این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «بهاءالدین فاضل نوری»
Kh1.shabani (بحث | مشارکتها) (درج عکس) |
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:B.nori.jpg|بندانگشتی|ميرزا بهاءالدين نوری]] | [[پرونده:B.nori.jpg|بندانگشتی|ميرزا بهاءالدين نوری]] | ||
'''ميرزا بهاءالدين نوری''' معروف به '''فاضل نوری'''، فرزند [[عبدالجواد نوری|حاج ميرزا جواد]] بن [[ | '''ميرزا بهاءالدين نوری''' معروف به '''فاضل نوری'''، فرزند [[عبدالجواد نوری|حاج ميرزا جواد]] بن [[محمدعلی نـوری|حاج ملا محمدعلی نـوری اصـفهانی]]، عالمی فاضل، جـامع معقـول و منقـو ل، اديب و شاعر بود. | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
ميرزا بهاءالدين نوری در نزد | ميرزا بهاءالدين نوری در نزد علمای اصفهان تحصـيل علم كرده و پس از فراغت، به تدريس و اقامه ی جماعت و فصل خصومات می پرداخته است. وی كه در فنون شعری ماهر بود به فاضل تخلص می نمود. | ||
جد او حاج ملا | جد او حاج ملا محمدعلی از قصبه ی نور مازندران بوده و به اصفهان مهاجرت كرده است. او متـوفی 1253 می باشد و در [[تكيه بابا ركن الدين|تكيه ی باباركن الدين]] مدفون است. | ||
پدر میرزا بهاءالدین، ميرزا جواد | پدر میرزا بهاءالدین، ميرزا جواد نوری عـالم فاضـل دارای تأليفات و رسائل متعدد است و در سن حـدود يكصـد سـالگی در سال 1323 وفات یافت و در داخل بقعه ی تكيه ی باباركن الدين(در ايوان قرينه ی قبر پدر) مدفون شد و مادر میرزا بهاءالدین، دختر حـاجی كلباسی است. <ref>ريحانةالادب، ج6 ،ص259</ref><blockquote>[[جلال الدین همایی|مرحوم همايی]] درباره ی فاضل نوری می نويسد: «وی چهارده سال در نزد [[محمد کاشانی|آخوند كاشـی]] مـدرس و عالم معروف مدرسه ی صدر و اساتيد ديگر و مدت چهار سـال در عتبـات عاليـات تحصيل كرده و سرمايه علمی و ادبی آموخته، در علم ادبيه دسـت و از طبـع مـوزون شاعری نصيب داشت و در منظومات خود فاضل تخلّص می كرد. وی بعضی رسـائل هـم تأليف كرده بود كه نسخه ی خطی آنها علی المسموع نزد اولادش محفوظ اسـت . وی دارای دو همسر بوده كه اولی خورشيد خانم دختر مرتضی خـان نـوری معـروف بـه شيطان خالوی ظلّ السلطان مسعود ميرزا حاكم اصفهان بوده و در غـرّه شـوال 1329 درگذشته و در تكيه باباركن الدين نزديك قبر حاجی ميرزا تقی معبر دفن گرديد و از وی دارای چهار فرزند پسر به نامهای حاج نجـم الـدين ملقّـب بـه نجـم الشـريعه و دكتـر عمادالدين نوری خواجوی(طبيب) و ضياءالدين نوری خواجوی كه نظامی بوده است و نصيرالدين نوری خواجوی در شغل قضايی، بوده است. مرحوم فاضل نوری پس از وفات همسرش دختر حاج ميرزا عبدالرزاق رشتی را به همسری برمی گزينـد و از او نيز دارای سه پسر و يك دختر می شود كه فرزندانش رحمةاللّه و هبةاللّه و فيض اللّـه نام داشته اند». <ref> همايی، جلال الدين، تاريخ اصفهان، فصل تكايا و مقابر، صص8 ـ 66</ref></blockquote>مرحوم همايی اشاره ای به اجتهاد نامبرده نـدارد. امـا [[محمـود هـدايت]] در [[کتاب گلـزار جاويدان|گلـزار جاويدان]] می نويسد: «... برای تكميل فقه و اصول به عتبات عاليات رفـت و پـس از چندی به مرحله ی اجتهاد نائل آمد».<ref> هدايت،محمود، گلزار جاويدان، ج2 ،ص1010</ref> | ||
از اشعار اوست: | از اشعار اوست: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| جهان اگرچه | {{ب| جهان اگرچه درختی اسـت سـبز و خـرّم ليـك| نيــاورد بــه جــز از درد و رنــج و غصــه ثمــر}} | ||
{{ب| | {{ب| نهـــالی ار بنشـــانی كـــزو ثمـــر چينـــی| بــه غيــر محنــت و انــدوه و غــم نيــارد بــر}} | ||
{{م|****}} | {{م|****}} | ||
{{ب| جهان به چشـم خردمنـد لاشـه | {{ب| جهان به چشـم خردمنـد لاشـه مـرداری سـت| نمــی كننــد خردپيشــگان بــه لاشــه نظــر}} | ||
{{ب| بــه | {{ب| بــه نيكنــامی بگــذر ازيــن كريــوه ی ديــو| مكــن خيــال توقّــف دريــن ســرای دو در<ref> همان</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ ۱۱ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۳۸
ميرزا بهاءالدين نوری معروف به فاضل نوری، فرزند حاج ميرزا جواد بن حاج ملا محمدعلی نـوری اصـفهانی، عالمی فاضل، جـامع معقـول و منقـو ل، اديب و شاعر بود.
