این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخههای «سید محمد نجمالواعظین موسوی خواجویی»
Kh1.ghasemi (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «'''سيد محمد نجمالواعظين موسوى خواجويى متوفّى 1347 از جمله شعراى مدفون در تختفولاد اسـت .''' ==زندگی نامه== وى فاضـلى اديـب و واعظـى شـاعر، امـام جماعـت مسـجد تلواسكان و مؤلف و مصنّفى پركار بوده است.مرحوم همايى نيز...» ایجاد کرد) |
Kh1.ghasemi (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''سيد محمد نجمالواعظين موسوى خواجويى متوفّى 1347 از جمله شعراى مدفون در [[تخت فولاد|تختفولاد]] اسـت . | '''سيد محمد نجمالواعظين موسوى خواجويى''' متوفّى 1347 از جمله شعراى مدفون در [[تخت فولاد|تختفولاد]] اسـت . | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== |
نسخهٔ ۲۲ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۱۳
سيد محمد نجمالواعظين موسوى خواجويى متوفّى 1347 از جمله شعراى مدفون در تختفولاد اسـت .
زندگی نامه
وى فاضـلى اديـب و واعظـى شـاعر، امـام جماعـت مسـجد تلواسكان و مؤلف و مصنّفى پركار بوده است.مرحوم همايى نيز در ذيل شرح مقبرهى سيد محمد تـرک مـى نويسـد :
«نـوه اش ميرزا سيد محمد نجمالواعظين متخلّص به نجم متوفى 1347 قمرى از مشـاهير اهـل منبر بود كه نگارنده به كرّات وى را ديده و پاى وعـظ و موعظـه اش نشسـته بـودم. اطلاعات علمى و ادبى وى بر اقرانش مىچربيد.[۱]
شايان ذكر است قبر سيد محمد فرزند سيد محمدجواد فرزند سيد محمد ترک، در تكيهى سيد محمد ترک قرار دارد. هرچند مرحوم مهدوى سال وفـات وى را اوايـل محرّم سال 1347 و محل دفن او را جنب خواجويى نقل مىكند بر سنگ قبر وى كه اخيراً نگاشته شده تاريخ وفات وى را سال 1345 ذكر كردهاند كه به احتمال فـراوان اشتباه است و تاريخ وفات وى همان 1347 قمرى است.
آثار
در كتاب دانشمندان و بزرگان اصـفهان به آثارش 1ـ مرآت الاسرار در مصائب منظوم كه به طبع رسيده، اشـاره دارد كـه در آن مىگويد تفسير مثنوى منظومى از قرآن مجيد در سى مجلّد دارد. [۲]
در فهرست نسخههاى خطى مجلس جلد 37 نيز به يازده اثر از او اشاره مىشود كه تحت عنوان نجمالحكمـا محمـد موسـوى واعـظ مشـهور بـه نجـم اصـفهانى در كتابخانهى مجلس شوراى اسلامى نگهدارى مىشود.
1 ـ تفسير نجم اصفهانى به نظم فارسى جلد 2(از اواسط سورهى بقره تا آخر)
2 ـ تفسير نجم اصفهانى ج 15(از نيمهى سوره يوسف تا آخر سورهى كهف)[۳]
3 - جواهر مثنوى: شرح مثنى مولوى در 4 جلد
4 ـ مصابيح الاعجاز: شرح گلشن راز در 3 جلد
5 ـ تضمينات حافظ در 4 جلد
6 ـ ديوان نجم اصفهانى
7 ـ تنبيهالغافلين و عبرةالناظرين در گزارش گرانى سال 1336 قمرى.
از جمله اشعار اوست كه در تفسير منظوم سوره يوسف نگاشته است:
حال برگو شرح بشرى ايـن زمـان | گه ز يوسف گو و شرح وصـل آن | |
كرد يوسف را چو آن مالـک نهـان | تــا نبيننــدش از ايــن ره كــاروان | |
بىخبر كان حسن خود غماز اوست | بهـر غمـازى نافـه مشـكبوسـت[۴] |
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، پژوهش و تألیف علیرضا لطفی(حامد اصفهانی)،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 655