''سـید محمـدتقی موسـوی احمـدآبادی''' عالم فاضل محقق  مشـهور بـه '''فقیـه احمدآبادی''' فرزند [[عبد الرزاق احمد آبادی|سید عبدالرزاق]] فقید و محدث و ادیب شـاعر از علمـا و فـانی در ولاء خاندان رسول(ص) و مخلص پناهنده به آستان ولـی عصـر [[امـام زمـان (عـج )]] از شعرای مدفون در [[تخت فولاد]] است.  
[[پرونده:M-mosavi ahmad abadi.JPG|بندانگشتی|{{نام‌صفحه}}]]آقا '''سـید محمـدتقی موسـوی احمـدآبادی''' عالم فاضل محقق  مشـهور بـه '''فقیـه احمدآبادی''' فرزند [[عبد الرزاق احمد آبادی|سید عبدالرزاق]] فقیه و محدث و ادیب شـاعر از علمـا و فـانی در ولاء خاندان رسول(ص) و مخلص پناهنده به آستان ولـی عصـر [[امـام زمـان (عـج )]] از شعرای مدفون در [[تخت فولاد]] است.  


==زندگی نامه==
==زندگی نامه==

نسخهٔ ‏۲۳ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۱۷

سید محمدتقی موسوی احمدآبادی

آقا سـید محمـدتقی موسـوی احمـدآبادی عالم فاضل محقق مشـهور بـه فقیـه احمدآبادی فرزند سید عبدالرزاق فقیه و محدث و ادیب شـاعر از علمـا و فـانی در ولاء خاندان رسول(ص) و مخلص پناهنده به آستان ولـی عصـر امـام زمـان (عـج ) از شعرای مدفون در تخت فولاد است.

زندگی نامه

آقا سـید محمـدتقی موسـوی احمـدآبادی نزد اساتید بزرگی چـون آقـا سـید ابوالقاسم ، آخوند ملا محمد كاشی و دیگر بزرگان كسب علم نمود. مرحـوم مهـدوی شـرح حـال او را بـا عنوان محمـد نوشـته اسـت در حـالی كـه مبنای عناوین تذكره ی او بیشتر بر اسـاس تخلّص و گاه نام خانوادگی آنان بوده است. در ت‍ذک‍ره‌ ش‍ع‍رای‌ م‍ع‍اص‍ر اص‍ف‍ه‍ان‌ مرحـوم مهــدوی از ســویی او را شــاعر و عــالمی معرفی می كند كه دیـوان شـعری دارد و در سطر بعد می گوید خیلی كم شعر می گوید و این دو بیت را از او نقل می كند:

عمر بگذشت و هنوز از پی جاه و هوسيم ترسم آخر به مراد دل خـود مـی نرسـيم
دل خــود را بنمــوديم بــه دنيــا پيونــد دور شيرينی دنيا همه همچـون مگسـيم [۱]

وی مؤلّف بیش از بیسـت جلـد كتـاب اسـت كـه اغلـب دربـاره ی امـام زمـان علیه السلام نگاشته شده و بیانگر عشق و ارادت او بـه سـاحت مقـدس آن حضـرت است.

از مجموعه آثارش كتاب «مكیال المكارم» در دو جلد به چاپ رسیده اسـت و حكایتی قابل تأمل دارد. انگیزش نگارش این كتاب را چنین نقل كرده اند كه :

وی در عالم رویا بـه محضـر آن حضرت شرفیاب می شود و دستور نگارش این كتاب را از آن حضرت می شنود كه مـی فرماینـد : «ایـن كتـاب را بنـویس و عربـی هـم بنـویس و نـام آن را بگـذار مكیال المكارم لفوائد الدعاء للقائم»

آیةاللّه حاج شیخ لطف اللّه صافی گلپایگانی در خصوص این كتـاب مـی نویسـد» :

این كتاب گویای حوصله ی فراوان مؤلـف و گسـتردگی تحقیـق و تفكّـر و تـلاش اوست در موضوع خود بی نظیر است و جز این كتاب كه در موضوع مهدویت و آداب دعای بر حضرت مهدی علیه السلام و فواید آن باشد سراغ ندارم«. [۲]

گاه بر سر ذوق اشعاری می سروده كـه اغلـب در غـم فـراق و شـوق دیـدار آن حضرت است. مرحوم مهـدوی مـی نویسـد: وی در شـعر از تخلّـص «تقـی » و گـاه «شرعی» استفاده می كرده است.

سرانجام این عالم بزرگوار در ماه مبارك رمضان 1348 قمری در پی بیماری فتق در بیمارستان انگلیسها (عیسی بن مـریم فعلـی ) بسـتری گردیـد و در پـی ملاقـات بسیاری از علما از ایشان یكی از متصدیان امور بیمارستان به نام «سراللّه خـان » از فرقه ی ضاله ی بهائیت در شب 25 ماه رمضان با خورانیـدن زهـر او را بـه شـهادت می رساند. [۳]

مزار وی در تكیه سادات احمدآبادی در جوار تكیه لسان الارض است. اشعار وی در زمینه توحید و توجه به خدا و ارزش دل و عبرت آمـوزی از گـذر عمر و نیز درباره ائمه معصومین علیهم السلام می باشد. [۴]

از اشعار اوست:

ز دوری رخت ای پادشاه حسن و جمال رسيده جان به لب عاشـقان تعـال تعـال
* * *
يارب فرجی كه ما اسيريم يارب كرمی كه مـا فقيـريم
مـائيم لئـيم و تـو كريمـی ما غرق گناه و تو رحيمـی [۵]

پانویس

  1. مهدوی، تذكره شعرای معاصر اصفهان، ص 420
  2. قرقانی، مهدی، زندگانی جهانگيرخان قشقايی، ص181
  3. ربانی خلخالی، علی، شهدای روحانيت در يك صد سال اخير، ج2 ،صص57 تا 64
  4. موحد ابطحی، آيةاللّه فقيه احمدآبادی، ص159
  5. اشعارش در كتاب آشنايی با زندگی و شخصيت و شهادت دلباختـه امـام زمـان (عـج ) آيـة اللّـه فقيـه احمدآبادی آمده است.

منبع

برگرفته از کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان : معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، علیرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 162