زندگی نامه
ميرزا بهاءالدين نوری در نزد علمای اصفهان تحصـيل علم كرده و پس از فراغت، به تدريس و اقامه ی جماعت و فصل خصومات می پرداخته است. وی كه در فنون شعری ماهر بود به فاضل تخلص می نمود.
جد او حاج ملا محمدعلی از قصبه ی نور مازندران بوده و به اصفهان مهاجرت كرده است. او متـوفی 1253 می باشد و در تكيه ی باباركن الدين مدفون است.
پدر میرزا بهاءالدین، ميرزا جواد نوری عـالم فاضـل دارای تأليفات و رسائل متعدد است و در سن حـدود يكصـد سـالگی در سال 1323 وفات یافت و در داخل بقعه ی تكيه ی باباركن الدين(در ايوان قرينه ی قبر پدر) مدفون شد و مادر میرزا بهاءالدین، دختر حـاجی كلباسی است. [۱]
مرحوم همايی درباره ی فاضل نوری می نويسد: «وی چهارده سال در نزد آخوند كاشـی مـدرس و عالم معروف مدرسه ی صدر و اساتيد ديگر و مدت چهار سـال در عتبـات عاليـات تحصيل كرده و سرمايه علمی و ادبی آموخته، در علم ادبيه دسـت و از طبـع مـوزون شاعری نصيب داشت و در منظومات خود فاضل تخلّص می كرد. وی بعضی رسـائل هـم تأليف كرده بود كه نسخه ی خطی آنها علی المسموع نزد اولادش محفوظ اسـت . وی دارای دو همسر بوده كه اولی خورشيد خانم دختر مرتضی خـان نـوری معـروف بـه شيطان خالوی ظلّ السلطان مسعود ميرزا حاكم اصفهان بوده و در غـرّه شـوال 1329 درگذشته و در تكيه باباركن الدين نزديك قبر حاجی ميرزا تقی معبر دفن گرديد و از وی دارای چهار فرزند پسر به نامهای حاج نجـم الـدين ملقّـب بـه نجـم الشـريعه و دكتـر عمادالدين نوری خواجوی(طبيب) و ضياءالدين نوری خواجوی كه نظامی بوده است و نصيرالدين نوری خواجوی در شغل قضايی، بوده است. مرحوم فاضل نوری پس از وفات همسرش دختر حاج ميرزا عبدالرزاق رشتی را به همسری برمی گزينـد و از او نيز دارای سه پسر و يك دختر می شود كه فرزندانش رحمةاللّه و هبةاللّه و فيض اللّـه نام داشته اند». [۲]
مرحوم همايی اشاره ای به اجتهاد نامبرده نـدارد. امـا محمـود هـدايت در گلـزار جاويدان می نويسد: «... برای تكميل فقه و اصول به عتبات عاليات رفـت و پـس از چندی به مرحله ی اجتهاد نائل آمد».[۳]
از اشعار اوست:
| جهان اگرچه درختی اسـت سـبز و خـرّم ليـك | نيــاورد بــه جــز از درد و رنــج و غصــه ثمــر | |
| نهـــالی ار بنشـــانی كـــزو ثمـــر چينـــی | بــه غيــر محنــت و انــدوه و غــم نيــارد بــر | |
**** | ||
| جهان به چشـم خردمنـد لاشـه مـرداری سـت | نمــی كننــد خردپيشــگان بــه لاشــه نظــر | |
| بــه نيكنــامی بگــذر ازيــن كريــوه ی ديــو | مكــن خيــال توقّــف دريــن ســرای دو در[۴] | |
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص429