این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین امین سیچانی»
Kh1.najafi (بحث | مشارکتها) |
Kh1.najafi (بحث | مشارکتها) جز |
||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
مرحوم [[سید مصلح الدین مهدوی|مهـدوى]] بـا اشـاره ى مختصرى به اين عالم و شاعر معاصر خود او را شيخ حسين امينى سيچانى متخلّص به '''مذنب''' معرفى مى كند. محله ى سيچان در زمان نگارش تذكره ى مهدوى جزء شـهر محسوب نمى شده است ،از اين رو در تذكره مى نويسد: «در قصبه ى سيچان سـكونت دارد و گاهى به شهر رفت و آمد مى نمايد طبع شعرى دارد لكن كم شعر مى گويد»<ref> مهدوى، تذكره ى شعراى معاصر اصفهان، ص441</ref> | مرحوم [[سید مصلح الدین مهدوی|مهـدوى]] بـا اشـاره ى مختصرى به اين عالم و شاعر معاصر خود او را شيخ حسين امينى سيچانى متخلّص به '''مذنب''' معرفى مى كند. محله ى سيچان در زمان نگارش تذكره ى مهدوى جزء شـهر محسوب نمى شده است ،از اين رو در تذكره مى نويسد: <blockquote>«در قصبه ى سيچان سـكونت دارد و گاهى به شهر رفت و آمد مى نمايد طبع شعرى دارد لكن كم شعر مى گويد»<ref> مهدوى، تذكره ى شعراى معاصر اصفهان، ص441</ref></blockquote>وى از علماى روحانى محله ى سيچان بود كه در طى عمر پربركـت حـدود 110 ساله اش با زراعت و باغدارى امرار معاش مى نمود و محل زارعتش در محل چهارراه شريعتى اداره ى آگاهى فعلى بوده است. | ||
از اساتيد او مـى تـوان بـه آيت اللّه سيد محمدباقر درچه اى و مرحوم آقا نجفى اصفهانى و حاج آقا [[نورالله نجفی اصفهانی|نوراللّه اصفهانى]] كه در مـدارس [[مدرسه علمیه چهارباغ عباسی|چهارباغ]] و [[مدرسه علمیه صدر بازار اصفهان|صدر بازار]] تـدريس داشـته انـد اشـاره نمود. | |||
از اساتيد او مـى تـوان بـه | |||
حجت الاسلام حاج آقا رضا امين امـام جماعـت [[مسجدپاچنار|مسجد پاچنار]] سيچان فرزند خلف ايشان است. وى در مورد مرحوم پدر خود مى گويد: <blockquote>«ايشان فقط بـه منبر وعظ و روضه خوانى مصائب اهلبيت علاقه نشان مى داد و امام جماعت بودن را مسؤوليتى سـنگين و مهـم مـى دانسـت ». </blockquote>طبـع شـعر روانـى داشـت و در غزل هـايش مذنب(گنهكار) تخلّص مى نمود. وى در سال 1358 شمسى ديده از جهان فرو بسـت .و در [[تکیه ملاقدیر|تكيه ى ملا قدير]] واقع در پشت قبرسـتان [[مصـلى]] در كوچـه شـهيد شـاطرگلى نزديك مرحوم پدرشان حاج ملا رضا دفن گرديد. <ref> مصاحبه با دانشمند محترم مرحوم حجةالاسلام حاج آقا محمدرضا امين رحمةاللّه عليه كه در روزهاى آخرين تصحيح اين اثر يعنى 15/9/89 دار فانى را وداع گفت. روحش شاد. | |||
طبـع شـعر روانـى داشـت و در غزل هـايش مذنب(گنهكار) تخلّص مى نمود. وى در سال 1358 شمسى ديده از جهان فرو بسـت .و در [[تکیه ملاقدیر|تكيه ى ملا قدير]] واقع در پشت قبرسـتان [[مصـلى]] در كوچـه شـهيد شـاطرگلى نزديك مرحوم پدرشان حاج ملا رضا دفن گرديد. <ref> مصاحبه با دانشمند محترم مرحوم حجةالاسلام حاج آقا محمدرضا امين رحمةاللّه عليه كه در روزهاى آخرين تصحيح اين اثر يعنى 15/9/89 دار فانى را وداع گفت. روحش شاد. | |||
</ref> | </ref> | ||
| سطر ۲۰: | سطر ۱۶: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
بديهى است اين ابيات از غزلى برگفته شده و مرحوم مهـدوى صـرفاً بـر اسـاس شنيده ها آن را نگاشته است. همچنين | بديهى است اين ابيات از غزلى برگفته شده و مرحوم مهـدوى صـرفاً بـر اسـاس شنيده ها آن را نگاشته است. همچنين حجت الاسلام امين فرزند ايشان اين بيـت را از پدرشان در خاطر داشت: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|زاهدان در طلب حور و قصـورند وليـك| عارفان ديـده بـه اميـد وصـالش دارنـد}} | {{ب|زاهدان در طلب حور و قصـورند وليـك| عارفان ديـده بـه اميـد وصـالش دارنـد}} | ||
نسخهٔ ۲۱ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۰۹
شيخ محمدحسين امين سيچانى فاضل ،اديب، فرزند ملارضا فرزند مـلا حسـن در حدود 1248 شمسى در اصفهان ديده به جهان گشود.
