نصرالله مسائلی

نصرالله مسائلی

نصراللّه مسائلى فرزند محمدحسين،عالم فاضل و شاعر ، ادیب و اهل تحقیق بود.

زندگی نامه

وی در یکی از روستاهای گلپایگان متولد شد .در اوان جوانی به اصفهان کوچ کرد و در محله ترواسگان سکنا گزید. از اساتید زمان خود کسب علم نموده و به لباس روحانی درآمده است.

خاندان

خاندان بزرگ مسائلی در اصفهان و دیگر شهرها عنوان خود را از این شخصیت به یادگار دارند.

آقاى هادوى راجع به ايشان می‌گوید:

«ملّا نصراللّه پدربزرگ مادرى اينجانب است كه متأسفانه به جز يك قطعـه عكـس و ايـن ابيات مختصر مطلب ديگـرى از او در دسـت نداريم. خاندان بـزرگ مسـائلى در اصـفهان عنوان خود را از ايـن شخصـيت بـه يادگـار دارند و علّت نامگذارى او به مسائلى در پـى پاسخگويى به مسائل شرعى مردم بـوده و از آنجا كه در مسائل احكام تسلّط داشته اسـت به مسائلى اشتهار يافته است».

فرزندان

وی دارای یک پسر و چهار دختر بود که دو تن از نوه های دختری ایشان به نام های استاد مصطفی هادوی (شهیر) و مرتضی هادوی (نامی) از شعرای برجسته اصفهانند.

سیره اخلاقی

از وی به عنوان فردی خوش بیان و خیرخواه و سرشناس در ترواسگان یاد می کردند به گونه ای که ایشان را به عنوان میانجی گر درگیریها و نزاع های خانوادگی انتخاب می کردند. بسیاری از زندگی های زناشویی که به طلاق می انجامید، با پادرمیانی ایشان و آشتی دادن بین دو طرف ماجرا ختم به خیر می شد. وی در منزل خود مکتب خانه ای کوچک نیز برای یادگیری و تربیت بچه ها تأسیس کرده بود و همچنین در خانه خود صیغه عقد و ازدواج جوانان را جاری می نمود و در کار خیر نیز در تمام زمینه ها پیش قدم بود و به گونه ای که در قحطی اصفهان به افراد محله ترواسگان کمک شایانی می نمود و بر افرادی که از قحطی فوت نموده بودند نماز می خواند و با هزینه خود آنها را دفن می کرده است.

آثار و فعالیت ها

او سال ها به ارشاد و هدایت مردم پرداخت و در مسجد شیخ علی خان زنگنه واقع در ترواسگان به وعظ و روضه خوانی و امامت جماعت مشغول بوده است. وی آثار مکتوب و دست نویس در مورد ادبیات و مباحث مذهبی نیز داشته که چیزی از آن به جا نمانده است.

مسائلی مردى اديب و محقّق بوده و گاه به اقتضاى حال اشعارى مى سروده است.

آقاى هادوى در تذكره شعراى استان اصفهان به چهار بيـت از اشـعار او كـه بنـا بـه نوشته ى ايشان تنها اثرى است كه از وى در دست است اشاره مى كند:

دل خود را مكن به دنيا خـوش		زنـــدگى آنقـــدر نمـــى پايـــد
خواجه يك عمر مى كند امساك		تـا كـه بـر مـال خـود بيفزايـد
***
تا نهد چند خشت بر سر خشت		عمــر او ناگهــان بــه ســر آيــد
بهــر وارث گــذارد آن ثــروت		خــود جهــان را وداع بنمايــد

وفات

وى در 27 محرم سال ۱۳۶۱ق فوت(سنگ مزار) و در تكيه سيد العراقين در تخت فولاد به خاك سپرده شد.

منابع

• لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.