زندگی نامه
مرحوم مهـدوى بـا اشـاره ى مختصرى به اين عالم و شاعر معاصر خود او را شيخ حسين امينى سيچانى متخلّص به مذنب معرفى مى كند. محله ى سيچان در زمان نگارش تذكره ى مهدوى جزء شـهر محسوب نمى شده است ،از اين رو در تذكره مى نويسد:
«در قصبه ى سيچان سـكونت دارد و گاهى به شهر رفت و آمد مى نمايد طبع شعرى دارد لكن كم شعر مى گويد»[۱]
وى از علماى روحانى محله ى سيچان بود كه در طى عمر پربركـت حـدود 110 ساله اش با زراعت و باغدارى امرار معاش مى نمود و محل زارعتش در محل چهارراه شريعتى اداره ى آگاهى فعلى بوده است.
از اساتيد او مـى تـوان بـه آيت اللّه سيد محمدباقر درچه اى و مرحوم آقا نجفى اصفهانى و حاج آقا نوراللّه اصفهانى كه در مـدارس چهارباغ و صدر بازار تـدريس داشـته انـد اشـاره نمود.
حجت الاسلام حاج آقا رضا امين امـام جماعـت مسجد پاچنار سيچان فرزند خلف ايشان است. وى در مورد مرحوم پدر خود مى گويد:
«ايشان فقط بـه منبر وعظ و روضه خوانى مصائب اهلبيت علاقه نشان مى داد و امام جماعت بودن را مسؤوليتى سـنگين و مهـم مـى دانسـت ».
طبـع شـعر روانـى داشـت و در غزل هـايش مذنب(گنهكار) تخلّص مى نمود. وى در سال 1358 شمسى ديده از جهان فرو بسـت .و در تكيه ى ملا قدير واقع در پشت قبرسـتان مصـلى در كوچـه شـهيد شـاطرگلى نزديك مرحوم پدرشان حاج ملا رضا دفن گرديد. [۲]
مرحوم مهدوى اين سه بيت را در تذكره ى خويش از او نقل كرده است:
| گفتم به زلـف او كـه هنـدو وگـر نـه اى | خورشيد را ز چيست كه در بر گرفته اى؟ | |
| اى خال گوشه ى لبش اين تشنه ى وصال | جان داد و جا تو بر لب كوثر گرفتـه اى؟ |
بديهى است اين ابيات از غزلى برگفته شده و مرحوم مهـدوى صـرفاً بـر اسـاس شنيده ها آن را نگاشته است. همچنين حجت الاسلام امين فرزند ايشان اين بيـت را از پدرشان در خاطر داشت:
| زاهدان در طلب حور و قصـورند وليـك | عارفان ديـده بـه اميـد وصـالش دارنـد |
بر سنگ مزار او نيز اين رباعى كه خود سروده است ديده مى شود:
| مــن مــذنب و از اهــالى ســيچانم | ايــن درد گنــاه درد بــى درمــانم | |
| هرچنـد بـه فاميـل اميـنم خواننـد | نقدى به كفم نيست به جز عصـيانم[۳] |
پانویس
منبع
بر گرفته ازکتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان : معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390.